„Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Höskuldur í Elliðaey (JGÓ)“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
(Ný síða: <br> <big><big><center>Höskuldur í Elliðaey.</center></big></big> <br> Einhvern tíma, fyrir löngu, var margt fólk við slátt í Elliðaey. Meðal þess var vinnukona ein, sem ...) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 4: | Lína 4: | ||
Einhvern tíma, fyrir löngu, var margt fólk við slátt í [[Elliðaey]]. Meðal þess var vinnukona ein, sem hét [[Guðrún Höskuldsdóttir]]. Var það í almæli að kona þessi færi ekki ein saman, og hafi orðið léttari meðan hún var í Elliðaey um sláttinn. Bar hún barnið út og faldi það í helli einum í lundabyggðinni skammt austur af [[Nautarétt]]inni. Útburður þessi var nefndur [[Höskuldur]], eftir föður móðurinnar, og hellirinn síðan [[Höskuldarhellir]], því að útburðurinn hafðist þar við.<br> | Einhvern tíma, fyrir löngu, var margt fólk við slátt í [[Elliðaey]]. Meðal þess var vinnukona ein, sem hét [[Guðrún Höskuldsdóttir]]. Var það í almæli að kona þessi færi ekki ein saman, og hafi orðið léttari meðan hún var í Elliðaey um sláttinn. Bar hún barnið út og faldi það í helli einum í lundabyggðinni skammt austur af [[Nautarétt]]inni. Útburður þessi var nefndur [[Höskuldur]], eftir föður móðurinnar, og hellirinn síðan [[Höskuldarhellir]], því að útburðurinn hafðist þar við.<br> | ||
Útburður þessi gjörði lundamönnum og sláttumönnum ónæði með væli sínum á nóttum, einkum þó þegar gekk að með illviðri. Heyrðist þá útburðarvælið frá hellinum langt að.<br> | Útburður þessi gjörði lundamönnum og sláttumönnum ónæði með væli sínum á nóttum, einkum þó þegar gekk að með illviðri. Heyrðist þá útburðarvælið frá hellinum langt að.<br> | ||
(Sögn [[Gísli Lárusson|Gísla Lárussonar]] í [[Stakkagerði]]) | <small>(Sögn [[Gísli Lárusson|Gísla Lárussonar]] í [[Stakkagerði]])</small> | ||
{{Sögur og sagnir}} | {{Sögur og sagnir}} | ||
Útgáfa síðunnar 25. nóvember 2011 kl. 10:34
Einhvern tíma, fyrir löngu, var margt fólk við slátt í Elliðaey. Meðal þess var vinnukona ein, sem hét Guðrún Höskuldsdóttir. Var það í almæli að kona þessi færi ekki ein saman, og hafi orðið léttari meðan hún var í Elliðaey um sláttinn. Bar hún barnið út og faldi það í helli einum í lundabyggðinni skammt austur af Nautaréttinni. Útburður þessi var nefndur Höskuldur, eftir föður móðurinnar, og hellirinn síðan Höskuldarhellir, því að útburðurinn hafðist þar við.
Útburður þessi gjörði lundamönnum og sláttumönnum ónæði með væli sínum á nóttum, einkum þó þegar gekk að með illviðri. Heyrðist þá útburðarvælið frá hellinum langt að.
(Sögn Gísla Lárussonar í Stakkagerði)