„Sölvatekja“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
Söl voru mikið nýtt til manneldis í Eyjum áður fyrri eins og raunar víða annars staðar á landinu. Best þykja þau söl sem | Söl voru mikið nýtt til manneldis í Eyjum áður fyrri eins og raunar víða annars staðar á landinu. Best þykja þau söl sem ferskt rennandi vatn hefur náð að leika um, enda eru þau ekki jafn sölt og hin sem eingöngu sjór rennur um. | ||
Í [[Vestmannaeyjar|Vestmannaeyjum]] er einn sá staður, þar sem svo háttar til. Nefnist hann [[Sölvaflá]] og er norðan í [[Stórhöfði|Stórhöfða]]. Vatn drýpur úr slútandi berginu ofan við flána og „útvatnast“ því sölin á flánni. | Í [[Vestmannaeyjar|Vestmannaeyjum]] er einn sá staður, þar sem svo háttar til. Nefnist hann [[Sölvaflá]] og er norðan í [[Stórhöfði|Stórhöfða]]. Vatn drýpur úr slútandi berginu ofan við flána og „útvatnast“ því sölin á flánni. | ||
| Lína 5: | Lína 5: | ||
Áður fyrri, þegar bújarðir í Vestmannaeyjum skiptu milli sín þeim hlunnindum sem var að hafa, fóru Ofanbyggjarar ævinlega á Sölvaflá í ágústmánuði ár hvert, en Ofanbyggjarar nefnast þeir sem búa „Fyrir ofan hraun“. | Áður fyrri, þegar bújarðir í Vestmannaeyjum skiptu milli sín þeim hlunnindum sem var að hafa, fóru Ofanbyggjarar ævinlega á Sölvaflá í ágústmánuði ár hvert, en Ofanbyggjarar nefnast þeir sem búa „Fyrir ofan hraun“. | ||
Fara varð á báti til að komast á flána og auðvitað farið á fjörunni. Sölin | Fara varð á báti til að komast á flána og auðvitað farið á fjörunni. Sölin voru síðan tínd í strigapoka og haldið heim þegar falla tók að á ný. Þá voru [[söl]]in vind- og sólþurrkuð og síðan pressuð. Söl þóttu og þykja enn afbragsfæða enda eru þau rík af járni. | ||
Nú þegar veldi | Nú þegar veldi jarðabænda er úr sögunni notar almenningur sér þessi hlunnindi norðan í Höfðanum til ánægju og heilsubótar. | ||
Útgáfa síðunnar 2. desember 2005 kl. 13:34
Söl voru mikið nýtt til manneldis í Eyjum áður fyrri eins og raunar víða annars staðar á landinu. Best þykja þau söl sem ferskt rennandi vatn hefur náð að leika um, enda eru þau ekki jafn sölt og hin sem eingöngu sjór rennur um.
Í Vestmannaeyjum er einn sá staður, þar sem svo háttar til. Nefnist hann Sölvaflá og er norðan í Stórhöfða. Vatn drýpur úr slútandi berginu ofan við flána og „útvatnast“ því sölin á flánni.
Áður fyrri, þegar bújarðir í Vestmannaeyjum skiptu milli sín þeim hlunnindum sem var að hafa, fóru Ofanbyggjarar ævinlega á Sölvaflá í ágústmánuði ár hvert, en Ofanbyggjarar nefnast þeir sem búa „Fyrir ofan hraun“.
Fara varð á báti til að komast á flána og auðvitað farið á fjörunni. Sölin voru síðan tínd í strigapoka og haldið heim þegar falla tók að á ný. Þá voru sölin vind- og sólþurrkuð og síðan pressuð. Söl þóttu og þykja enn afbragsfæða enda eru þau rík af járni.
Nú þegar veldi jarðabænda er úr sögunni notar almenningur sér þessi hlunnindi norðan í Höfðanum til ánægju og heilsubótar.