„Blik 1960/Þórarinn Hafliðason, fyrri hluti“: Munur á milli breytinga

Sigurður Einarsson mun hafa verið fyrsti lærði járn- eða málmsmiðurinn í Vestmannaeyjum. Hann átti og til þeirra að telja, sem nafnkunnir voru smiðir og hagleiksmenn, sonur [[Einar Sigurðsson hreppstjóri|Einars Sigurðssonar]], hreppstjóra og meðhjálpara á [[Vilborgarstaðir|Vilborgarstöðum]], bróður [[Árni Einarsson|Árna Einarssonar]] á Vilborgarstöðum og merkiskonunnar [[Kristín Einarsdóttir|Kristínar Einarsdóttur]] í [[Nýibær|Nýjabæ]], en heimili þeirra feðga á Vilborgarstöðum, austasti bærinn, var lengi mesta myndarheimilið í Vestmannaeyjum, og þeir feðgar forsjármenn sinnar sveitar og allt í öllu, eins og sagt var. Afi Einars bónda á Vilborgarstöðum var [[Magnús Sigurðsson kóngssmiður|Magnús (Sigurðsson)]] síðastur eða meðal hinna síðustu hinna svokölluðu kóngssmiða hér, þeirra, er smíðuðu konungsskipin (vertíðarskip konungsverzlunarinnar) ). <br>

Segja má með sanni, að Þórarinn hafi verið heppinn að lenda hjá þeim hjónum á [[Kirkjubær|Kirkjubæ]] og dveljast hjá þeim nokkur þroskaár sín. Árið 1843 er hann kominn að [[Ólafshús]]um til [[Jón Jónsson bóndi í Ólafshúsum|Jóns Jónssonar]] bónda, er ættaður var úr Marteinstungu í Holtum, er þar bjó ókvæntur. Þar er Þórarinn til 1845 og er Jón bóndi þá kvæntur [[Vilborg Jónsdóttir í Ólafshúsum|Vilborgu Jónsdóttur]], ættaðri úr Vestmannaeyjum. Þá eru og sjálfra sín ógift í Ólafshúsum, nýkomin af landi, [[Magnús Bjarnason mormóni|Magnús Bjarnason]], síðar mormóni, og [[Þuríður Magnúsdóttir mormóni|Þuríður Magnúsdóttir]]. Þau giftust 1849 og fóru síðan til Utah með [[Loftur Jónsson í Þorlaugargerði|Lopti Jónssyni]] í Þorlaugargerði árið 1857. Í Eyjum áttu þau heima í [[Helgahjallur|Helgahjalli]], þar sem nú er húsið [[Klöpp]]. Í Ólafshúsum kynnast þeir Magnús Bjarnason, síðar nafnkunnur mormóni og trúboði, greindarmaður, og Þórarinn. <br>

Auk smíðanámsins, sem ég hygg að megi fullyrða, að Þórarinn hafi ástundað hjá Sigurði Einarssyni, mun hann hafa lagt fyrir sig öll venjuleg störf ungra manna, eins og þau féllu til á heimilum jarðarbænda í Vestmannaeyjum, þar með talin sláttarverk, þó að eigi væri mikil, heima og ef til vill í úteyjum. Fljótt mun honum hafa verið kennt að fara með lundagrefil og taka lunda í holum, klifra og síga í björg við fýlungaveiðar o.s.frv. að ógleymdri sjósókninni á vor-, sumar- og vetrarvertíð. Ekki er annað vitað en að Þórarinn hafi þótt dugandi til allra verka, reglusamur og vel gefinn ungur efnismaður. <br>

Þá er að geta nánar foreldra Þórarins. Hafliði Þórarinsson og Halla Gunnlaugsdóttir byrjuðu búskap sinn í Dalskoti í Stóradalssókn undir Eyjafjöllum. Þau voru gefin saman í Stóradalskirkju 29. júlí 1823, hann 22 ára og hún 27 ára, þá bústýra hans. Svaramenn voru Þórarinn Eiríksson, þá í Berjaneshjáleigu, faðir Hafliða og afi Þórarins, og Einar Árnason í