Þjóðhátíðarlag (1977)

Árið 1977 voru tvö þjóðhátíðarlög valin, til fagnaðar því að flutt hafði verið þjóðhátíðina aftur í Herjólfsdal eftir fjögurra ára dvöl á Breiðabakka eftir eldgosið.

Dagurinn fagri og dætur hans

Þó víða um heiminn liggi leið

ber ljúfa ágústnóttin seið.

Hún fyllir okkur ferskri þrá,

því fegurð dalsins Eyjaskeggjar dá.

Okkar Herjólfsdal,

þennan fagra fjallasal,

þar er fjör og líf

er fögnum við þar þjóðhátíð.

Og sjómenn bátum sigla heim,

það sýður þrá í mönnum þeim,

þeir þrá með svanna að svífa í dans

og syngja um dalinn fagra og dætur hans.

Lag: Sigurður Óskarsson

Ljóð: Snorri Jónsson

Herjólfsdalur 1977

Herjólfsdalur, orðinn eins og nýr

svo yndislega grænn sem fyrr á dögum.

Herjólfsdalur, öll þau ævintýr

sem áttum við í þínum sumarhögum

þau gleymast ei, en geymast hverjum þeim

sem gleðistundir þínar meta kunni.

Í faðmi þér, mér finnst ég kominn heim,

og fagna því af innsta hjartans grunni.

Hér gleðjast allir, takast hönd í hönd

með hýrri brá því það er gamall siður

að láta dægurþrasið lönd og strönd,

við leggjumst bara í grasið mjúka niður

og njótum þess að vaka og vera til,

í vinahópi, gista klettasalinn,

á meðan sólin gyllir þessi þil

og þjóðhátíðarstemmning fyllir Dalinn.

Og blærinn hvíslar orði í eyra mér

sem álfar snerti tregans djúpu strengi,

við minnumst þeirra er fyrrum fóru hér

og fögnuði með okkur nætur lengi.

En þegar rökkvar, leikinn æskan á

og ævintýrin nýjum perlum skarta,

því hér er ekkert til sem mær ei má

ef maður elskar ahana af hreinu hjarta.

Lag og ljóð: Ási í Bæ.