Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2006/Klipperinn
<centerFRIÐRIK ÁSMUNDSSON
Þegar gufuskipin hófu siglingar á 19. öldinni, ógnuðu þau tilveru seglskipanna gömlu sem stolt sigldu um úthöfin. Útgerðarmenn þeirra leituðu þá leiða til þess að halda rekstri þeirra áfram og til varð klipperinn. Klipper er komið af ensku sögninni, „to clip“, að klippa eða skera og er skírt svo vegna þess að þegar önnur skip lyftust á öldu og sigu í öldudali, klauf klipperinn, skar hana í sundur. Skrokkurinn var straumlínulagaður, fínn kassastuðull, og stefnið hvasst. Klipperinn var alltaf þriggja mastra og seglabúnaðurinn var geysimikill, allt miðað við að gera hann sem hraðskreiðastan. Hverju mastri fylgdu ferköntuð rásegl og milli þeirra var komið fyrir eins mörgum stagseglum og hægt var. Fram á bugspjótið var jagari og klýfar. Á aftasta mastri var gaffalrá með segli (messa).
Það var rétt fyrir miðja 19. öldina sem smíði klipperanna hófst í Bandaríkjunum í Nýja - Englandi og New Orleans og í Englandi við Clyde fljótið og í Aberdeen. Þeir voru frá 500 tonnum að stærð til þess stærsta, Great Republic, sem var 4357 tonn. Í léttum byr náðu þeir 5 til 6 sjómílna hraða og þegar bætti í vind 12 til 14 sjómílna hraða og dæmi var um allt að 18 sjómílna hraða. Frægasta sigling klippers er talin vera þegar Flying Cloud sigldi 374 sjómílur á 24 tímum, 15,6 sjómílur að