Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2009/Heiðranir á sjómannadag

Heiðranir á sjómannadag

Sjómannafélagið Jötunn Jóhannes Esra Ingólfsson frá Lukku
Að skyldunámi loknu lærði hann járnsmíði í Magna. Fór þaðan í bifreiðavirkjun, en svo tók við nám í kjötvinnslu.
Esra hóf sjómennsku 17 ára, með Sigurði Oddssyni sem gjarnan var kallaður Bói í Dal. Með Bóa fór hann í sína fyrstu utanlandsferð þegar siglt var á Aberdeen. Næstu 8 mánuðir voru nýttir á trollveiðum. Aftur var siglt til Aberdeen og var það síðasta sigling Bóa en hann féll í höfnina og drukknaði þar.
Þá hætti hann á sjó og tók námið við. Að því loknu reri hann á Blátindi og svo Litlu Emmu. Í gosinu var hann á Hilmi KE. Eftir gos kom hann heim og þá hóf hann störf við að leggja hitaveituna í Eyjum. Leiddi það til 8 ára tímabils i landi en frá 1983 stundaði hann sjóinn nánast stanslaus með Bedda á Glófaxa. Þar sá hann mest um ummál skipverja enda var hann lengst af kokkur þar um borð.
Síðasta plássið var á Guðrúnu VE. (Gauja Rögnvalds). Slasaðist á árinu 2007 og á enn í því þannig að nú eru það alls konar verkefni sem taka huga hans allan. En hann er þekktur fyrir að vera góður kokkur og skemmtilegur félagi. Um Esra hafa myndast hinar skemmtilegustu sögur enda er maðurinn glaðlyndur og vinsæll skipverji.

Skipstjóra og Stýrimannafélagind Verðandi Kristbjörn Arnason skipstjóri á Sigurði
Sjómennska hófst á táningsárum. Hann hefur verið skipstjóri frá 1963 fyrst á Báru KE 3. Eftir það hefur hann staðið í hólnum á: Engey, Akurey, Rauðsey, Öifirisey, og nú Sigurð VE.
Skipstjórn hefur verið farsæl enda litlar mannabreytingar hjá honum, helst virðist það eiga við hann að „fastir liðir eins og venjulega“ henti best áhafnamyndum hans.
Eins og gefur að skilja þá eru ýmis atvik sem setja spor í sjómannsævina. Dýpstu sporin eru þegar menn hverfa í hafið. Það átti sér stað hjá Kristbirni en samt gefast menn ekki upp og á næstu síldarvertíð (í sumar 2008) kemur hann á síldarvertíðina, 71 ársað aldri.

Vélstjórafélag Vestmannaeyja Guðmundur Valdimarsson
Fæddur Skagamaður þann 27. mars 1935. Byrjaði til sjós sumarið 1950 á Haraldi AK þá 15 ára, haldið var á reknet á Húnaflóa. Þá var Óskar Halldórsson með bátinn á leigu. Svo urðu skipsplássin mörg bæði á síðutogurunum sem og öðrum bátum.
Tvítugur að aldri fór hann á vélstjóranámskeið 1955 - 1956, og að því loknu fór hann um borð í togarann Jón Þorláksson sem starfsmaður í vél.
1965 lá leiðin til Eyja á Ísleif IV með Guðmari Tómassyni, Gísla Jónassyni og þá Gunnari Jónssyni. Þaðan var haldið yfir á Hannes lóðs. Í gosinu var hann með Bjarnhéðni Elíassyni og lenti þá í strandinu við Eyrarbakka þar sem öll skipshöfnin bjargaðist.
Næst tók við 11 ára úthald á Valdimar Sveinssyni. Á tímabili var hann á Gjafari VE 300.
Síðustu 11 ár á sjó voru með Hannesi á Baldri. Það var lúxus líf. Við það að Baldri var lagt þá steig hann í land.

Samantekt Snorri Óskarsson

• Efnisyfirlit: Sjómannadagsblað Vestmannaeyja