„Blik 1951/Ferð í Álsey“: Munur á milli breytinga

Efri-Lundakór, þar sem hann var bundinn. Síðan var gengið til tjalds. Það hét á úteyjamáli „að fara til bóls“. Auðvitað var þá hitað gott úteyjakaffi og etið með brauð og flatkökur. <br>

Brimið fór sívaxandi, og stormurinn að sama skapi. Rúmum 2 klst. eftir að við gengum frá bátnum, var í flæði, og farið að ganga sjór undir bátinn. Við biðum hjá bátnum þar til farið var að falla út, og við álitum hann örugglega úr allri hættu. Þá fórum við enn til bóls, töluðum um daginn og veginn og nýfarna sjóferð. Að endingu var farið að spila á spil. Það var aðalskemmtunin í úteyjunum. Það er álit mitt, að þetta, sem ég nú hefi sagt frá, sé eitthvert hættulegasta æfintýri, sem ég hefi lent í. Ég viðurkenni því, að Gísli Lárusson hafði alveg rétt fyrir sér, er hann lagði til að sleppa bátnum og bjarga okkur upp við Þjófanef.

{{Blik}}