„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Sjómenn og hjátrú“: Munur á milli breytinga

Þekktast er að sjómönnum var meinilla við að mæta konu á leið til skips. Það þótti ekki boða gott fyrir veiðarnar. Þessi trú hefur haldið velli mjög lengi og er nokkuð um að fullorðnum sjómönnum hafi verið illa við að mæta konu á leið til skips.<br>

Blakaði fiskur sporði eftir að hann var kominn á land, var hann að spá veiði.<br>

Draumar um kvenfólk boðuðu slæma veiði og slæmt veður og eftir því sem konan í draumnum var fallegri því verra yrði veðrið. En kvenfólk kom oftar við sögu í tengslum við veiðar því ef sjómaður hafði heppnina með sér og veiddi mikið af lúðu, gat farið svo að honum væri strítt mikið því það að veiða mikið af þeirri fisktegund, átti að merkja að maðurinn væri mjög kvensamur.<br>Ef vel gekk, héldu margir fast við að fara í sömu föt eða fara með sömu hluti á sjó og tengdu oft fatnað eða hluti við velgengi á veiðum. Margir sjómenn höfðu alltaf ákveðna hluti með sér á sjó vegna þess að þeir tengdu þá við það að fiska. Bollar, handklæði, hattar og fleira. Oft var það þannig að ef vel fór að ganga í ákveðinni flík, mátti ekki þvo heppnina úr henni . Menn jafnvel vildu ekki að skipt væri um sængurver á kojunni þeirra fyrr en vertíð væri lokið. Góða veiði mátti líka tryggja á annan máta. Einn skipstjóri hafði tröllatrú á því að vel gengi ef einhver í áhöfninni ætti von á barni á vertíðinni og ekki síst frúin hans. Þá gekk allt í haginn.<br>

Fyrir suma sjómenn hafði þetta ekki neitt að segja því þeir voru einfaldlega fisknari en aðrir. Dæmi var um árabátasjómann sem alltaf notaði sama ryðgaða öngulinn og veiddi mun meira en aðrir sem voru með honum um borð. Hann dró hvern fiskinn á fætur öðrum þegar aðrir fengu ekki bein úr sjó. Það að veiða meira en hinir gat líka verið slæmt því að ef einhver, sem ekki taldist vera fiskinn, fór að veiða óhemju mikið, var það oft kallað náfiskur og boðaði ekki gott fyrir þann sem aflaði. Ef fiskinn formaður fór allt í einu að afla illa, þegar aðrir fiskuðu, taldist það vera fyrir feigð. Menn gátu talist vera fiskifælur en færri vildu taka það alvarlega og fannst illa gert að kenna einhverjum einum um þó að illa gengi um stund. Frekar að óheppnum fiskifræðingum væri strítt og þeir sagðir vera fiskifælur ef þeir voru um borð í einhvem tíma.<br>

Draumar skiptu skipstjórnarmenn miklu þar sem fiskveiðar hafa ekki verið öruggur atvinnuvegur. Sumir töldu að þeir treystu jafnvel fiskileitartækjunum um borð síður en draumunum og þeir vildu ekki fyrir sitt litla líf missa draumana frá sér. Þeir skipstjórar, sem aldrei hafði dreymt fyrir veiði eða veðri, sögðu að þeir hefðu gjarnan viljað hafa þennan hæfileika. Það hefði án efa komið í veg fyrir margar andvökunætur tengdar hugsunum um hvar myndi fiskast.<br>

Draumar manna voru misjafnir en marga dreymdi mæður sínar fyrir veiði eða látna ættingja, sérstaklega feður sem höfðu verið sjómenn. Margir höfðu mjög góða reynslu af draumum og töldu að þeir hefðu gert þá betri fiskimenn. Þeir hefðu sérstaklega hjálpað þeim þegar þeir voru að hefja sjómennsku og voru ekki orðnir fullkomlega öruggir með sig og hvort þeir væru góðir fiskimenn. Reynslan tæki svo síðar yfir og draumunum fækkaði en þeir væru alltaf til bóta.<br>

Draumar gátu einnig verið fyrir óhöppum um borð. Að dreyma ákveðna aðila gat verið mjög slæmt. Einn skipstjóri nefndi pabba sinn, sem er á lífi, og sagði að ef hann dreymdi hann, væri það fyrir vitlausu veðri og þá væri eins gott að binda allt niður og koma sér til hafnar.<br>

