„Lundalús“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Lundalús''' er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt | '''Lundalús''' er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt. Ekki er vitað margt um hana en það er talið að hún lyggi í dvala yfir sumrið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð "álkulús". Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis [[Lúsafles]] í [[Álsey]], Neðsta-Bring sunnan í [[Bjarnarey]], og [[Hrygg]], veiðistað upp af [[Syðri-Hafnarbrekku]] í [[Bjarnarey]]. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur. | ||
Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð "álkulús". Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis [[Lúsafles]] í [[Álsey]], Neðsta-Bring sunnan í [[Bjarnarey]], og [[Hrygg]], veiðistað upp af [[Syðri-Hafnarbrekku]] í [[Bjarnarey]]. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur. | |||
=== Húsráð Gegn lundalúsinni === | === Húsráð Gegn lundalúsinni === | ||
Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega | Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega. Ekki er æskilegt að slíta hana af ef hún hefur fest sig. | ||
== Heimildir == | |||
* Hlöðver Johnsen. 1986. '''Bergið klifið. Minningar veiðimanns.''' Almenna Bókafélagið 1986. ISBN 00001194409 | * Hlöðver Johnsen. 1986. '''Bergið klifið. Minningar veiðimanns.''' Almenna Bókafélagið 1986. ISBN 00001194409 | ||
Útgáfa síðunnar 6. júní 2005 kl. 14:17
Lundalús er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt. Ekki er vitað margt um hana en það er talið að hún lyggi í dvala yfir sumrið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð "álkulús". Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis Lúsafles í Álsey, Neðsta-Bring sunnan í Bjarnarey, og Hrygg, veiðistað upp af Syðri-Hafnarbrekku í Bjarnarey. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur.
Húsráð Gegn lundalúsinni
Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega. Ekki er æskilegt að slíta hana af ef hún hefur fest sig.
Heimildir
- Hlöðver Johnsen. 1986. Bergið klifið. Minningar veiðimanns. Almenna Bókafélagið 1986. ISBN 00001194409