„Blik 1939, 6. tbl./Þjóðernisleg samvinna Íslendinga“: Munur á milli breytinga

Þegar ógnaský bjargarleysis og harðstjórnar ríktu myrkust yfir íslenzum byggðum hóf mikill hluti þjóðarinnar landnám í nýrri og framandi heimsálfu. Hinna íslenzku landnámsmanna biðu margar og miklar þrautir. Tunga hinnar nýju þjóðar var þeim flestum ókunn, og atvinnuhættir landsins óþekktir. Þeir voru eignalausir útlendingar í nýrri veröld. En þeir áttu bjartsýni, starfsþrótt og heita lífstrú. Þeir hófust ótrauðir handa og unnu að lokum voldugan landnámssigur.<br>

Vesturfararnir íslenzku hlutu margir kaldar kveðjur samlanda sinna. Hrakspár fylgdu þeim flestum úr garði. Hugmyndir þeirra um landið og þjóðina voru í flestum atriðum hugarórar og hleypidómar. Þeir urðu fyrir sárum vonbrigðum við að finna ekki hið fyrirhugaða óskaland. Í hinum nýja heimi biðu þeirra margþætt og erfið verkefni. En landnemarnir íslenzku mættu þrautunum með norrænni karlmennsku og sóknarhug.<br>