„Blik 1946. Ársrit/Þáttur nemenda“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 3: | Lína 3: | ||
'''Keflavíkurför''' | '''Keflavíkurför''' | ||
Þriðjudaginn 3. júlí 1944 þrömmuðum við Ásta niður | Þriðjudaginn 3. júlí 1944 þrömmuðum við Ásta niður á Steindórsstöð í Reykjavík. Að þessu sinni átti leið okkar að liggja til Keflavíkur.<br> | ||
Samferðafólkið var af ýmsu tagi, svo sem stórútgerðarmenn, skólakrakkar, fínar frúr, hermenn og skrítnar kerlingar, — fyrir utan okkur Ástu, auðvitað. | Samferðafólkið var af ýmsu tagi, svo sem stórútgerðarmenn, skólakrakkar, fínar frúr, hermenn og skrítnar kerlingar, — fyrir utan okkur Ástu, auðvitað.<br> | ||
Allt gekk slysalaust.<br> | Allt gekk slysalaust. <br> | ||
Á leiðinni var kona nokkur alltaf öðru hvoru að spyrja bifreiðarstjórann, hvar Innri-Njarðvík væri. Bifreiðarstjóranum leiddist rausið í konunni, og hét að síðustu að segja henni | Á leiðinni var kona nokkur alltaf öðru hvoru að spyrja bifreiðarstjórann, hvar Innri-Njarðvík væri. Bifreiðarstjóranum leiddist rausið í konunni, og hét að síðustu að segja henni, þegar við kæmum að Innri-Njarðvík. En þegar við ókum þar fram hjá, var bifreiðarstjórinn alveg búinn að gleyma loforði sínu. Við Ytri-Njarðvík mundi hann eftir því. Sneri hann þá við og ók í skyndi miklu til Innri-Njarðvíkur, því að þar hélt hann, að konan ætlaði úr.<br> | ||
Þegar þangað kom, tilkynnti hann konunni, að nú værum við í Innnri-Njarðvík. | Þegar þangað kom, tilkynnti hann konunni, að nú værum við í Innnri-Njarðvík.<br> | ||
— „Jæja, — já“, sagði konan, „svo að þetta er Innri-Njarðvík. Systir mín sagði mér, að sér fyndist svo einkar vinalegt hérna, svo að mig langaði bara að sjá, | — „Jæja, — já“, sagði konan, „svo að þetta er Innri-Njarðvík. Systir mín sagði mér, að sér fyndist svo einkar vinalegt hérna, svo að mig langaði bara að sjá, | ||
hvernig hér liti út. Annars ætla ég úr í Ytri- | hvernig hér liti út. Annars ætla ég úr í Ytri-Njarðvík.“<br> | ||
Ekki er hægt að lýsa | Ekki er hægt að lýsa uppistandinu, sem varð í bifreiðinni við þessa fregn.<br> | ||
Þegar til Keflavíkur kom, var móttökunefnd á staðnum til að taka á mói okkur. Frá dvölinni í Keflavík er önnur saga.<br> | Þegar til Keflavíkur kom, var móttökunefnd á staðnum til að taka á mói okkur. Frá dvölinni í Keflavík er önnur saga.<br> | ||
::Á. H. II. ''bekk''. | ::Á. H. II. ''bekk''. | ||
Útgáfa síðunnar 3. nóvember 2009 kl. 10:33
Þáttur nemenda
Keflavíkurför
Þriðjudaginn 3. júlí 1944 þrömmuðum við Ásta niður á Steindórsstöð í Reykjavík. Að þessu sinni átti leið okkar að liggja til Keflavíkur.
Samferðafólkið var af ýmsu tagi, svo sem stórútgerðarmenn, skólakrakkar, fínar frúr, hermenn og skrítnar kerlingar, — fyrir utan okkur Ástu, auðvitað.
Allt gekk slysalaust.
Á leiðinni var kona nokkur alltaf öðru hvoru að spyrja bifreiðarstjórann, hvar Innri-Njarðvík væri. Bifreiðarstjóranum leiddist rausið í konunni, og hét að síðustu að segja henni, þegar við kæmum að Innri-Njarðvík. En þegar við ókum þar fram hjá, var bifreiðarstjórinn alveg búinn að gleyma loforði sínu. Við Ytri-Njarðvík mundi hann eftir því. Sneri hann þá við og ók í skyndi miklu til Innri-Njarðvíkur, því að þar hélt hann, að konan ætlaði úr.
Þegar þangað kom, tilkynnti hann konunni, að nú værum við í Innnri-Njarðvík.
— „Jæja, — já“, sagði konan, „svo að þetta er Innri-Njarðvík. Systir mín sagði mér, að sér fyndist svo einkar vinalegt hérna, svo að mig langaði bara að sjá,
hvernig hér liti út. Annars ætla ég úr í Ytri-Njarðvík.“
Ekki er hægt að lýsa uppistandinu, sem varð í bifreiðinni við þessa fregn.
Þegar til Keflavíkur kom, var móttökunefnd á staðnum til að taka á mói okkur. Frá dvölinni í Keflavík er önnur saga.
- Á. H. II. bekk.