„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1954/ Hannes Jónsson hafnsögumaður“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
MyndræntWiki-texti
(Ný síða: Hannes Jónsson, hafnsögurnaður. Hann ungur horfði á hafið, þvi hugurinn bjó þar. Sá blika bárutrafið, er blátt og hvitt það var. Og bylgjur sá hann brotna og boða...)
 
Ekkert breytingarágrip
 
(1 millibreyting ekki sýnd frá 1 notanda)
Lína 1: Lína 1:
Hannes Jónsson,
<big><big><center>''[[Hannes Jónsson]],</center></big></big><br>
 
<big><center>''hafnsögumaður.</center></big><br>
hafnsögurnaður.
   
   
Hann ungur horfði á hafið, þvi hugurinn bjó þar. Sá blika bárutrafið, er blátt og hvitt það var. Og bylgjur sá hann brotna og boðaföll um sund, sá hörku hafsins drottna, og hermenn kröflum þrotna. Það vakíi vikings lund.
::::::::::::::''Hann ungur horfði á hafið,''<br>
 
::::::::::::::''því hugurinn bjó þar.''<br>
Með öflgum ceskuþrótti hann út í striðið fór.
::::::::::::::''Sá blika bárutrafið,''<br>
 
::::::::::::::''er blátt og hvítt það var.''<br>
 
::::::::::::::''Og bylgjur sá hann brotna''<br>
 
::::::::::::::''og boðaföll um sund,''<br>
Hansina Magnúsdóttir, Ilanncs Tómas-son, Nanna Magnusdnttir. Martin Tómassori, Maguús Magnússon, Jö-!<a 11111 's Tömasson".
::::::::::::::''sá hörku hafsins drottna,''<br>
::::::::::::::''og hermenn kröftum þrotna.''<br>
::::::::::::::''Það vakti víkings lund.''<br>


Fyrir þessa góðu gjöf þakkar S. S. „Verðandi" afkomendum Hannesar lóðs, og óskar þeim heilla og blessunar.
::::::::::::::''Með öflugum æskuþrótti''<br>
Og glaður geyst fram sótl.i sem garpur hugumslór. Og aldinn jafnt sem ungur, i öllu starfi trúr, hann fór um kletlaklungur, og kleif á hceslu bungur, hvort skin var eða skúr.
::::::::::::::''hann út í stríðið fór.''<br>
::::::::::::::''Og glaður geyst fram sótti''<br>
::::::::::::::''sem garpur hugumstór.''<br>
::::::::::::::''Og aldinn jafnt sem ungur,''<br>
::::::::::::::''í öllu starfi trúr,''<br>
::::::::::::::''hann fór um klettaklungur,''<br>
::::::::::::::''og kleif á hæstu bungur,''<br>
::::::::::::::''hvort skin var eða skúr.''<br>


::::::::::::::''Það fylgdu fæstir honum,''<br>
::::::::::::::''hann framdi hreystimet,''<br>
::::::::::::::''var einn af Eyjasonum,''<br>
::::::::::::::''sem aldrei bugast lét.''<br>
::::::::::::::''Er fram hann hrinti fleyi,''<br>
::::::::::::::''til fanga djúpið á,''<br>
::::::::::::::''hann stýrði dag frá degi,''<br>
::::::::::::::''því dirfsku brast hann eigi''<br>
::::::::::::::''að sigla úfinn sjá.''<br>


Það fylgdu fceslir honum, hann framdi hreyslimet, var cinn af Eyjasonum, sem aldrei bugast lét. Er fram hann liriuti fle.yi, til fanga djúpið á, hoitri slýrði dag frd degi, þvi dirfsku bra.st hann eigi að sigla úfinn sjá.
::::::::::::::''Hann beggja skauta byrinn''<br>
::::::::::::::''og barning þekkti vel.''<br>
::::::::::::::''Hann reyndi stormastyrinn''<br>
::::::::::::::''og stóðst hin dimmu él.''<br>
::::::::::::::''En nú er hetjan hnigin,''<br>
::::::::::::::''sem harðast lék við dröfn.''<br>
::::::::::::::''Hann varði drengskapsvígin''<br>
::::::::::::::''og var til elli tiginn''<br>
::::::::::::::''við stýrið heim í höfn.''<br>


Hann bcggja skauta byriiiu og harning þchkli vcl. Hann reyndi stormastyrinn og stóosi liiu dimmu cl. En IIÚ <r hetjan lniigiii, sem harðast lck við dröfn. Hann varði drengskaþsvigin og var til elli tiginn við stýrið heim i höfn.
::::::::::::::::''[[Magnús Jónsson (Sólvangi)|Hallfreður]].''


Hallfrc-ður.
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}

Núverandi breyting frá og með 15. janúar 2018 kl. 17:08

Hannes Jónsson,

hafnsögumaður.

Hann ungur horfði á hafið,
því hugurinn bjó þar.
Sá blika bárutrafið,
er blátt og hvítt það var.
Og bylgjur sá hann brotna
og boðaföll um sund,
sá hörku hafsins drottna,
og hermenn kröftum þrotna.
Það vakti víkings lund.
Með öflugum æskuþrótti
hann út í stríðið fór.
Og glaður geyst fram sótti
sem garpur hugumstór.
Og aldinn jafnt sem ungur,
í öllu starfi trúr,
hann fór um klettaklungur,
og kleif á hæstu bungur,
hvort skin var eða skúr.
Það fylgdu fæstir honum,
hann framdi hreystimet,
var einn af Eyjasonum,
sem aldrei bugast lét.
Er fram hann hrinti fleyi,
til fanga djúpið á,
hann stýrði dag frá degi,
því dirfsku brast hann eigi
að sigla úfinn sjá.
Hann beggja skauta byrinn
og barning þekkti vel.
Hann reyndi stormastyrinn
og stóðst hin dimmu él.
En nú er hetjan hnigin,
sem harðast lék við dröfn.
Hann varði drengskapsvígin
og var til elli tiginn
við stýrið heim í höfn.
Hallfreður.



Sótt frá „http://heimaslod.is/index.php?title=Sjómannadagsblað_Vestmannaeyja_1954/_Hannes_Jónsson_hafnsögumaður&oldid=124330“