„Blik 1952/Ferðaþættir frá Noregi“: Munur á milli breytinga

<br>

[[Mynd: 319-KG-mannamyndir 16396.jpg|thumb|200px|''Þorsteinn  Þ.  Víglundsson,  skólastjóri hefir ásamt frú sinni dvalið í  Noregi í vetur og sendi hann þaðan Bliki grein þessa og greinina um Lýðháskólann í Voss.'']]

Nei, konan mín, hvað hugsum við? Við gleymum tímanum. Erum að verða of sein. Ég rýk upp af stólnum og snarast í ferðajakkann. <br>

„Grasið er komið, og allt í d...,“ sagði bóndinn. Hann hafði gleymt að undirbúa sláttinn, lagfæra amboð o.fl.. „Já, en hér er allt undirbúið,“ sagði Inga, og svo tókum við til yfirhafnanna. <br>

Mér fannst sem  augu  hans yrðu fjarskygn og um  hugarfylgsnin svifu unaðslegar endurminningar, ef til vill um stundir ásta og yndis, — svo hreinar, að hann hefði aldrei þurft að biðja Guð sinn að fyrirgefa sér nokkurn hlut í því sambandi, áður en hann „frelsaðist“ og tók til við trúboðsstarfið. Naumast gat hann annars minnzt þeirra með þvílíkri hugarhlýju og innileik, þó að vitað sé, að „endurminningin merlar æ í mánasilfri hvað, sem var, yfir hið liðna bregður blæ blikandi fjarlægðar,“ eins og eitt skáldið okkar kveður.

Klukkan rúmlega tvö næsta dag skyldi farþegabáturinn leggja af stað frá Bergen norður að ströndum Strílalands. <br>

Hann beitti sér nú fyrir byggingu heilsuverndarstöðvar með sturtuböðum og kerlaugum handa almenningi, svo og gufubaðstofu. Í fleiri félagsmálum var hann forystumaður og áhuginn logaði og brann. <br>

Eftir að „Íslandsþættinum“ var lokið á skemmtuninni, vorum við beðin að bera innilegar vina- og frændakveðjur heim til allra Íslendinga og þá alveg sérstaklega til æskulýðsins heima. Það gerum við hér með, svo langt sem það nær.

{{Blik}}