„Bjarni Einar Magnússon“: Munur á milli breytinga

'''Bjarni Einar Magnússon''' var sýslumaður í Vestmannaeyjum frá árinu 1861 til ársins 1872. Hann var sonur Magnúsar beykis Gunnlaugssonar frá Flatey og Þóru Guðmundsdóttur Scheving. Bjarni lauk stúdentsprófi frá Reykjavíkurskóla árið 1854. Hann tók próf í heimspeki frá Háskólanum í Kaupmannahöfn árið 1855 og tók síðan próf í lögfræði árið 1860. Kona hans var Hildur Solveig Bjarnadóttir og þau  eignuðust saman þrjá syni.

Bjarni lét sér annt um framfaramál Vestmannaeyinga. Hann gekkst fyrir stofnun [[Skipaábyrgðarfélag Vestmannaeyja|Skipaábyrgðarfélags Vestmannaeyja]] (síðar Bátaábyrgðarfélagið) ásamt fleirum félögum. Bjarni var einnig meðstofnandi að Lestrarfélagi Vestmannaeyja, sem síðar varð [[Bókasafn Vestmannaeyja]]. Á þessum tíma var um 30% ólæsi í Eyjum og var því þörf á að almenningi gæfist kostur á að hafa aðgang að bókum til að efla lestrarþjálfun sína, en árið 1884 var ólæsi komið niður í 12%.