„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1999/ Frá Vestmannaeyjum til Namibíu“: Munur á milli breytinga

<big><big>Frá Vestmannaeyjum til Namibíu</big></big><br>  

'''Sjóferðasaga'''<br>

Enginn veit sína ævi fyrr en öll er. Það var á vordögum s.l., að mér var sagt upp vinnu hjá Vinnslustöðinni, eftir fjörtíu ára starf hjá Fiskiðjunni og Vinnslustöðinni. Við slíka atburði verður maður hálf sjokkeraður og það myndast tómarúm hjá manni. Um svipað leyti og þetta átti sér stað, var Vinnslustöðin að selja togarann Jón V til Namibíu. Í léttu spjalli á kaffistofunni, sló ég því fram, við stjórnendur fyrirtækisins, hvort þeir vildu bara ekki senda mig til Namibíu með togaranum. Þetta þróaðist á þann veg, að 9. júlí 1998 lagði ég af stað til Namibíu. Þetta er formálinn að þeirri ferðasögu, sem hér verður nú færð í legur. Við vorum ellefu um borð, sex Íslendingar og fimm Namibíumenn.<br> Skipstjórinn, [[Kristján H. Kristinsson]], kallaður Haddi, býr í Lúderizt í Namibíu en þangað var ferðinni heitið. [[Ari Sigurjónsson]], 1. stýrimaður, var ráðinn á skipið til næstu tveggja ára, [[Elmar Guðmundsson]] II. stýrimaður, réði sig til ferðarinnar með sólarhrings fyrirvara og ætlaði bara í siglinguna, en þegar niðureftir kom réði hann sig á skipið til lengri tíma. 1. vélstjóri, [[Jón Smári Valdimarsson]] frá Súðavík, og II. vélstjóri [[Kristján Sveinsson]] frá Ísafirð. Þeir lituðu og svörtu hétu: Shane, vélstjóri, ættaður frá Höfðaborg í S-Afríku, Desmond, bátsmaður, vinnur á smíðaverkstæði hjá Seaflower í Luderitz, Jack, kokkur, veit lítið um ætt sína og uppruna, David ( Hólmfríður hafði mikið álit á honum, vegna þess að hann sótti kirkju reglulega á meðan hann dvaldi í Eyjum) og svo er það hann Lúkas fáskiptinn maður en traustur og góður félagi, þegar maður fór að kynnast honum. Íslendingar eru oft tortryggnir gagnvart lituðu og svörtu fólki, en það verður að segjast eins og er, að þessir menn reyndust mér mjög vel, kurteisir og prúðir í hvívetna, það er helst að þeir hafa ekki mikið frumkvæði í að framkvæma hlutina. Engan skyldi furða þótt þessir menn hafi ekki mikið frumkvæði, þar sem forfeður þeirra hafa mátt þola harðræði og kúgun um aldir. <br>

Ég mun nú í byrjun styðjast við dagbókarbrot, sem ég var nokkuð duglegur við að færa í letur fyrstu dagana. <br>