„Blik 1946. Ársrit/Þáttur skáta“: Munur á milli breytinga

Herra skólastjóri [[Þorsteinn Þ. Víglundsson|Þ. Þ. V.]] hefur sýnt skátafélaginu Faxa þann velvilja, að bjóða því nokkurt rúm í skólablaðinu „Bliki“.<br>

Þarna var eitthvað það á ferðinni, er var þess vert að athuga, og við vorum sannfærðir um að þarna myndi úrlausnin vera, að stofna skátafélag. Ekki voru erfiðleikarnir yfirbugaðir með því. Ekki vissum við, hvernig við skyldum bera okkur að við stofnunina. Mitt í þessu hugarvafstri okkar leystist þetta á mjög svo einfaldan og hægan hátt. Jón Oddgeir Jónsson erindreki var einmitt á ferð hér í Eyjum um þetta leyti á vegum Slysavarnafélagsins, og við vissum af afspurn, að hann var einn af leiðandi mönnum innan ísl. skátahreyfingar. Við fórum til hans, og brást hann mjög vel við málaleitun okkar. Skátafélagið var stofnað eftir lítinn tíma. Þegar í fyrstu kom í ljós, að hér var félagsskapur, er uppfyllti vonir og þrár okkar. Nú vantaði hentugt og táknrænt nafn. [[Páll Bjarnason|Páll heitinn Bjarnason]] skólastjóri gaf okkur nafnið, og var það Faxi. Þótti það fara vel í eyra og vel við eigandi, þar sem [[Faxi|Faxaklettur]] var tekinn sem nafngift. Þótti hér vel hafa tekizt með nafnið, þar sem vænta mætti að ýmsar holskeflur  erliðleika myndu herja á félagið. Það hefur farið eins og til var stofnað. Skátafélagið Faxi hefir staðið af sér allar bárur andstreymis og illra áhrifa, ekki síður en Faxaklettur hefur staðið keikur og hnarreistur móti Ægisdætrum í blíðu sem stríðu. Skátafélagið stendur nú með þeim blóma, að til sóma er fyrir byggðarlagið. Við, sem stóðum að stofnuninni fyrir nær átta árum, horfum vonglaðir fram á leið og vitum, að skátafélagið á eftir að verða æskunni í Eyjum til blessunar og heilbrigðrar þróunar um ókominn tíma.<br>

 

Er haldið var af stað aftur, var hálfgerður metingur um það, hvor ætti að vera á undan, og réru því báðir knálega. Ferðin gekk mjög greiðlega, og komum við í Stakkabót um kl. 10,30. — Róið var í kringum [[Stakkar|Stakkana]] og síðan haldið undir [[Kerkvíkurfjall]] og þar stanzað og nestið borðað, en þó voru það sumir, sem ekki höfðu list á sínu nesti, en orsakirnar til þess verða ekki gefnar upp hér, en marga mun þó  renna grun í þær. Að lokinni máltíð var róið svo langt sem komizt var inn í Kópavík, og síðan út með [[Litlihöfði|Litla-Höfða]] og svo tekin stefnan heim.<br>

Síðan þessi fyrsta róðrarferð var farin, hafa verið farnar margar róðrarferðir, hjá félaginu og sveitum, á bátum [[Björgunarfélag Vestmannaeyja|Björgunarfélagsins]], og erum við innilega þakklát þeim [[Ársæll Sveinsson|Ársæli Sveinssyni]] og Runólfi Jóhannssyni skipasmið, umsjónarmanni björgunartækja hér, sem báðir hafa verið okkur mjög velviljaðir og hjálpsamir í sambandi við þessar ferðir, með bátalán og aðra aðstoð, og færum við þeim okkar beztu þakkir fyrir.