„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Dragör strandar á Bakkafjöru“: Munur á milli breytinga

<big><big><center>'''Dragör strandar á Bakkafjöru'''</center></big></big><br>

Hinn 6. desember 1920 strandaði danska flutningaskipið Dragör á Bakkafjöru. Þetta var fjórmastrað skip, vel búið seglum, með 160 hestafla díselvél, smíðað í Svendborg  í Danmörku 1917, um 600 lestir að stærð.<br>

Áhöfnin var í skipinu fyrstu nóttina en var svo flutt á bæi í Hólmahverfinu, Hólma, Hólmahjáleigu og Bakka.<br>

10. desember fór Björgvin Vigfusson, sýslumaður, á strandstað ásamt skipstjóra o.fl. úr áhöfninni. Þegar þeir komu þangað var byrjað að flæða en ganga mátti þurrum fótum að því landmegin. Stóð það með litlum halla til sjós og sneri stefni til vesturs. Sjór var í lestum og hafði það færst vestur um 300 faðma.<br>

l. Hvort skipinu yrði náð á flot?<br>

2. Hvort hægt sé að gera skipið haffært?<br>

18. desember er sýslumaður á Bakkafjöru ásamt matsmönnunum og er lýsing þeirra og álitsgerð svohljóðandi:<br>

1. Skipið liggur í smástraumsflæðarmáli en ca. 800 m utar eru grunn.<br>

Dragör strandið var talið gott uppboð. Eftir 1921 urðu eigendaskipti að flakinu þegar Eyjamennirnir, Einar Magnússon, vélsmiður, Högni Sigurðsson, hreppstjóri og Símon Egilsson, hafnarvörður eignuðust það. Síðar eignaðist Helgi Benediktsson, útgerðarmaður, hér í Eyjum flakið á 1500 krónur.<br>

H. 20. ágúst 1942 fóru Páll Þorbjörnsson, skipstjóri, o. fl. ásamt skrifara (H. G.) upp í Landeyjasand að skoða flakið. Erindið var að skoða hvort draga mætti það á flot. Niðurstaðan var að slíkt væri ekki mögulegt.<br>

Lengi var hluti tilverunnar að líta þennan svarta skipsskrokk uppi á hákampi í landi Bakka. Sandströndin hlýtur að hafa færst fram um 100 til 200 m þarna. Héðan frá Eyjum sást það vel, hátt uppi á kampinum, í mörg ár. Í sjókorti frá 1977 er það merkt í fljótinu austanverðu. En allt er breytingum háð.<br>

Smátt og smátt myndaðist eyri við skutinn sem varnaði því að framhlutinn færi í fljótið. Var svo allt með sömu ummerkjum til 1964 en hinn 27. janúar strandaði pólski togarinn Wislok á líkum stað. Vír var þá settur milli Wisloks og Dragörs til að varna því að Wislok bærist út í brimgarðinn. Nokkrum árum síðar fór Markarfljót að slá sér enn til vesturs og komst svo langt að Dragör varð fyrir austan það.<br>

Enn breyttist farvegur fljótsins til austurs og endaði með því að flakið var aftur vestan megin þess í september 1995 sennilega um 600 m.“<br>

Björn Loftsson á Bakka (1915 - 2006) sagði

'''WISLOK'''<br>

Í eftirfarandi frásögn verður stuðst við ritverkið Þrautgóðir á raunastund, ''Björgunar - og sjóslysasaga Íslands'' 16. bindið eftir Steinar J. Lúðvíksson.<br>

Einn skipverji fórst en aðrir björguðust í gúmmíbjörgunarbátum og með fluglínutækjum. Alls voru 29 í áhöfn skipsins.<br>

Wislok var 679 lestir, smíðaður 1958 og gerður út frá Gydinia. Hann hafði aðallega verið við veiðar í Norðursjó, úti af Englandi, en vegna lélegs afla þar var hann sendur á Íslandsmið.<br>

Stór úthafsdráttarbátur, Carol, kom frá Póllandi til bess að draga Wislok á flot. Á flóðinu 2. apríl tókst honum að draga togarann 50 m út en þar festist hann á sandrifinu. Það var svo aðfararnótt 4. apríl að Wislok flaut eftir að dráttarbátnum tókst að draga hann af sandrifinu. Þegar dráttarbáturinn hafði dregið hann 2 sjómílur frá ströndinni, sökk togarinn skyndilega eftir að dælur um borð í honum stöðvuðust. Einnig var talið að dráttarvírinn frá Carol hefði dregist í botni og þá hefði dráttarskipið dregið togarann í kaf. Sökk hann á örfáum mínútum og ekki mátti tæpara standa að Pólverjarnir, skipstjóri og vélstjóri togarans, sem voru um borð í honum, björguðust. Stukku þeir í sjóinn og var bjargað af tveimur mönnum sem voru á litlum vélbáti sem fylgdi Wislok. Þannig endaði sigling þessa pólska togara.<br>

'''Haraldur Guðnason'''<br>

{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}