Blik 1939, 6. tbl./Söngur Sigrúnar

Söngur Sigrúnar.

Ég vil ekki hindra þig, vinur kær,

þó viti ég að leiðir skilja.

Mín ást skal þér fylgja, sem blíður blær.

Í bæn og í draum verð ég stöðugt þér nær,

en harmtár mín reyni að hylja.

Ég vaki og bíð þín, vinur kær

unz vegur þinn liggur til baka.

Í brekkunni þar sem blómið grær

og blikandi silfurstreng fossbúinn slær

í vornæturkyrrð skal ég vaka.

Og komir þú sigrandi og heill í hlað

skal hátíð í sálu minni.

Hvert titrandi andvarp ... hver bæn, sem ég bað

verður blóm, sem ég geymi við hjartastað.

Og gleðst yfir gæfu þinni.

— — —

En beri þig heim með brostnar þrár,

og bugi þig sorg og þreyta.

Með kossum ég græði þín sollnu sár

og syng þér af augum hvert raunatár.

Mín ást skal þér aftur veita

það allt, sem þú hugðist að leita.