„Lundalús“: Munur á milli breytinga
(Hræðileg grein.) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| (4 millibreytingar ekki sýndar frá 3 notendum) | |||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Lundalús''' er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt og líklegast liggur hún í dvala yfir sumarið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð | '''Lundalús''' er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt og líklegast liggur hún í dvala yfir sumarið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð „álkulús“. Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis [[Lúsafles]] í [[Álsey]], Neðsta-Bring sunnan í [[Bjarnarey]], og [[Hrygg]], veiðistað upp af [[Syðri-Hafnarbrekku]] í [[Bjarnarey]]. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur. | ||
=== Húsráð | === Húsráð gegn lundalúsinni === | ||
Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega. Ekki er æskilegt að slíta hana af ef hún hefur fest sig, þar sem að þá getur komið sýking í sárið mjög auðveldlega. | Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega. Ekki er æskilegt að slíta hana af ef hún hefur fest sig, þar sem að þá getur komið sýking í sárið mjög auðveldlega. | ||
{{Heimildir| | |||
* [[Hlöðver Johnsen]]. 1986. '''Bergið klifið. Minningar veiðimanns.''' Almenna Bókafélagið: 1986. ISBN 00001194409 | |||
}} | |||
[[Flokkur:Náttúra]] | |||
Núverandi breyting frá og með 10. júlí 2006 kl. 11:28
Lundalús er eitt af því sem angrar marga lundaveiðimenn. Lundalúsin er áttfætt blóðsuga af mauraætt og líklegast liggur hún í dvala yfir sumarið. Þegar lúsin er orðinn full af blóði þá getur hún orðið allt að sjö til átta millimetra á lengd og er hún þá kölluð „álkulús“. Sumir staðir eru þó lússæknari en aðrir til dæmis Lúsafles í Álsey, Neðsta-Bring sunnan í Bjarnarey, og Hrygg, veiðistað upp af Syðri-Hafnarbrekku í Bjarnarey. Lundalúsin leggst mest þó á eldri lunda en sjaldséð er að lúsin leggist á pysjur.
Húsráð gegn lundalúsinni
Lúsin er mjög lævís og hún deyfir um leið og hún stingur fórnarlambið. Joð og spritt virka best gegn henni með því að bera það á svæðið þar sem hún hefur fest sig við og deyr hún fljótlega. Ekki er æskilegt að slíta hana af ef hún hefur fest sig, þar sem að þá getur komið sýking í sárið mjög auðveldlega.
Heimildir
- Hlöðver Johnsen. 1986. Bergið klifið. Minningar veiðimanns. Almenna Bókafélagið: 1986. ISBN 00001194409