„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1985/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

''  Langt upp í geiminn víða<br>''

''  vor andvörp og bænir ná.<br>''

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.00.54.png|250px|thumb|Jón B. Jónsson]]

Vilhjálms var af þingeyskum bændaættum kominn, en móðir hans frá Eyjum, ein hinna mörgu systkina frá [[Gröf]]. Þeim hjónum varð níu barna auðið og var Vilhjálmur næst elstur, en fyrsta barn þeirra hjóna dó mjög ungt. Auk þess átti Vilhjálmur tvö hálfsystkini sem móðir hans eignaðist eftir lát föður hans. Árið 1928 missti Vilhjálmur föður sinn og kom þá í hans hlut að vinna hörðum höndum og aðstoða móður sína við að halda heimilinu saman, en Valgerður var hörkudugleg eins og hún átti kyn til.<br>

Árið 1935 fór Vilhjálmur fyrst á vertíð til Vestmannaeyja, en þær áttu eftir að verða margar er árin liðu. Sjósókn varð aðalstarf Vilhjálms í lífinu. Fyrsta vélbátinn, sem hann eignaðist, gerði hann út með bróður sínum frá Þórshöfn.<br>

Er tími gafst til frá daglegum störfum hafði Vilhjálmur mikla ánægju af útivist og stundaði lax- og silungsveiðar nærri heimaslóðum. Hann varð bráðkvaddur við laxveiðar í Selá í Vopnafirði 11. ágúst 1984. Útför Vilhjálms var gerð frá Reykjavík 22. ágúst 1984.<br>

Guð blessi minningu hans.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Arnar Sigurmundsson.'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.02.45.png|250px|thumb|Kjartan Ólafsson]]

'''F. 23. maí 1905 - D. 19. sept. 1984'''<br>

Þau eignuðust þrjá drengi. Sæmundur er elstur, kunnur læknir í Reykjavík. Ólafur var fæddur 12. mars 1940. Hann dó á sóttarsæng 10. nóv. 1945. Tóku þau andlát hans sér mjög nærri eins og skiljanlegt er. Yngstur er Steinn Grétar, starfsmaður Landhelgisgæslu Íslands. Ingunn andaðist 22. ágúst 1982.

Góður maður er kvaddur, er ekki vildi vamm sitt vita. Orðvar og grandvar svo að til fyrirmyndar var.<br>

Blessa ég minningu hans og þakka honum góða og trygga samfylgd.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Einar J. Gíslason.'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.02.59.png|250px|thumb|Jóhann Bergur Loftsson]]

'''F. 27. okt. 1911 - D. 24. jan. 1985'''<br>

Jóhann Bergur Loftsson vélstjóri varð bráðkvaddur í svefni að heimili sínu fimmtudagskvöldið 24. jan. s.l., 73 ára að aldri.<br>

Bergur var Rangæingur, fæddur að Klauf í Vestur-Landeyjum, en þar bjuggu foreldrar hans, Loftur Þorvarðarson bóndi og Þórunn Sigurðardóttir. Með þeim og í hópi systkina sinna ólst hann upp. Vestur-Landeyjar eru kostasveit, en við hafnlausa strönd. Fyrir utan ströndina stöðvuðust augun á Eyjunum og þangað stefndi hugur Bergs þegar hann var ungur.<br>

Bergur settist á skólabekk í Eyjum og nam vélstjórnarfræði. Sem slíkur starfaði hann við vélstjórn meira en 40 ár. Hann var afarfarsæll og heppinn.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Einar J. Gíslason.'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.03.09.png|250px|thumb|Guðmundur Þorsteinsson]]

'''F.29. júlí 1894 - D. 13. júní 1984.'''<br>

Guðmundur Þorsteinsson fæddist þann 29. júlí 1894 að Eystri-Sólheimum í Mýrdal. Foreldrar hans voru Þorsteinn Guðmundsson og Sigríður Jónsdóttir. Í uppvexti sínum dvaldist Guðmundur á nokkrum bæjum í Mýrdal og undir Austur-Eyjafjöllum, en foreldrar hans voru bæði í vinnumennsku. Ávallt fylgdi hann móður sinni eftir og átti lengi heima á Ytri-Skógum undir Eyjafjöllum og kenndi sig víð þann stað.<br>

