Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1998/ Ási í Bæ – Minning
Ási í Bæ Minning
Ási í Bæ var andans maður,
unni sinni heimaslóð.
Í Eyjunum hann oft var glaður,
orti þar sín bestu ljóð.
Góðar söng hann gamanvísur,
gat þá orðið líf og fjör
um sjóara og sætar skvísur
er samleið áttu á gönguför.
Hann og Oddgeir sungu saman
siguróð um Dal og Klett.
Á þjóðhátíðum þótti gaman
þessi ljóð að kveða létt.
Enda er það segin saga
þau sungin eru á landi hér,
ár og síð og alla daga
ómur þeirra víða fer.
Snilld hans bæði í ræðu og riti
risti djúpt í huga og sal.
Orðin hans og andans hiti
íslensk tign og fagurt mál.
Er sem mér í eyrum hljómi
enn þá snjallar ræður hans.
Yfir þeim var ávallt ljómi,
aðalsmerki listamanns.
Hann var líka hafsins drengur,
hafði lært hjá Binna í Gröf.
Afar mikill aflafengur
er hann hlaut og sæmdargjöf.
Oft hann söng um Eyjamiðin,
aflabrögð og veðurfar,
fegurðina og fuglakliðinn,
fleyturnar á sjónum þar.
Ása í Bæ mun enginn gleyma,
eilíf verða ljóðin hans.
Eins og fljót þau áfram streyma
eðlileg, sem lífið manns.
Eyjarnar með undra mætti
áttu þennan góða son.
Ási, sem að alla kætti,
alltaf söng um líf og von.
Benedikt Sæmundsson, Akureyri.