„Lundalús“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
m (umorðun) |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Lundalús''' er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt | '''Lundalús''' er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt og líklegast liggur hún í dvala yfir sumarið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð "álkulús". Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis [[Lúsafles]] í [[Álsey]], Neðsta-Bring sunnan í [[Bjarnarey]], og [[Hrygg]], veiðistað upp af [[Syðri-Hafnarbrekku]] í [[Bjarnarey]]. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur. | ||
Útgáfa síðunnar 6. júní 2005 kl. 14:21
Lundalús er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt og líklegast liggur hún í dvala yfir sumarið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð "álkulús". Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis Lúsafles í Álsey, Neðsta-Bring sunnan í Bjarnarey, og Hrygg, veiðistað upp af Syðri-Hafnarbrekku í Bjarnarey. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur.
Húsráð Gegn lundalúsinni
Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega. Ekki er æskilegt að slíta hana af ef hún hefur fest sig.
Heimildir
- Hlöðver Johnsen. 1986. Bergið klifið. Minningar veiðimanns. Almenna Bókafélagið 1986. ISBN 00001194409