Á unglingsaldri fór Guðmundur að vinna fyrir sér sem vinnumaður undir Fjöllunum og vertíðarmaður í Vestmannaeyjum. Dvaldist hann þá um vertíðina gjarnan í Holti í Vestmannaeyjum. Átti sjómennskan vel við Guðmund og í huga hans var ætíð nokkur ljómi yfir þeim árum sem hann stundaði sjó.<br>

Þegar Einar Sigurðsson setti á stofn hraðfrystihús í Vestmannaeyjum, hóf Guðmundur störf þar og starfaði nær óslitið við það fyrirtæki fram til 1973. Nokkur sumur fór Guðmundur á síld með bátum frá Vestmannaeyjum. Um gosið fluttist Guðmundur með fjölskyldu sinni á Selfoss og átti þar heima síðan. Konu sína missti hann 1981, en dvaldi áfram á heimili sonar síns, Þráins, og Svanhvítar Kjartansdóttur. Þegar heilsu Guðmundar hrakaði verulega fór hann á Sjúkrahús Suðurlands þar sem hann dvaldist síðasta árið þar til hann lést tæplega níræður að aldri þann 13. júní 1984.<br> Segja má að Guðmundur hafi í flestu verið vandaður maður. Hann var prúðmenni í daglegri umgengni og gaf sig gjarnan að börnum sem hændust að honum. Í störfum sínum var hann ávallt mikill starfsmaður, samviskusamur og heiðarlegur í öllu. Mikill heimilismaður var Guðmundur og var í því nærgætinn og árvakur. Í frístundum las hann mikið og hafði yndi af ferðalögum um landið, en landshagir annarra héraða voru honum áhugamál sem hann vildi kynnast bæði af lestri og ferðum.<br>

Yfir persónu Guðmundar hvíldi yfirleitt nokkur kyrrð og yfirlætislaus var hann með öllu. Mun það mál þeirra, er honum kynntust, að hann hafi bæði í starfi og leik verið hollur og tryggur félagi og að ávallt hafi hann skipað vel sitt rúm.<br>

'''Jón Guðleifur Ólafsson'''<br>

'''F. 20. sept. 1916 - D. 16. febrúar 1985'''<br>

Foreldrar Leifa, en svo var hann ávallt kallaður og þekktist vart undir öðru nafni, voru Auðbjörg Valtýsdóttir og Ólafur Eyjólfsson. Voru þau bæði ættuð undan Eyjatjöllum.<br>

Æska Leifa leið eins og annarra í Eyjum á þessum tímum við leik og störf niður við höfn og voru pallarnir aðalleiksvið barnanna.<br>

Leifi hafði áhuga á vélum og fór því á mótoristanámskeið og varð vélstjóri að því loknu. Hann var meðal annars sex ár með aflamanninum Óla frá Gíslholti. Einnig var Leifi þrjú ár í vélinni á b/v Bjarnarey, og minntist hann margs frá þeim tíma. Einkum voru honum minnisstæðar siglingarnar til Englands og Þýskalands, en þetta var að lokinni seinni heimsstyrjöldinni og var unun að heyra hann segja frá því er fyrir augu bar.<br>

Eftir að Leifi hætti til sjós gerðist hann bílstjóri og síðar verkstjóri hjá [[Einar ríki |Einari Sigurðssyni]] (ríka). Árið 1958 gerðist hann svo fiskmatsmaður og seinna yfirfiskmatsmaður og var hann það til æviloka. Hann var mjög félagslyndur maður og hafði mjög gaman af að umgangast fólk og gerði það honum störfin léttari. Þeir voru ófáir sem afi tók með sér heim í kaffi og ræddi málin við að loknum bíltúr um Eyjuna sem hann hafði unun af að sýna. Leifi var hjálpfús með atbrigðum og vildi hvers manns vanda leysa og taldi ekki eftir sér vinnu né tíma sem í það fór.<br>

Afi hafði átt við veikindi að stríða nú seinni árin, en það var sama hvað að gekk, aldrei var neinn bilbug á honum að finna. Þegar afi vissi hvert stefndi tók hann því með mikilli ró og yfirvegun. Sagðist hann deyja sáttur við Guð og menn. og hver gerir það ef ekki menn eins og hann?<br>

