Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1958/ Ási í bæ: Í verum

ÁSI Í BÆ:

Í VERUM

Gamanvísur með sínu lagi

1.

Áður var nóg af síld í sænum
sunnan frá Gerpi að Skagatú.
Þá var nú fjór í fiskibænum,
flogizt og sopið á.
Braskarar voru þá fljótir að fitna,
fengu steipurnar meira en nóg —
nú er sko orðin öldin önnur,
ekki fæst bein úr sjó!

Gefi nú góðan byr

og glannaleg síldarköst,

svo koppurinn fyllist

og kapteinninn tryllist

og kraumi i blárri röst.

Svo höldum við hafnar til

og heilsum með gleðibrag

þeim lifsglöðu meyjum

sem löngum við Þreyjum

og létta okkur strangan dag.

2.

En léleg var híran, þótt lengi við biðum lukkunnar stóru norður þar, — en svellandi er úti á síldarmiðum, er sólin hnígur í mar.
Drekka par saman rennandi rauðvín
ránardætur og himinský —
Í bröggunum slelpurnar buðu uppá kaffi
— og brjóstin sín ung og hlý.

Gefi nú góðan byr

— æ, gráttu ekki ástin mín,

þó ég sé á vörum

frá freistandi vörum;

í fjarska ég minnist þín.

Svo siglum við suður á land,

því síldin er komin þar. —

Og braskarar mætast,

og bytturnar kætast

og berjast, um stelpurnar.

3.

Í Grindavik drukkum við daga og nætur,
ef dokað var inni og veður höst.
Þar voru heiðvirðar heimasætur,
hræddar við eftirköst.
En fjalladöggin sú fagurbláa
fýldu hjörtunum kom í lag —
og gellandi rakkarnir gáfu til kynna
göfugan sveitarbrag.

Gefi nú góðan byr

og gráðuga síld í nótt,

svo koppurinn fyllist

og kapteinninn tryllist

og kokksa dreymi rótt.

Svo höldum við hafnar til

hreistraðir uppfyrir haus.

Þótt sjóði á keipum

og syngi í reipum,

er sjóarinn óllalaus.

4.

Að síðustu lentum við út í Eyjar,
oft er þar garri og sjávarrót.
Þar eru glettnar glæsimeyjar,
sem gefa okkur undir fót.
Um eflirköstin þær aldrei hugsa,
því ástin er þeim hjartans geim.
Fyrst stígum við dansinn stundarlengi
og sngum svo af með þeim.

Gefi nú góðan byr,

af glitrandi þorski nóg,

svo koppurinn fyllist

og kapteinninn tryllist

og kraumi i grænum sjó.

Svo höldum við hafnar til og heilsum með gleðibrag þeim Ufsglöðu rneyjum, já, Ufinu i Eyjum, sem lifurn við nú í dag.

Ur suðrinu fljúga sólskinsdagar. Sumarið heilsar urn strönd og ver. Lifna þá aftur landsins hagar og Ufið i. brjósti rnér. Ungir við leitum afintýra á ólgandi veraldar-rútunni, þar til að endingu loks við lendum á Ufst iðar-sk ú t u n n i! Gefi þá góðan byr og glannaleg ástarköst, þó kerlingin argi og krakkarnir gargi og kraumi í hjúnabandsröst. Stýrum því strikið inn og stefnum til betri hags, þótt sjóði d keipurn og syngi i reipum til síðasta lokadags.