„Blik 1974/Bréf til vinar míns og frænda, I. hluti“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit
Lína 319: Lína 319:
skólastjórninni er í ýmsu ábótavant. bæði hvað við kemur stjórnsemi á nemendum og fyrirkomulagi kennslunnar .. ."
skólastjórninni er í ýmsu ábótavant. bæði hvað við kemur stjórnsemi á nemendum og fyrirkomulagi kennslunnar .. ."
Og svo: „Það virðist vera nóg komið af svo góðri skólastjórn, enda mun varla við hana unað . .. Og svo verður aumingja bæjarsjóður að standa straum af þessum skóla. — S. S. S."
Og svo: „Það virðist vera nóg komið af svo góðri skólastjórn, enda mun varla við hana unað . .. Og svo verður aumingja bæjarsjóður að standa straum af þessum skóla. — S. S. S."
Svo mörg voru þau orð og miklu fleiri.
Nú vissi það allur almenningur í bænum, að ég var íslenzkukennari skólans. Og ég þótti laginn íslenzkukennari, þó að ég segi sjálfur frá. Enda hafði ég verulegt yndi af að kenna móðurmálið mitt, sem ég hef unnað frá barnæsku.
Um stjórnleysi í skólanum og illa meðhöndlun nemendanna fer samvinnuskólapilturinn, Sigurður S. Scheving, mörgum hörðum orðum. Sú fullyrðing hans kom mér mjög á óvart, því að ég vissi engan fót fyrir henni.
í skjóli þess eða með þeirri vissu, að Eyjabúar hefðu nú gleymt skrif¬um séra Sigurjóns Árnasonar sóknarprests um skólastarf mitt, skrifaði nú hinn nýbakaði kaupfélagsstjóri flokksins allt þetta níð og allan þennan atvinnuróg í þeirri von að takast mætti m. a. að tortíma aganum i skólanum og skapa þar stjórnleysi og upplausn.
Þegar ég hafði lesið þessa níðgrein alla fyrir konuna mína, sat ég sem steini lostinn og hugleiddi liðna tíð. Eg undraðist í rauninni þessar svívirðilegu og persónulegu skammir þessa manns í minn garð og þó enn þá meira atvinnuróginn. Ég þekkti ekkert þennan skriffinn Flokksins. Ég hafði naumast nokkru sinni mælt hann máli. Og svo hafði þingmaðurinn þakkað honum alveg sérstaklega á þingmálafundinum fyrir allar þessar persónulegu svívirðingar á mig þarna á fundinum og hælt honum í hástert.
Þarna sat ég agndofa. Þá gerðist atvik, sem var táknrænt fyrir heimilislífið mitt, fyrir það vígi, sem það var mér og hefur alltaf verið fyrr og síðar. Konan mín gekk til mín. Hún lagði handlegginn um hálsinn á mér, strauk mér um vangann og kyssti niig. Svo hvíslaði hún að mér: „Taktu þetta ekki of nærri þér, vinur minn, hafðu mín ráð: Gerðu vísu um hin illu öfl í bænum og sannaðu til, þér léttir."
Og ég fór að ráðum hennar eins og fyrr og síðar, og hérna færðu hluta af kveðskapnum:
''Hefst við í Eyjum heiftþrungið vald,
sem hvergi mun eiga sinn líka,
argasta og rætnasta afturhald
og eiginhagsmunaklíka.
Fram ber að sækja mót græsku og gný,
gallharður, engu að kvíða,
þótt  heiftþrungin konsúla- og kaupmannaþý
kappkosti að skamma og níða.''
(Ég sleppi hér einu erindi. Ég er ekki alveg viss um, að það þyki prenthæft).
Og svo sannarlega létti mér við kveðskapinn. Ég var alveg stálsleginn á eftir, búinn í allt. Við höfum aldrei flíkað þessum vísum mínum fyrr við nokkurn mann, og þú lætur þær liggja í þagnargildi. frændi minn sæll!
Ég óska að skjóta því hér inn í mál mitt, að ég hef stundum haft ánægju af að lesa ræður Meistara




{{Blik}}
{{Blik}}
83

breytingar

Leiðsagnarval