Um leið og ég minnist afa með þessum fátæklegu línum vil ég biðja honum Guðs blessunar. Einnig vil ég biðja Guð að hjálpa ömmu og öðrum ættingjum í þeirra miklu sorg.<br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.03.28.png|250px|thumb|Brynjar Óli Einarsson]]

'''Brynjar Óli Einarsson'''<br>

Í leit að því sem liðið er<br>þá lifnar dauðinn fyrir mér<br>í dögun þú er dagur minn að falla,<br> en ó hve mig langar að líkjast því<br> sem lifir og deyr - en vaknar á ný<br>í eyðimörk lifsins er angandi blómstur að kalla.<br> <div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">(Vilmundur Gylfason.)</div><br>

Dúddi, eins og hann var alltaf kallaður, fæddist á Siglufirði 17. sept. 1936, næst yngstur af sjö börnum hjónanna Dórotheu Jónsdóttur og Einars Ásgrímssonar (d. 5. 10. 1979). Systkini hans eru Jón, búsettur í Garðabæ. Ásta í Reykjavík. Ásgrímur á Siglufirði. Guðlaug í Sandgerði, Sólveig í Hafnarfirði og Stella sem er yngst og búsett á Siglufirði.<br>

Dúddi kynntist síldarævintýrinu af eigin raun, fór snemma að vinna fyrir sér við alla algenga vinnu á þeim tímum og sem sjómaður á Siglufirði og má segja að sjórinn hafi verið vettvangur starfs hans upp frá því.<br>

Alltaf var kært með Dúdda og tengdafólki hans. Í Vestmannaeyjum hafa þau hjón búið síðan, að undanteknum þeim tíma sem gosið og uppbygging Eyjanna eftir það kom í veg fyrir búsetu þar.<br>

Dúddi og Gunna eignuðust þrjú börn, Ingibjörgu sem nú er tuttugu ára, unnusti hennar Unnar Jónsson. Ólafur er nítján ára og Helgi er tíu ára. Dóttur eignaðist Dúddi áður en hann giftist, hún heitir Benný og er búsett í Reykjavík. Eins og áður sagði starfaði Dúddi lengst af sem sjómaður og nú síðast sem stýrimaður á Haferninum í Vestmannaeyjum. Í erfiðum veikindum undanfarna mánuði stóð Dúddi ekki einn því þá sem áður átti hann góða að. Kona hans fór til Englands með honum og vék sér varla frá þann tíma sem hann dvaldi á sjúkrahúsinu þar né eftir að heim var komið og hann lagðist inn á Landspítalann.<br>

Dúddi fór ásamt systkinum sínum norður til að vera með móður sinni á áttatíu ára afmæli hennar í maí s.l. og eitt það fyrsta sem Dúddi gerði eftir komuna að utan var að hringja í hana norður á Siglufjörð, það var og verður henni ómetanlegt.<br>

Í rauninni urðu kynni okkar Dúdda aldrei náin en þó að oft hafi liðið langur tími á milli þess sem við hittumst var hann alltaf eins í viðmóti. Stuttu áður en hann hélt utan töluðum við saman í síma. Hann sagðist vona að ég liti til hans á Landspítalann þegar hann kæmi til baka. Af því varð því miður ekki.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Freyja K. Þorvaldsdóttir.'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.03.42.png|250px|thumb|Einar Ólafsson frá Búðarfelli]]

'''F. 13. mars 1921 - D. 2. des. 1984'''<br>

Einar frændi minn lést að kvöldi 2.

desember 1984. Þá hvarf af jörðinni góður frændi sem öllum vildi vel. Mér finnst rétt að minnast hans hér í blaði sjómannsins því að hann var sjómaður í húð hár.<br>

Einar Ólafsson var hálfbróðir pabba míns,

Sjórinn heillaði Einar, hann fór snemma að stunda sjómennsku. Rúmlega tvítugur lauk hann prófi í Vélskólanum og stundaði sjóinn til ársins 1967.<br>

