68.894
breytingar
„Sjóslys“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 26: | Lína 26: | ||
Þeir sem höfðu aðstoðað við að setja bátinn á flot reyndu hvað þeir gátu til að bjarga þeim en höfðu engin tæki til þess. Skipverjar á Esjunni, sem var líka undir akkeri, urðu vitni að slysinu, settu strax út bát og héldu á vettvang. Þeim tókst að ná piltinum sem hékk utan í bátnum og Halldóri Gunnlaugssyni sem var á floti í sjónum. Þeir voru teknir um borð og sent var skeyti til lands og beðið um læknishjálp. Páll V. G. Kolka kom á slysstaðinn skömmu eftir að slysið átti sér stað. Var þá strax reynt að komast í Esjuna með bát sem hafði verið dreginn úr höfninni. Þegar komið var í Esjuna athugaði Páll mennina. Unglingspilturinn var kominn til meðvitundar en miklar lífgunartilraunir á Halldóri báru ekki árangur. Þennan dag fórust því alls átta manns. | Þeir sem höfðu aðstoðað við að setja bátinn á flot reyndu hvað þeir gátu til að bjarga þeim en höfðu engin tæki til þess. Skipverjar á Esjunni, sem var líka undir akkeri, urðu vitni að slysinu, settu strax út bát og héldu á vettvang. Þeim tókst að ná piltinum sem hékk utan í bátnum og Halldóri Gunnlaugssyni sem var á floti í sjónum. Þeir voru teknir um borð og sent var skeyti til lands og beðið um læknishjálp. Páll V. G. Kolka kom á slysstaðinn skömmu eftir að slysið átti sér stað. Var þá strax reynt að komast í Esjuna með bát sem hafði verið dreginn úr höfninni. Þegar komið var í Esjuna athugaði Páll mennina. Unglingspilturinn var kominn til meðvitundar en miklar lífgunartilraunir á Halldóri báru ekki árangur. Þennan dag fórust því alls átta manns. | ||
Þeir sem létust voru [[Halldór Gunnlaugsson]] héraðslæknir, [[Snorri Þórðarson]] | Þeir sem létust voru [[Halldór Gunnlaugsson]] héraðslæknir, [[Ritverk Árna Árnasonar/Snorri Þórðarson (Steini)|Snorri Þórðarson]] frá [[Steinn|Steini]], [[Guðmundur Þórðarson]] [[Akur|Akri]], sem var bróðir Snorra, [[Bjarni Bjarnason (Hoffelli)|Bjarni Bjarnason]] frá [[Hoffell|Hoffelli]], [[Guðmundur Eyjólfsson]] frá [[Miðbær|Miðbæ]], [[Kristján Valdason]] frá [[Sandgerði]], [[Ólafur Gunnarsson (Vík)|Ólafur Gunnarsson]] frá [[Vík (hús)|Vík]] og [[Guðmundur Guðjónsson]] frá [[Kirkjubær|Kirkjubæ]]. Sá sem lifði af var [[Ólafur Vilhjálmsson (Múla)|Ólafur Vilhjálmsson]] frá [[Múli|Múla]] í Vestmannaeyjum. | ||
== Vestmannaeyingur klífur Ofanleitishamar og bjargar félögum sínum == | == Vestmannaeyingur klífur Ofanleitishamar og bjargar félögum sínum == | ||
Þann 13. febrúar, 1928, fóru flestir bátar úr höfn eins og venjulega. Veðrið var gott þennan morgun en þegar leið á daginn brast á fárviðri með snjókomu og dimmdi fljótt. Erfitt var fyrir báta að ná í land en varðskipið [[Björgunarfélag Vestmannaeyja|Þór]] náði að aðstoða þá eftir besta megni. Að lokum höfðu allir komist í land nema m.b Sigríður. Ekkert fréttist af þeim báti fyrr en um morguninn þegar einn skipverja, [[Jón Vigfússon]] komst til bæjar til að sækja hjálp. Kom þá í ljós að m.b. Sigríður hafði strandað við [[Ofanleitishamar]] og brotnað þar í spón. Allir skipverjar höfðu komist lífs af með því að stökkva upp á syllu í bjarginu. Allir komust þeir heilu og höldnu á sylluna og ómeiddir nema formaðurinn sem hann hafði skorist eilítið á hendi. En er þeir fóru að litast um, sáu þeir að þeir voru sem milli steins og sleggju. Fyrir neðan var ólgandi sjórinn og fyrir ofan var 30 faðma hátt bjarg. Mjög ólíklegt þótti að þeir myndu sjást úr landi. Eina leiðin til björgunar virtist vera sú að klífa yrði upp bjargið. | Þann 13. febrúar, 1928, fóru flestir bátar úr höfn eins og venjulega. Veðrið var gott þennan morgun en þegar leið á daginn brast á fárviðri með snjókomu og dimmdi fljótt. Erfitt var fyrir báta að ná í land en varðskipið [[Björgunarfélag Vestmannaeyja|Þór]] náði að aðstoða þá eftir besta megni. Að lokum höfðu allir komist í land nema m.b Sigríður. Ekkert fréttist af þeim báti fyrr en um morguninn þegar einn skipverja, [[Jón Vigfússon (Holti)|Jón Vigfússon]] komst til bæjar til að sækja hjálp. Kom þá í ljós að m.b. Sigríður hafði strandað við [[Ofanleitishamar]] og brotnað þar í spón. Allir skipverjar höfðu komist lífs af með því að stökkva upp á syllu í bjarginu. Allir komust þeir heilu og höldnu á sylluna og ómeiddir nema formaðurinn sem hann hafði skorist eilítið á hendi. En er þeir fóru að litast um, sáu þeir að þeir voru sem milli steins og sleggju. Fyrir neðan var ólgandi sjórinn og fyrir ofan var 30 faðma hátt bjarg. Mjög ólíklegt þótti að þeir myndu sjást úr landi. Eina leiðin til björgunar virtist vera sú að klífa yrði upp bjargið. | ||
Þegar þeir höfðu beðið þarna nokkurn tíma spurði formaðurinn [[Eiður Jónsson]] Jón Vigfússon hvort hann treysti sér til að klífa bjargið. Jón athugaði bjargið vel og sagðist síðan mundu reyna. Biðu félagar Jóns milli vonar og ótta á meðan Jón fikraði sig upp bergið sem er nærri 60 metra hátt. Jón komst upp bjargið á tíu mínútum og náði svo fljótlega að komast til byggða eftir það. Sagan segir að Jón hafi eitt sinn misst fótanna ofarlega í bjarginu og hangið á fingurgómunum einum á meðan hann fann sér fótfestu á nýjan leik. | Þegar þeir höfðu beðið þarna nokkurn tíma spurði formaðurinn [[Eiður Jónsson]] Jón Vigfússon hvort hann treysti sér til að klífa bjargið. Jón athugaði bjargið vel og sagðist síðan mundu reyna. Biðu félagar Jóns milli vonar og ótta á meðan Jón fikraði sig upp bergið sem er nærri 60 metra hátt. Jón komst upp bjargið á tíu mínútum og náði svo fljótlega að komast til byggða eftir það. Sagan segir að Jón hafi eitt sinn misst fótanna ofarlega í bjarginu og hangið á fingurgómunum einum á meðan hann fann sér fótfestu á nýjan leik. | ||