Blik 1978/Vetrarkvöld (kvæði)

RÍKHARÐUR HJÁLMARSSON

Vetrarkvöld

Landið allt er vafið vetrarmjöll,

viðjar hjarnsins lykja um dal og fjöll,

blundar sær við ísiþakinn ós,

yfir ströndum vaka norðurljós.

Rökkrið er að byrgja borg og sund,

bráðum rennur upp mín óskastund.

Seiðmagn lífsins berst um bláan geim,

býður kvöldið mér sinn dularheim.

Ástin, hún er engum gefin blind,

ástin dæmist hvorki tál né synd;

skipun þess, sem hreyfir vötn og vind,

voldug eins og lífsins fyrirmynd.

Nóttin þráir fegurð alls, sem er,

óskastjörnum tendrast þar og hér.

Mánasilfri litast lönd og sær,

ljóðum hvíslar blærinn nær og fjær.

Ríkharður Hjálmarsson¹

¹(Til fróðleiks vil ég geta þess, að Bólu-Hjálmar var langafi þess hagyrðings, sem orti ofanskráð kvæði. Þ.Þ.V.)