Árið 1954 varð Einar fyrir miklu slysi til sjós er hann rann til í vélarrúmi og lenti í tengingu á ljósavél. Tók annan fót hans nær af en það tókst þó að bjarga honum mikið sködduðum. Hann átti lengi í þessu og varð aldrei góður í fætinum. Einnig varð Einar mikið veikur 1967 og var honum þá vart hugað líf. Voru það innvortis veikindi og var gerð á honum stór aðgerð. Hann stóð þetta allt af sér blessaður og við fengum að hafa hann í sautján ár lengur.<br>

Þegar heilsa Einars fór að gefa sig þurfti að líta eftir annarri vinnu en sjómennsku og gerðist Einar þá húsvörður við Íþróttahús Hafnarfjarðar. Þar starfaði hann til dauðadags. Bíbí starfaði þar líka hin síðari ár og þeim hefur örugglega unnist vel saman, svo samrýnd voru þau. Og þarna í íþróttahúsinu hefur Einar verið réttur maður á réttum stað því að hann er mjög barngóður og mannelskur. Honum líkaði vel að umgangast börn og unglinga daglega og vafalaust eru þau mörg sem sakna hans þó að maður komi í manns stað. Ég man eftir því, þegar ég var barn og unglingur sjálf, hve gott var að koma á Öldugötuna til Einars og Bíbíar, þau tóku mér alltaf opnum örmum og voru höfðingjar heim að sækja. Það var gott að vera í návist þeirra. Ekki má gleyma að minnast á Maríu, móður hennar Bíbíar, sem var í skjóli þeirra síðustu ár sín, yndisleg kona sem þau önnuðust vel um.<br>

Nú hefur Einar frændi siglt í hinsta sinn og ég veit að það hefur verið vel tekið á móti honum á ókunnri strönd.<br>

Ég þakka Einari góðar stundir og bið góðan Guð að blessa sál hans. Það mátti sjá við útför hans að þar var kvaddur vinsæll og vinamargur maður.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Petra Ólafsdóttir'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.04.00.png|250px|thumb|Sveinbjörn Einarsson]]

'''F. 12. júní 1890 - D. 13. ágúst 1984.'''<br>

Það verður enginn héraðsbrestur þó að einn háaldraður maður endi sitt lífsskeið og haldi heim til feðra sinna 94 ára gamall. En sá getur sagt frá langri ævi sem spannar yfir svo margar sviðsbreytingar í þjóðlífinu að maður á ekki orð þegar gömlu aðstæðurnar minna á sig.<br>

Með Sveinbirni Einarssyni er genginn einn af þeirri kynslóð sem hóf merki þeirra framfara á þessari öld sem skapað hafa það land sem við nú byggjum. Þessir menn ólust upp við árina, orfið og hrífuna, eins og gert höfðu forfeður okkar frá öndverðu í þessu landi. Enst hafa vel kraftarnir og heilsan. Það má segja um aldamótakynslóðina að hún lét allt á móti sér nema liggja á liði sínu.<br>

„Hebron“ VE 4. Bátinn áttu menn í aðventistasöfnuðinum. Honum lánaðist formennskan vel eins og allt sem hann tók sér fyrir hendur. Hebron var seldur frá Eyjum.<br>

Árið 1935 fluttust þau hjón frá Eyjum.

Ég enda svo þessar línur um minn gamla veiðifélaga, í hans nafni og þakka öllum

vinum hans sem glöddu hann og reyndust

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Friðfinnur Finnsson frá Oddgeirshólum.'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.04.09.png|250px|thumb|Guðjón Pétursson frá Kirkjubæ]]

'''F. 31. júlí 1935 - D. 25. janúar 1985'''<br>

„Líf mannlegt endar skjótt“, segir sr.

