„Blik 1980/Minningar frá námsárum mínum í Gagnfræðaskólanum“: Munur á milli breytinga

== Minningar frá námsárum mínum í Gagnfræðiskólanum í Vestmannaeyjum fyrir 30 árum. ==

Þorsteinn er minnisstæðastur sem íslenzkukennari. Augljós ást hans og aðdáun á móðurmálinu hreif mann með, svo að við gátum ekki annað en lært. Einnig kenndi hann náttúrufræði af sömu innlifun. Oft gekk hann um gólf og spjallaði og skýrði út námsefnið. - Það var í náttúrufræði. Anton veslingurinn var eitthvað ókyrr í bekknum og tók þess vegna ekki vel eftir. Þarna snérist skólastjóri allt í einu á hæl með grallarasvip og sagði: „Anton, hvaða munur er á loppu og hönd?“ Og veslings pilturinn hann Anton varð svo hvumsa, að allt stóð í honum, en kyrr sat hann og rólegur, það sem eftir var tímans.<br>

Kennslustundirnar hjá Sigurði voru aftur á móti mjög hátíðlegar og formfastar, svo að enginn leyfði sér að koma í þær ólesinn. Oft höfðum við gaman af að reyna á stillingu hans. Og ekki var laust við, að hann roðnaði stundum og bretti brúnir, en aldrei missti hann stjórn á sér.<br>

Einar Haukur gekk oftast um gólf, þegar hann kenndi. Og honum gekk ekki allt of vel að troða í okkur dönskunni og mannkynssögunni, mest vegna þess að hann var ekki nógu strangur. Oft fóru tímarnir í ýmislegt spjall um allt annað en námsefnið. Þeir voru oft skemmtilegir og við fróðari eftir, þó að ekki væri fjallað um það, sem við áttum að læra.<br>

Við vorum 31, sem hófum nám í 1. bekk haustið 1949 og við fengum þá aðsetur í stóru stofunni uppi í gamla [[Breiðablik|Breiðabliki]].<br>