„Blik 1978/Samvinnusamtökin í Vestmannaeyjum II. hluti“: Munur á milli breytinga

Þarna hafði ég við hlið mér [[Högni Sigurðsson|Högna Sigurðsson]] í [[Vatnsdalur|Vatnsdal]], drengskaparmann, hygginn, og að mínum dómi stórgáfaðan. Hann hafði nokkra reynslu af rekstri kaupfélags, því að hann var einn af stofnendum [[Kaupfélagið Fram|k/f Fram]] árið 1917 og hafði verið í stjórn þess um árabil. Hann var sem kunnugt er, hálfbróðir [[Einar ríki|Einars ríka Sigurðssonar]], samritara „meistarans mikla.“<br>

Við sömdum kaupfélaginu okkar lög og reglur. Það skyldi heita [[Kaupfélag alþýðu]]. Ég var kjörinn formaður stjórnarinnar. Með mér í stjórn var m.a. Högni Sigurðsson, einlægur flokksmaður og að reynslunni ríkari um rekstur kaupfélags.<br>

Við fengum leigt húsnæði í [[Kaupangur|Kaupangri]], húsinu nr. 39 við [[Vestmannabraut]], alla neðri hæðina að vestanverðu. Það var þá eign [[Helgi Benediktsson|Helga Benediktssonar]], kaupmanns og útgerðarmanns m.m. — Þetta gerðist á vertíð 1932.<br>

Og svo var það vandinn fyrsti, sem leysa þurfti. Hann var sá, að fá vörur í búðina án þess að hafa eyri milli handa. Við vorum veltufjárlausir með öllu. Hinar fáu krónur, sem félagsmenn höfðu greitt í félagssjóðinn, urðum við að nota til þess að greiða þeim, sem lagfærðu búðarholuna fyrir okkur og sköpuðu okkur aðstöðu þar til afgreiðslu á vörunum, og svo auðvitað til kaupa á nauðsynlegum áhöldum.<br>

Við keyptum húslóð eða réttara sagt leiguréttindi á lóð af [[Jón Jónsson|Jóni Jónssyni]], útvegsbónda í [[Hlíð]] við [[Skólavegur|Skólaveg]], lóð gegnt verzlun [[Einar ríki|Einars Sigurðssonar]] kaupmanns, sem rak mikla verzlun í [[Vöruhús Vestmannaeyja|Vöruhúsi Vestmannaeyja]]. Lóð þessa fengum við með góðum kjörum, enda var útvegsbóndinn einn í hópi okkar og vildi hlynna að hugsjón þessari.