Hallgrímur í útfararsálminum ódauðlega - Allt eins blómstrið eina. Þessi kunna ljóðlína kom mér í huga þegar ég frétti á förnum vegi andlát Guðjóns Péturssonar frá Kirkjubæ sem varð bráðkvaddur hinn 25. janúar s.l. á þjóðmálafundi á Selfossi og stóð þá í eldlínu stjórnmála- og þjóðfélagsbaráttu sem hann hafði alla tíð svo brennandi áhuga á, og hneig örendur niður í ræðustóli.<br>

Við andlát Guðjóns varð lífið þeim, sem hann þekktu, fátæklegra og hjá okkur, sem ólumst upp austur á bæjum. hvarflaði hugurinn til æskuára og liðinnar tíðar sem aldrei kemur til baka.<br>

Þegar við Guðjón höfðum eignast eigið heimili, börn og buru, áttum við hús í sömu götu og lágu lóðir okkar saman. Um miðnætti á gamlárskvöld, þegar hringt var inn nýju ári, var það hefð að við hittumst ásamt Magnúsi bróður hans og skáluðum í einu staupi fyrir fornri vináttu og nýju ári. Síðan fór hver sína leið á vit nýársnæturinnar.<br>

Skyldu margir aðrir staðir en Eyjarnar fóstra svo sérstök sambönd? Ókunnir álitu fólk í þessum heimi náið skyldfólk þó að svo væri ekki að blóðböndum.<br>

Eftir að eldgosið hafði splundrað öllu þessu umhverfi og fólk hafði dreifst vítt um landið, þá minntumst við Gaui þessara daga með augnatilliti einu saman, heilsuðumst með gamanyrði á vör í stíl Hlaðbæjarenskunnar.<br>

Þessi vinátta, gömul og góð kynni, þakka ég og mín fjölskylda við fráfall Guðjóns á Kirkjubæ, eða Gaua granna eina og okkur var tamara að segja á mínu heimili.<br>

Guðjón hélt ótrauður áfram á sjónum eftir þessa hrakninga og hóf nám í Stýrimannaskólanum í Reykjavík haustið 1963. Þaðan lauk hann hinu meira fiskimannaprófi með fyllstu réttindi fiskimanna vorið 1964. Næstu árin var hann stýrimaður á Bers sem alltaf var með aflahæstu skipum Vestmannaeyjaflotans og t.d. með mest aflaverðmæti árið 1965.<br>

Guðjón var traustur og dugmikill sjómaður og undi sér vel til sjós. Sami mannskapur var á Berg árum saman og var Guðjón þar stýrimaður þangað til hann fór í land árið 1971. Þá hóf hann störf sem bifreiðastjóri hjá Steypustöð Vestmannaeyja og vann upp frá því sem vörubifreiðastjóri.<br>

og eignuðust þau tvo syni, en dóttur Dagfríðar gekk Guðjón í föðurstað. Dagfríður var honum góð og traust eiginkona og mikill styrkur í veikindum hans.<br>

Guðjón Pétursson var maður félagslyndur.

Útför Guðjóns á Kirkjubæ var gerð frá Selfosskirkju hinn 2. febrúar að viðstöddu fjölmenni. Minnisstæð er mér heiðursfylking hestamanna á Selfossi sem stóðu við hlið gæðinga sinna með sorgarbandi þegar gengið var úr kirkju að gröfinni.<br>

Guðjón Pétursson er langt fyrir aldur fram horfinn yfir móðuna miklu sem sagt er. Þegar fax hestanna flaksaði í norðaustan strekkingí og kulda, sem lagði frá ísi lagðri Ölfusá, varð mér hugsað til bjartari æskudaga okkar í Eyjum þar sem við geystumst um móa og tún.<br>

Ég kveð minn gamla granna og leikfélana:  

blessuð sé minning hans. Eftirlifandi eiginkonu, börnum og öðrum ættingjum votta ég samúð okkar.<br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.04.19.png|250px|thumb|Ármann H. B. Óskarsson]]

'''F. 20. apríl 1941- D. 23. nóvember 1984'''<br>

Mig langar að minnast vinar míns Ármanns Óskarssonar sem var svo snögglega kallaður burt hinn 23. nóvember s.l.<br>

Leiðir okkar Ármanns höfðu lengi legið saman, eða allt frá því við vorum strákar, en mest samskipti áttum við síðast liðin tíu ár og jókst vinátta okkar meir eftir því sem við kynntumst betur.<br>

Ármann var mikill persónuleiki og setti svo sannarlega svip sinn á bæinn, og finnst mér, sem þessar línur skrifa, mikill sjónarsviptir af honum. Hann var mikill Vestmanneyingur og vildi Eyjunum sem allra stærstan hlut, og svo sannarlega lá hann ekki á liði sínu ef hann gat eitthvað gert til þess að svo mætti verða.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Sigurður Óskarsson.'''</div><br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.04.28.png|250px|thumb|Bjarni Eyjólfsson]]

