„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1979/Furðuleg björgun“: Munur á milli breytinga

<center><big><big>'''Furðuleg björgun'''</big></big></center><br>

<big>'''Vigfús Ólafsson, skólastjóri, hefur fært í letur þessa grein og góðfúslega leyft birtingu hennar í blaðinu. Hér eru engin nöfn greind, en atburður þessi átti sér stað í raunveruleikanum og hafa margir átt erfitt með útskýringar á honum.'''</big><br>

Segir nú af unga fólkinu. Þegar þau lögðu að rétt við sprungu þá er liggur gegnum eyna inni í hellinum var þar töluvert vestanbrim. Gekk þó piltunum vel að komast upp og stukku upp á steðjann er aldan lyfti bátnum. Í annari tilraun reis aldan hátt, stýrimaður ýtti undir stúlkuna sem ætlaði upp og komst hún á steðjann. En svo var fyllingin mikil að hún stóð þar í sjó. Greip bróðir hennar í hana og hélt henni svo útsogið tæki hana ekki. Í þvi ólagið reið undir bátinn hafði bandið sem hékk af boltanum festst undir ári.<br>

Sá stúlkan að eitthvað fór útskeiðis í bátnum, féll stýrimaður aftur fyrir sig, lenti í útsoginu og hvarf í brimlöðrið. Bátinn hálffyllti en ekki drap vélin á sér er báturinn losnaði. Bjóst annar pilturinn til að stinga sér, komast í bátinn og leita stýrimanns. En í því sáu þau sér til skelfingar að mannlaus báturinn sigldi frá og hvarf síðan austur með eynni.<br>

Hlupu þau í ofboði upp á eyna, en í því bar stóra bátinn að. Sáu þeir um borð að einhver þau tíðindi hefðu orðið að þau hefðu betur látið þessa ferð ófarna. Sigldi báturinn þegar kringum eyjuna en ekkert var að sjá.<br>

Ekki trúðu skipverjar að gúmbáturinn hefði sokkið. Héldu þeir því stafni bátsins svo fast uppað hellismunnanum sem þeir frekast þorðu, því varla var um annað að ræða en báturinn hefði siglt mannlaus inní hellinn. Biðu allir orðvana og störðu á hellismunnann eins og þaðan væri einhverra tíðinda að vænta.<br>

Gamlir sjómenn hér haldnir hinni gömlu trú á dularöfl segja að hinn látni sægarpur, afi stýrimannsins, hafi þarna haldið um stjórnvöl.<br>

Eitt er víst að þarna gerðist það sem ekki verður skýrt með því sem kallað er hin kalda skynsemi. Verðum við á þessari öld efnishyggjunar að viðurkenna að þarna hafi gerst kraftaverk? Eða var það aðeins furðuleg keðja tilviljana sem bjarg lífi hans?<br>

{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}