Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1974/ Hringferð um Ísland sumarið 1972
Hringferð um Ísland sumarið 1972
ÚR HRINGFERÐ
Við skoppuðum á skrítnum öldum.
sem skríða með hvítum földum
og hentumst hátt á loft.
Bátarnir busl' og sprikla
og báruna ljúfir stikla
og svífa sæinn létt.
Við hverfum í huldudali
og húrrumst í himnasali,
er seltan sviður oss.
SUMARIÐ 1972 sigldu fimm ungir menn úr Vestmannaeyjum all sérstæða hringferð um Iandið, sem vert er að minnast.
Vegna leiðindatíðarfars og umhleypinga, svo og smæðar farkosta þeirra, má telja siglingu þeirra út af fyrir sig nokkurt afrek, sem vel var af sér vikið.
Þátttakendur í þessari hringsiglingu voru; Guðjón Jónsson Látrum, Kristinn Ólafsson Litlabæ, Marinó Sigursteinsson Faxastíg, Óli Kristinn Tryggvason Grænuhlíð. Þeir sigldu á tveimur gúmmíbátum af franskri gerð, svonefndum Zodiac-bátum. Bátar þessir eru taldir sex manna för, en þegar þeir félagar höfðu hlaðið bátana, gátu þeir sig hvergi hrært í þeim. Bátarnir geta náð 27 til 33 sjómílna hraða tómir, í góðu veðri. En hlaðnir sigldu þeir félagar með 17 og 18 sjómílna ferð.
Þeir garpar lögðu af stað frá Vestmannaeyjum að kvöldi 14. júní í suðvestan brælu, 6 til 7 vindstigum. Var þar með hafin um 2000 sjómílna sigling í kringum landið, en þeir þræddu flestar víkur og firði. Hringlína um landið stytstu leið fyrir alla stærri flóa, er um 800 sjómílur.
Ferðasögu þeirra félaga í léttum dúr ritaði Kristinn Ólafsson og birtust þættir hans í Morgunblaðinu undir nafninu KRÓI. Hann ritar svo:
„Meðalstór alda út Seyðisfjörð. Högg og pus og haldið sér. Þokan lá yfir okkur eins og grár köttur, tilbúinn að hremma mýsnar út við fjarðarmynnið. Svartaþoka þykk eins og vellingur.
Við urðum að sigla uppí landi og inná hverja krummavík til þess að týna nú ekki landinu, sem við vorum að skælast kringum. Óli Kristinn brá öðru hverju vegakortinu, sem við sigldum eftir og reyndi að átta sig ... Bátarnir hentust hátt í loft og sigu niðrí djúpa dali, þannig að á stundum tók af land; og sjór og þoka fóru í eina sæng, en áfram skoppuðum við... Við sleiktum sker og boða og skutumst milli þeirra. Allt í einu kallaði Óli Kristinn reddari (salvator): „Gef'ðí, gef'ðí!“ Gaui gaf í og hvítfyssandi brotið stakk sér kollhnís fyrir aftan bátinn. Óli Kristinn svitnaði á milli tánna á hægra fæti“.
Eftirminnilegustu staðirnir, sem þeir komu á voru Papey, Mjóifjörður, Bakkafjörður, Grímsey og Breiðafjarðareyjar. Var þeim víða höfðinglega tekið eins og á Brekku í Mjóafirði hjá Vilhjálmi alþingismanni, en á því höfuðbóli hafa frá gamalli tíð verið Vestmannaeyjastrákar í sumardvöl.
Einn erfiðasti áfangi ferðarinnar var undir lokin, frá Dritvík á Snæfellsnesi og til Hjörseyjar út af Mýrum. Fréttist ekkert af þeim félögum um tíma og var okkur hinum ekki farið að standa á sama.
Eftir 32ja daga ferð, 16. júlí, skiluðu þeir sér aftur til Eyja og komu við í Hrauney áður en siglt var í höfn, svona til að hressa sig eftir volkið. Var þem fagnað með blómvöndum.
Þeir voru reynslunni og ógleymanlegum endurminningum ríkari og margur hefur óhollari tómstundaiðju en þessir vösku Eyjastrákar.
Við höldum með báðum höndum
og hoppum á byr með löndum,
en þokan þylur bœn.
Við fljótum um fleina og boða
hjá fjöllum, sem átt' að skoða
en flest þau fela sig.
Og navigatörinn naski
sem nettlega ver oss hnjaski
veðrar vegakort.
Seinast þeim öllum segjum
við sjáumst brátt i Eyjum
með þér á þjóðhátíð.
Krói.