'''F. 2. nóvember 1904- D. 30. janúar 1985'''<br>

Bjarni Eyjólfsson verkstjóri var Stokkseyringur að ætt, fæddur 2. nóvember 1904 og var því á 81. aldursári er hann lést 30. janúar sl. Hann var einn þriggja barna hjónanna Guðnýjar Guðmundsdóttur og Eyjólfs Bjarnasonar formanns. Móður sína missti Bjarni er hann var aðeins tveggja ára en faðir hans kvæntist að nýju. Þuríði Grímsdóttur, og eignuðust þau átta börn.<br>

Verkstjórn og mannaforráð hentuðu Bjarna Eyjólfssyni afar vel, enda hafði hann til að bera alla þá kosti sem best prýða slíka menn: nærgætni í umgengni, röskleika til allra verka, útsjónarsemi og verklagni. Bjarni naut mikils trausts í starfi. bæði yfirmanna sinna, bæjarstjóra og verkfræðinga, og annarra samverkamanna. Þannig hygg ég að hann hafi líka viljað hafa það.<br>

Þau Bjarni og Guðrún áttu þrjú börn.

Bjarni Eyjólfsson var óvenjumyndarlegur maður. Hann þótti þegar í æsku taka öðrum unglingum á Stokkseyri fram i því tilliti og hélt sér sérstaklega vel fram á sÍðustu ár, jafnt þótt heilsu hans tæki að hraka, og mjög hallaði á eftir lát Guðrúnar. Og glettni hans og góðvild bliknaði aldrei.

Með Bjarna Eyjólfssyni er genginn maður sem bæði gott og hollt er að minnast.<br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.04.38.png|250px|thumb|Sigurjón Valdason, Vallargötu 8]]

'''F. 29. október 1912 - D. 13. maí 1984'''<br>

Árið 1943 gerðist hann starfsmaður Vestmannaeyjakaupstaðar og vann við hafnarframkvæmdir á sumrin en reri frá Eyjum á vetrum. Siðar varð hann fastur starfsmaður árið um kring. Við andlátið var hann búinn að starfa hjá hafnarsjóði nærfellt 40 ár.<br>

Árið 1941 kvæntist Sigurjón eftirlifandi eiginkonu sinni, Mínervu Kristinsdóttur. Heimili þeirra stóð alla tíð í Eyjum. Árið 1952 fluttust þau hjónin í nýtt einbýlishús sem þau byggðu við Vallargötu 8. Þar bjó Mínerva manni sínum vinalegt og fagurt heimili. Þar sat gestrisni í fyrirrúmi og þar var gott að koma. Þau hjónin ólu upp yngstu systur mína, Sigríði Mínervu, og hjá þeim eignaðist hún gott heimili er veikindi sóttu móður okkar heim. Sigríður Mínerva er gift Kristni Baldvinssyni og er heimili þeirra í Mosfellssveit. Þau eiga þrjá syni, Sigurjón, Þóri og Baldvin. Þeir nutu í ríkum mæli umhyggju afa og ömmu.<br>

Blessuð sé minning hans.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Fjóla Jensdóttir.'''</div><br>

'''[[Ási í Bæ]]'''<br>

'''F. 24. febrúar 1914 - D. 1. maí 1985'''<br>

Ási í Bæ var afreksmaður, aflakló, tónskáld og rithöfundur, en fyrst og síðast var hann maður, samkvæmur sjálfum sér, vinur vina sinna og stórbrotinn persónuleiki. Ási í Bæ var ævintýri. spunnið úr sorg og gleði, baráttu og leik. Hann fékk harðan skóla í lífi sínu en efldist við hverja raun með innri styrk og aðstoð fjölskyldu sinnar. Hann gerði harðsnúna lífsbaráttu að hljómfagurri hörpu og það var kjarabót að kynnast honum, hvað þá að eiga hann að vin.<br>

