„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2009/Með forsjón Guðs í friðarhöfn“: Munur á milli breytinga

[[Mynd:Kristján Björnsson Sdbl. 2009.jpg|miðja|thumb|228x228dp]]

<center>'''[[Sr. Kristján Björnsson|SR. KRISTJÁN BJÖRNSSON]] SÓKNARPRESTUR'''</center><br>

Kirkjan í samfélagi fólks við sjávarsíðuna er öðrum þræði kirkja sæfarenda. Allir fara að einhverju marki um hafsins vegu er þeir ferðast en það veldur þó mestu að samfélagið hér í Vestmannaeyjum byggist á sjósókn. Í öðrum mörgum löndum er starfsrækt sérstök sjómannakirkja og sjómannastofa var lengi hér í KFUM&K heimilinu, svo eitthvað sé nefnt. En kirkjan í Eyjum er sjómannakirkja og hingað koma menn ekki aðeins til hafnar með skip sín heldur finna þeir í kirkjuskipinu sínu pláss og örugga leiðsögn um framhaldið í þessu lífi og því sem bíður. Á móti finna hér allir að kirkjan í þessu samfélagi er í tengslum við alla þætti atvinnuhátta og hvers kyns aðstæðna sem upp kunna að koma í einu slíku samfélagi. Hógvær bíður hún hér og býðst til að opna dyr sínar hverjum þeim er leggur hér að landi og hverjum þeim er tilheyrir þessu iðandi fjölbreytilega mannlífi.<br>

Svo augljóst er hlutverk kirkjunnar í samfélaginu að trúhneigðum mönnum annarra þjóða kemur það fyrst til hugar að skoða kirkjur eyjanna þegar þeir hafa hér viðdvöl. Fyrir því er t.d. Landakirkja opin hluta úr degi hverjum og verður svo einnig í sumar. Og ég hef tekið eftir því á liðnum árum að sumir koma til að fá næði að biðja og þakka forsjón Guðs. Aðrir koma til að sjá gamalt guðshús. Enn aðrir koma til að sjá hvernig samfélagið tjáir trúarvitund sína í búnaði kirkjunnar, helgimunum og táknmyndum trúarinnar. Þeir sjá um leið hversu mikla alúð fólk leggur við helgidóm sinn, en þar geta allir menn séð nokkuð, hverrar trúar sem þeir annars eru sjálfir. Með kirkjunni og umgjörð hennar birtist leynt eða ljóst sú virðing sem samfélagið ber fyrir þeim almættisguði sem ríkir í hjörtum heimamanna. Og það er meira að sjá. Í kirkjunni sést líka hvernig saga eyjanna er samofin helgidómnum. Í Landakirkju eru kennileiti er vísa ekki aðeins aftur til jarðeldanna 1973 heldur allt aftur til Tyrkjaránsins á 17. öld. Þau kennileiti vísa til þess hjálpræðis og þeirrar verndar sem samfélagið í heild sinni þakkar Guði sínum. Aðrar kirkjur eiga ýmsa aðra snertifleti við söguna og umbreytingar í samfélaginu. Þannig vísar Hvítasunnukirkjan núna til umbreytinga með því að það hús var áður aðalsamkomuhúsið og skemmtistaður Eyjamanna. Það var síðan helgað guðsdýrkun. Aðventkirkjan vísar öðrum þræði til samfylgdar kirkju og skóla með húsinu einu saman og þannig mætti lengi telja því saga safnaðanna er meira en merkileg.<br>