„Blik 1961/Frá Arendal í Noregi“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 5: | Lína 5: | ||
[[Mynd: 1961 | <center>[[Mynd: 1961 b 225 A.jpg|400px|ctr ]]</center> | ||
'''<big><big><center>Torgið í Arendal í Noregi.</center></big>''' | |||
Hér var það, sem norskur bóndi auglýsti hrútakjöt til sölu. Þá kom til hans askvaðandi gömul og súrlynd piparmey, lyktaði af kjötinu og sagði: „Fysveiattan, bönnaður dóninn þinn. þú hefur notað hrútinn til ánna.“ | Hér var það, sem norskur bóndi auglýsti hrútakjöt til sölu. Þá kom til hans askvaðandi gömul og súrlynd piparmey, lyktaði af kjötinu og sagði: „Fysveiattan, bönnaður dóninn þinn. þú hefur notað hrútinn til ánna.“ | ||
„Það er mesti misskilningur, kæra frú,“ sagði bóndi stillilega, „en þú hefðir átt að lykta af honum pabba hans!“ | „Það er mesti misskilningur, kæra frú,“ sagði bóndi stillilega, „en þú hefðir átt að lykta af honum pabba hans!“ | ||
'''<big><center>Sönn saga frá Arendal.</center></big>'''<br> | |||
Eitt sinn heimsótti Ólafur 5. Noregskonungur bæinn Arendal. Þegar konungssnekkjan lagðist þar að bryggju, stóð þar bæjarfógetinn, eins og vera bar, í sínum fegursta skrúða, borðalagður með allar sínar orður á brjóstinu.<br> | Eitt sinn heimsótti Ólafur 5. Noregskonungur bæinn Arendal. Þegar konungssnekkjan lagðist þar að bryggju, stóð þar bæjarfógetinn, eins og vera bar, í sínum fegursta skrúða, borðalagður með allar sínar orður á brjóstinu.<br> | ||
Konungur steig á land, og bæjarfógetinn flutti honum kveðjuorð, þar sem hann stóð á bryggjubrúninni. Hann sagði: „Yðar konunglega hátign! Í nafni allra íbúa Arendals býð ég yður hjartanlega velkominn hingað til þess að kynnast vorum yndislega bæ.“ Svo steig bæjarfógetinn eitt skref afturábak til þess að hneigja sig á sem virðulegastan og hermannlegastan hátt fyrir konungi. | Konungur steig á land, og bæjarfógetinn flutti honum kveðjuorð, þar sem hann stóð á bryggjubrúninni. Hann sagði: „Yðar konunglega hátign! Í nafni allra íbúa Arendals býð ég yður hjartanlega velkominn hingað til þess að kynnast vorum yndislega bæ.“ Svo steig bæjarfógetinn eitt skref afturábak til þess að hneigja sig á sem virðulegastan og hermannlegastan hátt fyrir konungi. | ||
Núverandi breyting frá og með 31. ágúst 2010 kl. 20:39
Hér var það, sem norskur bóndi auglýsti hrútakjöt til sölu. Þá kom til hans askvaðandi gömul og súrlynd piparmey, lyktaði af kjötinu og sagði: „Fysveiattan, bönnaður dóninn þinn. þú hefur notað hrútinn til ánna.“
„Það er mesti misskilningur, kæra frú,“ sagði bóndi stillilega, „en þú hefðir átt að lykta af honum pabba hans!“
Eitt sinn heimsótti Ólafur 5. Noregskonungur bæinn Arendal. Þegar konungssnekkjan lagðist þar að bryggju, stóð þar bæjarfógetinn, eins og vera bar, í sínum fegursta skrúða, borðalagður með allar sínar orður á brjóstinu.
Konungur steig á land, og bæjarfógetinn flutti honum kveðjuorð, þar sem hann stóð á bryggjubrúninni. Hann sagði: „Yðar konunglega hátign! Í nafni allra íbúa Arendals býð ég yður hjartanlega velkominn hingað til þess að kynnast vorum yndislega bæ.“ Svo steig bæjarfógetinn eitt skref afturábak til þess að hneigja sig á sem virðulegastan og hermannlegastan hátt fyrir konungi.
Og — bæjarfógetinn steig út af bryggjubrúninni á svarta kaf í sjóinn. Þá hló Ólafur konungur, svo að kvað við.