Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Einsetukarlinn

Einsetukarlinn.

Vestarlega í túni Miðhúsa má enn sjá rústir eftir kofa nokkurn, en allt er þar nú vallgróið fyrir löngu, og mótar aðeins fyrir rústunum í hólum og hæðum. Um aldamótin 1800 bjó í kofa þessum einsetukarl einn, auðugur að lausafé, og geymdi hann peninga sína í kistli við rúm sitt. Um sama leyti bjó að Kornhól maður að nafni Bjarni Björnsson. Hann hafði verið hið mesta svaðamenni og fátt látið sér fyrir brjósti brenna. Þegar Gilpin sjóræningi kom til Vestmannaeyja árið 1808, vildi Bjarni skjóta hann inni í Austurbúð, en Grímur Pálsson verzlunarstjóri fékk afstýrt því. Bjarni var mikil skytta. Einhverju sinni var hann við fuglaveiðar í Elliðaey. Sá hann þá ofan af Hábarði þrjá seli liggja uppi í Látrunum. Þá hafði Bjarni átt að segja, að hann mundi ekki framar trúa á heilaga þrenningu, ef hann hefði ekki alla selina í einu skoti. Skaut hann síðan og lágu allir selirnir dauðir.
Um Bjarna þennan er sagt, að hann hafi drepið einsetukarlinn í kofanum í Miðhúsatúninu sér til fjár, en ekki hafði hann orðið uppvís að morðinu, svo að hann yrði sakfelldur. En vafalaust taldi almenningar, að hann hefði orðið karlinum að bana.
(Sögn Hannesar Jónssonar).

• Efnisyfirlit: Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum