Blik 1936, 3. tbl./Sjómannskonan
Blik 1936, 3. tbl.
SJÓMANNSKONAN
Ein í svölum aftanblænum
úti sjómannskonan stóð;
mann sinn á hún úti á sænum,
ötull fiskar hann á lóð;
fjögur á hún börn í bænum,
björt á svip og æskurjóð.
Ef að vindur ólmur þýtur,
eða dökknar himinninn,
svefns né værðar vart hún nýtur,
var svo og í þetta sinn.
Andvarpandi upp hún lítur:
»Æ, hve syrtir, drottinn minn!«
Öldur dans með ströndum stíga,
stormur þeytti lúður sinn.
Og í hafið hlaut ad síga
hlaðinn fiskibáturinn.
Bylgjur rísa, bylgjur hníga,
beljar næturvindurinn.
Ein í svölum aftanblænum
ekkjan föl og döpur stóð.
Fjøgur á hún børn í bænum,
bjørt á svip og æskurjóð.
Er sem hver ein alda á sænum
ymji henni sorgarljóð.