Vestmannaeyjar hafa misst einn sinna eftirminnilegustu sona, því hann gat gert svo margt sem aðrir gátu ekki. Hann færði líf og starf sjómanna og fólksins í fiskinum í fegursta búning íslenskrar tungu og lögin voru eins og undiraldan sem fær skipið til að finna að það er til. Sjómenn Vestmannaeyja hafa misst bandamann sem kunni ekki aðeins á einstæðan hátt að túlka vonir þeirra og þrár í lífsins komidí, heldur kunni hann á svo glöggan hátt og skynsaman að skilgreina veiðimennskuna sjálfa, möguleika og leiðir. Hann muldi ekkert moðið í skoðunum sínum, spúlaðí dekkið óhikað og var fljótur að taka afstöðu.<br>

Það er undarlegt að segja að maður á áttræðisaldri hafi horfið úr þessa lífs róðri langt fyrir aldur fram, en þannig var Ási í Bæ, óháður tíma og rúmi, frjáls gegn ofstjórn kerfisins, hann sigldi sinn sjó, tók sinn kóss og hélt honum lifið út, hélt fullum vindi í segl hugsunarinnar uns kallið kom til kojs eilífðarinnar. En hugsun hans eigum við skráða á blað, bundna í strengi gítarsins. Þar er sá bitakassi sem Ási í Bæ skildi eftir handa kynslóðunum, sígild menning, öllum auðskilin, en svo hnarreist og reist sem Heimaklettur, safír úr silfurtæru hafinu.<br>

Góður Guð gefi Ása í Bæ byr og bleiður við úteyjar eilífðarinnar, líkn þeim sem eftir lifa.<br>

Vestmannaeyjar sakna sonar.<br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.26.55.png|250px|thumb|Einar Guttormsson   

F. 15. des. 1901 - D. 12. feb. 1985]]

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.27.03.png|250px|thumb|Þorsteinn Þ. Víglundsson   

F. 19. okt. 1899 - D. 3. sept. 1984]]

Þegar ritstjóri Sjómannadagsblaðsins fór þess á leit við mig að ég minntist hér tveggja merkismanna með fáeinum orðum, varð mér ljúft að verða við þeim tilmælum, sérstaklega með það íhuga að ég sem aðrir Vestmanneyingar á þeim gott að gjalda.<br>

Báðir voru þeir Austfirðingar að uppruna, brutust til mennta af eigin rammleik og helguðu Vestmannaeyjum starfskrafta sína um tjörutíu ára skeið. Þeir voru hvor um sig sérstæðir persónuleikar sem settu með framgöngu sinni og störfum svip á bæinn.<br> Þeir voru fulltrúar aldamótakynslóðarinnar sem lengi verður minnst fyrir að velta Grettistökum á brautir framfara til hagsældar landi og lýð. Í þeirri sókn lágu þeir Þorsteinn og Einar ekki á liði sínu og því meiri voru ævistörfin að þeir höfðu til brunns að bera atgervi og starfsorku sem voru með yfirburðum.<br>

Á vertíð, þegar aðkomufólk sótti hingað í hundraðatali og vinnuslys og umgangspestir sóttu að, varð vinnuálag læknanna hér í hámarki. Kom það öðrum fremur niður á Einari sem alltaf var boðinn og búinn að leysa hvers manns vanda eftir því sem hægt var. Sjómannastéttin mun eiga góðs að minnast í því efni.<br>

Að sjálfsögðu reyndi hvað mest á Einar þegar um meiriháttar skurðaðgerðir var að

ræða, ekki hvað síst þegar slys bar snögglega að höndum. Ég, sem þessar línur rita, hlaut þá lífsreynslu að sjá hann vinna eitt af þeim verkum þar sem um mannslíf var að tefla. Handbrögð læknisins og öryggi verða mér síðan ævinlega minnisstæð. Ég get því borið vitni um það, sem raunar er á allra vitorði, þeirra sem til þekktu, að hann var afbragðs skurðlæknir.<br>

Það er gæfa Vestmannaeyja að hafa fyrr og síðar haft afbragðslæknum á að skipa. Meðal þeirra mun Einars Guttormssonar lengi getið.<br>

[[Mynd:Screen Shot 2017-08-28 at 22.27.13.png|500px|center]]

{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}