Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk
Fara í leit
- Til sjómanna
- á Sjómannadaginn 1953.
- Okkar sjómannastétt
- hefur svipmótið sett
- nokkur síðari umliðin vor,
- á einn sólvermdan dag,
- til að hefja sinn hag,
- til að hyggja um framtíðar spor,
- og hún vinnur af trú,
- við að bera í bú,
- og er bjargvættur íslenzkri þjóð.
- Þar fer einvala lið,
- sem að ekkert stenzt við,
- og með ólgandi, sækóngablöð.
- Þó að tíðin sé grá
- og þótt hrönnin sé há,
- ei er hikað, en siglt út á mar.
- Marga skammdegisnótt
- út í sortann er sótt,
- þar sem sjóirnir byltast um far.
- Þar sjást hetjur á ferð,
- og af hraustustu gerð,
- ekkert hik eða dáðleysis vol.
- Þar er kraftur í mund,
- þar er karlmennskulund.
- þar eru kappar með leikni og þol.
|
- Hún er kná þessi sveit,
- bæði harðskeytt og heit,
- hún er hugprúð og gætin í senn.
- Hvar hún siglir um dröfn
- eða heldur í höfn,
- úti' í heimi, þá fara þar menn,
- sem að verður um sagt
- að þeir vógu ei lakt,
- að þar voru ei á ferðinni þý,
- heldur djarfhuga lið,
- sem að drífur á mið.
- Þar eru drengir, sem töggur er í.
- Nú skal þakka þeim hlýtt,
- sem að út hafa ýtt
- á hinn ólgandi en gjöfula sæ,
- til að fyrra oss nauð,
- til að færa oss brauð,
- til að fegra og stækka vorn bæ.
- Og þeirra skal minnst,
- sem úr höfninni hinnst,
- sigldu helþrunginn stórviðrisdag.
- Fyrir börn síu og víf,
- hvar þeir létu sitt líf,
- fyrir lands síns og alþjóðar hag.
- Sveinbjörn Á. Benónýsson
|