„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2005/Veðurdagbækur Finns í Uppsölum“: Munur á milli breytinga

Fyrir nokkru komust í fórur mínar merkilegar heimildir um sögu Vestmannaeyja. Það eru veðurdagbækur sem Finnur Sigmundsson í Uppsölum ritaði á árunum 1924-1945. Bækur þessar fékk Steina Margrét, dóttir Finns, Haraldi Guðnasyni, bóka og skjalaverði, eftir dauða móður sinnar og konu Finns, Þórunnar Einarsdóttur.<br>

Foreldrar Finns, Ragnheiður Sveinsdóttir og Sigmundur Finnsson, voru ættuð af Rangárvöllum og úr Skaftafellssýslu. Þau eignuðust fjögur börn, tvö komust upp, Finnur og systir hans, Guðrún. sem var búsett í Hafnarfirði. Þau bjuggu í Eystri-Uppsölum upp úr aldamótum en byggðu með syni sínum nýja „Uppsali“ 1913, þá sem enn standa við Faxastíg, sunnan við Betel. Smiður var Magnús Ísleifsson í London. Þar átti Finnur heima upp frá því.<br>

Framan af ævi stundaði Finnur ýmsa almenna vinnu, þótti góður flatningsmaður. Hann átti hestvagn og hesta og ók fyrir fólk ýmsum nauðsynjum. Til afreka má telja, eftir því sem Einar í Betel segir í minningargrein um Finn, að hann ók möl og sandi í barnaskólann, þegar hann var reistur 1915. Hann mokaði öllu efni í vagninn sjálfur inni í Botni og teymdi hestinn upp á skólalóðina en sat vagninn niður eftir. Síðar eignaðist Finnur bíl í félagi við aðra og ók sorpi á vegum bæjarins og hreinsaði kamra og kom því gumsi öllu í lóg, væntanlega austur á Urðum eða vestur á Hamri. Mundi slíkt rekstrarfyrirkomulag nú heita einkaframkvæmd. Finnur var orðlagt snyrtimenni svo að þar var réttur maður á réttum stað. Hann var reglufastur í líferni sínu, tók daginn jafnan snemma, stundum milli kl. 4 og 5 á morgnana. Hann var starfsmaður bæjarins í hálfan þriðja áratug og átti m.a. þátt í stofnun starfsmannafélags bæjarins.<br>

Finnur var lengi piparsveinn en kvæntist 17. des. 1921 Þórunni Soffíu Einarsdóttur frá Viðvík við Bakkafjörð, „Tótu í Uppsölum“, mikilli röskleikakonu og fór hún mjög fyrir þeim hjónum í flestu. Hún hafði kostgangara um mörg ár yfir vertíðina en féll aldrei verk úr hendi endranær við bakstur, matargerð og sauma. Þórunn var fædd 17. apríl 1898 og því nær 10 árum yngri en Finnur. Foreldrar hennar voru Einar Jóhannesson og Margrét Albertsdóttir og bjuggu þau í Eyjum um nokkur ár. Aðeins 16 ára að aldri fór Tóta til Seyðisfjarðar og vann þar á hóteli í um 5 ár þangað til hún fluttist til Eyja. Til er rissmynd af hóteldömunni sem einn gestanna gerði og hét sá Jóhannes Kjarval. Tóta þótti glaðvær kona, fríð á yngri árum, en þykknaði nokkuð með aldrinum. Hún var gestrisin og höfðingi heim að sækja. sá gjarnan betri hliðina á hverju máli, góðgjörn og hjartahlý, raungóð manneskja, segja menn. Heimili þeirra Finns í Uppsölum var orðlagt fyrir myndarskap, í senn snyrtilegt og hlýlegt.<br>

Finnur og Tóta eignuðust þrjú börn. Elstur var Flosi, fæddur 1922, skipasmiður að mennt og atvinnu lengstum. „Flosi Finns“ eða „Flosi í Uppsölum“ var kunnur maður í Eyjum á sinni tíð, myndarlegur á velli og þriflegur maður, glettinn og sagnagóður, einkum er hann sat öls við pel. Hann varð landsfrægur fyrir að sameina olíufélögin í Eyjum í einni slöngu (með samræmdri verðskrá) eftir að eldur kom upp á Heimaey 1973 og birtust víða myndir af honum við afgreiðslu. Flosi lést 1986. Annar sonur þeirra í Uppsölum var Sigmundur, fæddur 1923; hann lærði til loftskeytamanns en fluttist um miðja öld til Ástralíu og fékkst þar við kaupsýslu og útgerð, giftist og á afkomendur þar. Sigmundur lést 1977. Einkadóttir þeirra hjóna og yngst barna þeirra er Steina Margrét sem enn lifir við fullan styrk, fædd 1926. Hún býr nú í Kópavogi og er gift Friðriki Haraldssyni bakara, ættuðum frá Sandi í Vestmannaeyjum. Þau hafa verið farsæl í atvinnurekstri sínum, fyrst í Eyjum, síðar á Eyrarbakka og Selfossi og loks í Kópavogi um mörg ár en þangað fluttust þau 1952. „Ömmubakstur“ heitir fyrirtækið og blómstrar í höndum þeirra og barna þeirra. Hjá þeim Finni og Tótu ólst líka upp föðurlaus drengur frá tveggja ára aldri, Jón Bergmann, bróðursonur Tótu, nú trésmiður í Keflavík.<br>