„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1982/Slysavarnardeildin Eykyndill“: Munur á milli breytinga

<center><big><big>'''[[Slysavarnadeildin Eykyndill|Slysavarnadeildin Eykyndill]]'''</big></big></center><br>

Þegar ég var beðin um að skrifa nokkrar línur um starfsemi Slysavarnadeildarinnar Eykyndils í Sjómannadagsblaðið, fór ég að blaða í fundargerðarbókum deildarinnar.<br>

Mér varð strax ljóst að hartnær 50 ára saga deildarinnar yrði ekki sögð í stuttri grein, því að þar má í raun og veru lesa um þá þróun í slysavarnar- og björgunarmálum, sem orðið hefur í þjóðfélaginu á þessu tímabili.<br>

Er nokkuð um þetta starf að segja?<br>

Ég mun nú reyna að segja ofurlítið frá starfi deildarinnar, ef einhver, sem þessar línur les, hefði gaman af, að frétta hvernig starfið gengur fyrir sig.

Það má segja að aðalstarf okkar í Eykyndli, sé fjáröflun. Samkvæmt lögum S.V.F.Í. ber deildum að senda sjötíu og fimm prósent af tekjum sínum til S.V.F.Í. Þetta fé fer í sameiginlegan sjóð, til tækjakaupa og eflingar slysavarnar- og björgunarstarfinu vítt og breitt um landið.<br>

Margar björgunarsveitir eru þannig settar, að þær eiga mjög auðvelt með að afla fjár fyrir starfsemi sína, en því miður eru þær björgunarsveitir miklu fleiri, sem hafa nánast enga möguleika til að afla sér fjár, vegna þess hve þær eru í fámennum sveitum eða byggðarlögum.<br>

Samþykkt var á fundinum að gefa kr. 5.000,00 til kaupa á þessum tækjum.

Skemmti- og matarfundurinn var haldinn að vanda í október, var þar mikið fjör og skemmtiefnið heimasamið að mestu og auðvitað flutt af félagskonum.

Nú fengum við góðan gest á fundinn. Var það [[Þórunn Þórðardóttir]] frá Ferðafélagi Íslands, sem verið hefur leiðsögumaður okkar undanfarnar fjórar sumarferðir.

Nokkur alvara var þó einnig á fundinum, formaður [[Sigríður Björnsdóttir]] las bréf er skrifað hafði verið til [[Útvegsbændafélag Vestmannaeyja|Útvegsbændafélags Vestmannaeyja]], þar sem hvatt er til þess að stuðla að því að Sigmundsgálginn komi sem fyrst í báta og skip hér í Vestmannaeyjum.<br>