„Vinir Ketils bónda“: Munur á milli breytinga

Já það byrjaði árið 1998, þegar að þeir [[Borgþór Ásgeirsson]] og [[Andri Hugo Runólfsson]] fundu hann Ketil Bónda liggjandi einmanna úti á miðri götu í Vestmanneyjabæ. Ekki leist þeim vel á hans ástand og þar sem þeir voru á leið í samkvæmi, ákváðu þeir að taka hann með, veita honum húsakjól og áfengi. Samkvæmið var hjá honum Guðlaugi (Tóta Bróður) og ekki var annað að sjá en að Ketill Bóndi hafi skemmt sér konunglega þessa kvöldstund þar sem hann var hrókur alls fagnaðar og lék við hvern sinn fingur. Eftir þetta fór Ketill Bóndi að vera reglulegur gestur á hinum fjölmörgu gleðistundum hjá þessu mæta vinahópi sem hafði tekið hann upp á arma sína. Senn leið að stæðstu skemmtun fyrir alla stuðboltana í heiminum, Þjóðhátíð í Eyjum og þar sem að vinahópurinn var með svokallaða þjóðhátíargrúbbu í startholunum var ákveðið að skýra félagsskapinn til heiðurs traustum vini og félaga og varð nafn félagsskapsins Vinir Ketils Bónda. Var það fyrsta og eina Þjóðhátíð Ketils þar sem að hann var myrtur nokkrum mánuðum síðar á hrottalegan hátt, af kvennmanni þar að auki, sem hafði illt eitt í huga, að sundra félagsskapnum. En eftir þennan hrottafengna atburð hafa Vinir Ketils Bónda tvíeflst og eru í dag ein voldugustu samtök Íslands. En þrátt fyrir það eru þeir enn að berjast við illsku kvennkynsins sem virðist óútrýmanleg. En eftir dauða Ketils samdi einn vinur hans eftirfarndi ljóð í minningu hans:

:''„Hann er dauður!''