65.413
breytingar
„Blik 1969/Konan, sem vann kærleiksverkið mikla“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Blik 1969/Konan, sem vann kærleiksverkið mikla (skoða efni)
Útgáfa síðunnar 20. september 2010 kl. 20:09
, 20. september 2010ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 2: | Lína 2: | ||
[[Þorsteinn Þ. Víglundsson|ÞORSTEINN Þ. VÍGLUNDSSON]] | <center>[[Þorsteinn Þ. Víglundsson|ÞORSTEINN Þ. VÍGLUNDSSON]]:</center> | ||
<big><big><big><big><center>Konan, sem vann kærleiksverkið mikla</center> </big></big></big> | |||
Haustið 1852 fluttu til Vestmannaeyja undan Eyjafjöllum tvö ástfangin hjú, [[Evlalía Nikulásdóttir|Evlalia Nikulásdóttir]], 31 árs, og [[Jón Guðmundsson í Móhúsum|Jón Guðmundsson]], 36 ára. <br> | Haustið 1852 fluttu til Vestmannaeyja undan Eyjafjöllum tvö ástfangin hjú, [[Evlalía Nikulásdóttir|Evlalia Nikulásdóttir]], 31 árs, og [[Jón Guðmundsson í Móhúsum|Jón Guðmundsson]], 36 ára. <br> | ||
Evlalia var dóttir Nikulásar Ingjaldssonar bónda í Berjanesi og konu hans, Helgu Jónsdóttur. Þau hjón bjuggu um árabil í Berjanesi undir Eyjafjöllum.<br> | Evlalia var dóttir Nikulásar Ingjaldssonar bónda í Berjanesi og konu hans, Helgu Jónsdóttur. Þau hjón bjuggu um árabil í Berjanesi undir Eyjafjöllum.<br> | ||
| Lína 29: | Lína 31: | ||
Eyjabúar viðurkenndu í hjarta sínu og opinskátt, að þessi kona gerði miskunnarverkið mikla, kærleiksverkið ríka í þágu alls Eyjafólks með því að fórna sér, fórna sjálfri sér, kröftum sínum og lífi fyrir krossberann Þorstein holdsveika, sem enginn vildi hýsa, allir vildu vera lausir við að hafa á heimili sínu.<br> | Eyjabúar viðurkenndu í hjarta sínu og opinskátt, að þessi kona gerði miskunnarverkið mikla, kærleiksverkið ríka í þágu alls Eyjafólks með því að fórna sér, fórna sjálfri sér, kröftum sínum og lífi fyrir krossberann Þorstein holdsveika, sem enginn vildi hýsa, allir vildu vera lausir við að hafa á heimili sínu.<br> | ||
Ofáir voru málsverðirnir, sem þeim bárust frá nágrönnunum í [[Tún (hús)|Tún]]i, | Ofáir voru málsverðirnir, sem þeim bárust frá nágrönnunum í [[Tún (hús)|Tún]]i, | ||
[[Jón Vigfússon | [[Jón Vigfússon í Túni|Jóni bónda Vigfússyni]] og börnum hans, sem flest voru heima enn á þeim árum, [[Þórunn Jónsdóttir|Þórunn]], [[Jóhann Jónsson (Brekku)|Jóhann]], [[Vigfús Jónsson|Vigfús]] og [[Sigurlín Jónsdóttir|Sigurlín]]. Þá var iðulega sendur matur að Móhúsum frá hjónunum á [[Vesturhús]]um, [[Guðrún Erlendsdóttir|Guðrúnu Erlendsdóttur]] og [[Guðmundur Þórarinsson|Guðmundi Þórarinssyni]], og svo frá búendum á Kirkjubæjarbýlunum. [[Rósa Eyjólfsdóttir (Þorlaugargerði)|Rósa heitin Eyjólfsdóttir]], húsfreyja í [[Þorlaugargerði]], sem var dóttir Eyjólfs bónda á Kirkjubæ, sagði eitt sinn frá því, er hún var send að Móhúsum með mat handa þeim Evlaliu og Þorsteini. Svo varfærin voru þau bæði gagnvart holdsveikinni, að litla stúlkan fékk ekki að fara inn á heimilið. Hún lét matinn af sér frammi við dyr. Þar tóku þau við honum annað hvort. Svo var stúlkan látin staldra við meðan þess var beðið til guðs, að hún fengi aldrei þessa hræðilegu veiki, að guð vildi varðveita hana frá þeim voða. Ekki síður bað hinn holdsveiki maður þess en konan, sem vann kærleiksverkið og annaðist sjúklinginn.<br> | ||
Þegar fram liðu árin, var sá fasti háttur á í Vestmannaeyjum, að hver nýliði við sjósókn með færisstúfinn sinn, færði Evlaliu Nikulásdóttur í Móhúsum Maríufiskinn sinn. Það þótti svo sjálfsagt, að fæstir brutu þann sið. Sú trú hafði skapazt með Eyjafólki, að fyrirbænir hennar og þakkarorð, er hún lét í té gefendunum þeim, rættust þeim til hamingju í sjómannsstarfi, festu þeim farsæld | Þegar fram liðu árin, var sá fasti háttur á í Vestmannaeyjum, að hver nýliði við sjósókn með færisstúfinn sinn, færði Evlaliu Nikulásdóttur í Móhúsum Maríufiskinn sinn. Það þótti svo sjálfsagt, að fæstir brutu þann sið. Sú trú hafði skapazt með Eyjafólki, að fyrirbænir hennar og þakkarorð, er hún lét í té gefendunum þeim, rættust þeim til hamingju í sjómannsstarfi, festu þeim farsæld | ||
og gæfu í þeirri mikilvægu lífsiðju. Heit bænarorð hennar liðu mörgum unglingnum, sem færðu henni Maríufiskinn sinn, seint úr minni. Þau urðu honum þannig til blessunar. Þannig var þessu til dæmis varið með [[Magnús Guðmundsson]], formann á Vesturhúsum.<br> | og gæfu í þeirri mikilvægu lífsiðju. Heit bænarorð hennar liðu mörgum unglingnum, sem færðu henni Maríufiskinn sinn, seint úr minni. Þau urðu honum þannig til blessunar. Þannig var þessu til dæmis varið með [[Magnús Guðmundsson]], formann á Vesturhúsum.<br> | ||