„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1985/ Fylluljóð“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
:::::::'' <big><big>'''Fylluljóð eftir Gylfa'''</big></big><br>'' | :::::::'' <big><big><center>'''Fylluljóð eftir Gylfa'''</center></big></big><br>'' | ||
Gylfi sá er ljóðið kvað var Guðni Eyjólfsson. kyndari í Gasstöðinni í Reykjavík. Hann var einn hinn mikilvirkasti og vinsælasti í hópi gamanvísnaskálda á þessum árum, þriðja áratugnum.<br> | Gylfi sá er ljóðið kvað var Guðni Eyjólfsson. kyndari í Gasstöðinni í Reykjavík. Hann var einn hinn mikilvirkasti og vinsælasti í hópi gamanvísnaskálda á þessum árum, þriðja áratugnum.<br> | ||
Útgáfa síðunnar 6. júní 2019 kl. 14:47
-
Fylluljóð eftir Gylfa
-
Gylfi sá er ljóðið kvað var Guðni Eyjólfsson. kyndari í Gasstöðinni í Reykjavík. Hann var einn hinn mikilvirkasti og vinsælasti í hópi gamanvísnaskálda á þessum árum, þriðja áratugnum.
- Lag: Kvaservals
- Á sumrin er gaman að ganga sjer
- um göturnar eftir að rökkva fer,
- ef „Fylla“ er liggjandi úti í ál,
- og ekki er á varðbergi nokkur sál.
- Gæti jeg krækt í danskan dáta,
- sem dálítið borðalagður er,
- þá mundu þær Rúna og Ranka gráta
- og rauðeygðar stara á eftir mjer.
- Gæti jeg krækt í danskan dáta,
- Lag: Kvaservals
- Hún Ólafía' er að vara oss við
- að vingast við pilta' að dönskum sið;
- það dragi á eftir sjer dilka smá,
- er dálítill tími' er liðinn frá.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Hún Ólafía' er að vara oss við
- Já. sú getur ritað oss ráðin fín
- með reynsluna' og gráleitu hárin sín.
- því hún hefur aldrei þá sælu sjeð
- að sitja í faðmlögum dáta með.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Já. sú getur ritað oss ráðin fín
- En nú skaljeg segja' ykkur sögu' af mjer;
- jeg sá það eitt kvöld, hvar hann Jensen fer;
- þá kalla jeg í hann að koma þar.
- „Ó, Kæreste“, segir hann, „Jiva' beha'r“.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- En nú skaljeg segja' ykkur sögu' af mjer;
- Eg varð þá dálítið undirleit -
- almættið sjálft það á hæðum veit-,
- er gengum við þarna hlið við hlið,
- og hann var að spjalla - um lágnættið.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Eg varð þá dálítið undirleit -
- Svo gengum við saman, uns sólin var
- sigin í bládjúpu öldurnar;
- þá settumst við úti undir Granda-garð.
- Ó, guð, hvað hann Jensen þá sætur varð.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Svo gengum við saman, uns sólin var
- Svo kysti' hann mig ellefu kossa þar.
- sem kvöldskugginn mestur og afdrep var.
- og sagði: „Du er so söd og fin,
- södeste, elskede Pigen min“.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Svo kysti' hann mig ellefu kossa þar.
- En þá heyrðist blástur við bryggjusporð;
- mjer brá, svo því lýsa' ekki nokkur orð,
- því bátskömmin litla beið nú þar.
- og bjáninn hann Jensen minn þotinn var.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- En þá heyrðist blástur við bryggjusporð;
- Jeg sá þá, hvað herstjórnin hláleg er
- að heimta hann Jensen minn strax af mjer,
- fyrst átti jeg kost á að eignast mann,
- svo inndælan, sætan og „dannaðan“
- Gæti jeg o.s.frv.
- Gæti jeg o.s.frv.
- Jeg sá þá, hvað herstjórnin hláleg er
- Seinna jeg ein út á Granda gekk.
- Ó, guð, hvað jeg ákafan hjartslátt fjekk,
- því Jensen og Sigga sátu þar
- í sömu laut og jeg forðum var.
- Gæti jeg krækt í danskan dáta,
- sem dálítið borðalagður er,
- þá mundu þær Rúna og Ranka gráta
- og rauðeygðar stara' á eftir mjer.
- Gæti jeg krækt í danskan dáta,
- Seinna jeg ein út á Granda gekk.
-Gylfi.