„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1996/ Sjómaðurinn og bóndinn“: Munur á milli breytinga

<big><center>[[Ólafur Sigurðsson]]</center></big>

<big><center>SJÓMAÐURINN OG BÓNDINN</center></big>

Við erum nú staðnir upp úr þægilegum sætunum og Hilmar Jón bendir í átt að Alviðruvitanum. Hann var byggður árið 1929 og hefur sent dyggilega leiftur sín til sjófarenda. En þrátt fyrir öflug siglingatæki eru slysin enn að gerast þó í minna mæli en áður fyrr. Það er auðvitað þeim að þakka sem standa í baráttunni fyrir bættum aðbúnaði sjómanna og hafa Vestmanneyingar verið þar í forustu frá upphafi. Það er kannski rétt að ljúka viðtalinu með þessum orðum Hilmars Jóns. <br>

Þegar við kveðjumst undir berum himni á hlaðinu á Þykkvabæjarklaustri heyrist ekki lengur í öldunni. Hún virðist hafa dottað í fjöruborðinu. Berðu kveðjur mínar til Eyja segir Hilmar Jón, ósköp hæversklega. Þar á ég vini og vandamenn og ljúfar minningar.