Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1976/ Aflakóngur á vetrarvertíð 1976
Aflakóngur á vetrarvertíð 1976
Aflahæsta skip á vetrarvertíðinni í Vestmannaeyjum 1976 varð Þórunn Sveinsdóttir VE 401. Aflinn varð samtals 977 lestir og fékkst allur í net.
Skipstjóri á Þórunni Sveinsdóttur var nú sem fyrr Sigurjón Óskarsson. Þetta er ekki í fyrsta skiptið, sem Sigurjón verður aflakóngur á vetrarvertíð á þessu happaskipi. Það gerðist einnig vertíðirnar 1973 og 1975. í Sjómannadagsblöðum þeirra ára var Sigurjón kynntur mjög ýtarlega, og vísast til þeirra blaða í þeim efnum.
Að þessu sinni voru netin lögð 28. janúar. Haldið var beint austur í Meðallandsbugt, og þar voru þeir stanslaust til 29. apríl, nema hvað þeir tóku upp í verkfallinu, eins og aðrir. Þá var flutt heimundir Eyjar.
Aldrei var lögð trossa vestan við Eyjar.
Af vertíðaraflanum er nálægt 600 tonn þorskur og 50 tonn ýsa. Heildarverðmætið er um 40 milljónir kr. Mestum afla úr túr var landað 17. mars, 54 tonnum eftir 2 lagnir.
Það vekur athygli hvað aflinn er jafn alla vertíðina út í gegn. Aldrei neinir toppar að heitið geti. Aðeins má þó sjá ummerki óveðranna í febrúarmánuði.
Eftir mánuðum skiptist aflinn þannig:
Janúar (tvær lagnir) 35 tonn.
Febrúar (fram að verkfalli) 43 tonn.
Mars 352 tonn.
Apríl 380 tonn.
Maí 167 tonn.
Netaeyðsla á vertíðinni varð 730 slöngur. Yfirleitt lágu í sjó 11 — 13 trossur, með 12 netum hver. Voru 11 trossur yfirleitt dregnar á dag. Þetta væri auðvitað ekki hægt, segir Sigurjón, nema af því að maður hefur afburðagóðan mannskap. Það byggist allt á því. Það eru mikið til alltaf sömu mennirnir núorðið á Þórunni Sveinsdóttur. Bara tvær breytingar frá vertíðinni í fyrra. Til dæmis hafa þeir Matthías Sveinsson, 1. vélstjóri, og Ægir Sigurðsson, matsveinn, verið með frá byrjun.
Sveinbjörn Snæbjörnsson sér um netaveiðarfærin í landi, og telur Sigurjón það mikið happ fyrir útgerðina. Netafellingu hafa annast þrjár ungar frúr: Emma Pálsdóttir, Erla Pálsdóttir og loks Sigurlaug Alfreðsdóttir, eiginkona Sigurjóns. Það er ekki að undra þótt þessi net séu aflasæl.
Óskar Matthíasson á 6 syni. Þar af er einn innan við fermingu og annar er búsettur vestur í Borgarnesi. Hinir 4 eru allir sjómenn í Vestmannaeyjum, og þegar þetta er skrifað allir skipstjórar.
Allir þessir 4 skipstjórar luku prófi frá Stýrimannaskólanum í Vestmannaeyjum. Fyrst Matthías, sá elsti. Hann var í hópnum, sem fyrstur hóf nám við skólann og lauk því. Seinna komu þeir saman í skólann, Sigurjón og Kristján, og luku námi saman 1967. Og seinastur var Leó, sem lauk námi 1974. Þeir Matthías, Sigurjón og Kristján eru fyrir löngu orðnir þekktir skipstjórar og aflamenn, og góðar óskir fylgja Leó nú við upphaf hans skipstjórnarferils.
Ef litið er til á Eyjaflotanum um þessar mundir, sést að 10 ára starf Stýrimannaskólans varð ekki til einskis. Mörgum kunnugum manni um málefni Eyjanna nú, verður á að spyrja, hvort yfirbragð fiskiflotans, og þar af leiðandi byggðarlagsins í atvinnuefnum, væri ekki annað og lakara um þessar mundir, en það þó er, ef ekki hefðu starfað hér um árabil menntastofnanir sjávarútvegsins:
Stýrimannaskóli og Vélskóli.
Matthías var í fyrsta árgangi Stýrimannaskólans í Vestmannaeyjum, þeim er hóf sitt skipstjórnarnám í skólanum og lauk því þar. Margir voru farnir að óttast að árgangur Leós yrði sá seinasti. Nú hefur ræst úr í þessum efnum, sem betur fer. Ráðamenn þurfa að skilja, að þetta byggðarlag getur naumast þrifist héðan af, án þróttmikils starfs þessara stofnana. Það þarf að hlúa vel að starfsemi þeirra, og ekki má spara fé né fyrirhöfn þeim til framdráttar.
Sjómannadagsblaðið óskar Sigurjóni Óskarssyni, skipshöfn hans og venslafólki öllu til hamingju með góðan árangur í erfiðu starfi og alls góðs í framtíðinni.