Einnig er til saga af bónda undan Eyjafjöllum sem gat alltaf sagt fyrir um hve mikið hver fengi í hlut um borð hjá honum. Eitt árið gat hann ekki sagt neinum neitt og dreymdi aðeins að hann hefði verið í úlpu með 14 hneppslum og þær allar skornar af. Skip hans fórst á vertíðinni með 14 mönnum.<br>

Látnir menn hafa einnig látið vita af sér í draumi og vísað á lík sín eða látið vita af sér á annan máta. Draumar og hugboð gátu líka orðið mönnum til bjargar. Einn draumur, sem er vert að nefna, er frá skipstjóra sem dreymdi að hann ætti leið inn í Friðarhöfn að líta á bát sinn. Hann sá í draumnum að þegar hann kom að bátnum, þar sem hann lá, vantaði bæði ankerin á hann. Hann vaknaði og túlkaði drauminn þannig að á komandi vetrarvertíð myndi hann missa tvo menn. Þetta fannst honum ekki ásættanlegt og var með áhöfnina í gjörgæslu alla vertíðina því hann vildi að sjálfsögðu gera allt sem hann gæti til að koma í veg fyrir að draumurinn rættist á þennan hátt. Draumurinn kom fram en ekki á sama hátt og skipstjórinn hafði túlkað. Hann kom fram á þann máta að skipstjórinn og áhöfn hans björguðu annarri áhöfn af báti sem sökk, öllum nema tveimur. Þarna var það ekki aðeins draumurinn sjálfur sem varð mönnunum til bjargar heldur einnig hugboð skipstjórans. Hann ætlaði ekki á sjó og var um það bil að segja áhöfn sinni að binda betur og fara heim þegar hann sá á eftir bát út úr höfninni og fannst hann verða að fara þótt hann ætti ekki neitt erindi á sjó. Þetta borgaði sig því báturinn, sem hann sá fara út, sökk og þeir komu að á hárréttum tíma til þess að bjarga mönnunum úr sjónum, öllum nema tveimur. Þarna blandast saman draumur og hugboð sem á endanum verða til góðs. Dæmi um drauma, sem benda til þess að eitthvað miður gott eigi eftir að gerast, er til dæmis draumur manns þar sem allt var vaðandi í blóði. Sá, sem dreymdi blóðið, sagði að í hvert sinn sem slíkt gerðist hefði eitthvað komið fyrir, hann hefði alltaf verið feginn að hann dreymdi ekki félaga sína um borð blóðuga því það hefði án efa boðað feigð fyrir þá. Einnig eru dæmi um að verur séu nefndar um borð í skipum. Einhverjir sem hafa verið í áhöfninni og jafnvel dáið í slysi um borð en af einhverjum ástæðum halda þeir áfram að vera um borð. Dæmi eru um að menn geti ekki sofið í ákveðnum kojum um borð í bátum vegna þess að sá sem hafði kojuna vildi ekki láta hana þó að hann þurfi ekki að nota hana lengur. Draugar eru ekki óalgengir í bátum og virðast bæði vera til góðs og ills. Yfirleitt er litið á þá sem óþægindi, þeir gera mönnum óleik og eru ekki til neins nema ófriðar en þeir eiga það til að vera til góðs. Maður nefndi að hann hefði legið sofandi á bekk á frívakt og ekki átt von á neinu þegar hann var vakinn með því að vera hent fram á gólf með látum. Hann kom sér upp í brú og sá að skipverjinn, sem átti vaktina, hafði sofnað og báturinn á leið upp í land. Því var hægt að afstýra en hann taldi að ef hann hefði ekki verið vakinn, hefði ekki verið hægt að afstýra strand. Þó mönnum sé ekki vel við draugagang um borð, kemur oftar fram en ekki að þeim er alveg sama um hvort draugur sé um borð eða ekki. Þeir þvælast fyrir áhöfninni og hrekkja smávegis, geta verið hreint og beint leiðinlegir en ef eitthvað kemur upp á, eru þeir jafn góðir og besta viðvörunarkerfi. Öll aðstoð er jákvæð og það er sama hvaðan gott kemur. Sjómenn vildu frekar hafa einn hrekkjóttan draug um borð sem gerði þeim einn og einn greiða frekar en að hafa enga aðstoð ef þeir þyrftu á henni að halda.<br>