„Torfmýri“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Torfmýri''' er gömul uppþornuð mýri í vesturhluta [[Herjólfsdalur|Herjólfsdals]], þar sem að [[Golfklúbbur Vestmannaeyja]] starfrækir | '''Torfmýri''' er gömul uppþornuð mýri í vesturhluta [[Herjólfsdalur|Herjólfsdals]], þar sem að [[Golfklúbbur Vestmannaeyja]] starfrækir golfvöll í dag. Þar er talið að [[Ormur Bárðarson]] hafi reist sér bæ á [[Landnám|landnámsöld]]. | ||
Árið 1514 háðu Síðumenn, sem voru í kaupstaðarferð í Vestmannaeyjum, og enskir duggarar bardaga á Torfmýri og féllu í bardaganum 14 Englendingar og 1 Íslendingur. Ensku duggararnir voru dysjaðir í Tormýri á stað sem nú er horfinn undir [[Golfvöllur|golfvöllinn]]. | |||
Á 15. og 16. öld var oft róstusamt í Vestmannaeyjum. Eru frá þessum tíma fyrstu fregnir um rán á Íslandi framin af útlendum sjóræningjum. Erjur þessar stöfuðu mest af viðureign umboðsmanna Danakonungs hér á landi við enska útgerðamenn og kaupmenn er tekið höfðu sér aðsetur í eyjunum í óþökk konungs, en Danakonungur taldi sig hafa öll yfiráð yfir norðurhluta Atlantshafs. Yfirráðin vildu enskir kaupmenn og farmenn ekki viðurkenna. Þeir sóttu fast í hin fengsælu Eyjamið og viðskipti við Eyjamenn. | |||
[[Flokkur:Örnefni]] | [[Flokkur:Örnefni]] | ||
Útgáfa síðunnar 15. júlí 2005 kl. 14:51
Torfmýri er gömul uppþornuð mýri í vesturhluta Herjólfsdals, þar sem að Golfklúbbur Vestmannaeyja starfrækir golfvöll í dag. Þar er talið að Ormur Bárðarson hafi reist sér bæ á landnámsöld.
Árið 1514 háðu Síðumenn, sem voru í kaupstaðarferð í Vestmannaeyjum, og enskir duggarar bardaga á Torfmýri og féllu í bardaganum 14 Englendingar og 1 Íslendingur. Ensku duggararnir voru dysjaðir í Tormýri á stað sem nú er horfinn undir golfvöllinn.
Á 15. og 16. öld var oft róstusamt í Vestmannaeyjum. Eru frá þessum tíma fyrstu fregnir um rán á Íslandi framin af útlendum sjóræningjum. Erjur þessar stöfuðu mest af viðureign umboðsmanna Danakonungs hér á landi við enska útgerðamenn og kaupmenn er tekið höfðu sér aðsetur í eyjunum í óþökk konungs, en Danakonungur taldi sig hafa öll yfiráð yfir norðurhluta Atlantshafs. Yfirráðin vildu enskir kaupmenn og farmenn ekki viðurkenna. Þeir sóttu fast í hin fengsælu Eyjamið og viðskipti við Eyjamenn.