„Saga Vestmannaeyja I./ III. Kirkja, 5. hluti“: Munur á milli breytinga

Landakirkja var talin eign konungs, og á framfæri konungssjóðs (Jarðabókarsjóðs) frá 1722 til 1874, er hún varð eign landssjóðs. — Í vísitasíugerð kirkjunnar frá 1899 segir, að söfnuðurinn hafi í huga að taka kirkjuna að sér og verði útkljáð um það mál þegar á næsta þingi. Var þess heldur eigi lengi að bíða. Með lögum nr. 48, 20. des. 1901 var stjórninni veitt heimild til að selja söfnuðinum í Vestmannaeyjasókn í Rangárvallaprófastsdæmi fjárhald Vestmannaeyjakirkju með þeim kjörum, að henni fylgi 6500 kr.⁷⁴)<br>

Aðgerðin, sem kirkjan fékk 1856—57, var mjög dýr, svo að 1860 var skuld kirkjunnar 3426 rd. 1877 og 1879 höfðu og farið fram aðgerðir á kirkjunni, sbr. ráðgjafabr. 12. des. 1876 og 17. apríl 1879, Stjrt. 1877, 39 og 1879, 57. Um 1890 var turn kirkjunnar, er hafði verið settur á hana 1856, járnklæddur og sett á hann krossmark.<br>

Reist hefir verið fordyri við kirkjuna. Sett í hana miðstöðvarhitun og hún raflýst. Stórt orgelharmoníum frá 1927. Árið 1877 eignaðist kirkjan fyrst orgel. Gefandinn var [[J.P.T. Bryde]] kaupmaður. — Fyrir samskot eyjabúa var sendur ungur maður til Reykjavíkur til að læra organslátt, [[Sigfús Árnason]] frá [[Vilborgarstaðir|Vilborgarstöðum]], síðar alþingismaður. Sigfús var þannig fyrsti organleikarinn við Landakirkju og starfaði þar lengi og síðar sonur hans, [[Brynjólfur Sigfússon]] kaupmaður, í 37 ár, til 1941, og stjórnaði söngflokk kirkjunnar. Tók þá við organleikarastarfinu [[Helgi Þorláksson]] barnakennari. Hreppstjórar voru kirkjuhaldarar og oft meðhjálparar. [[Árni Einarsson]] á Vilborgarstöðum var lengi meðhjálpari og [[Sveinn P. Scheving]] seinna og sóknarnefndarformaður. Nú [[Þórður H. Gíslason]]. Hringjari er [[Kristján Ingimundarson]]. Formaður sóknarnefndar nú er [[Steingrímur Benediktsson]].<br>

1941 var stofnað [[Kvenfélag Landakirkju]] í því skyni að beita sér fyrir fjársöfnun til að koma upp girðingum umhverfis kirkjuna m.m. Forstöðukona frú [[Jarþrúður Johnsen]].<br>