„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1970/ Minning látinna 1970“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1970/ Minning látinna 1970 (skoða efni)

Útgáfa síðunnar 9. apríl 2019 kl. 15:23

487 bætum bætt við ,  9. apríl 2019
ekkert breytingarágrip
MyndræntWiki-texti
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 12: Lína 12:
'''Sverrir Þór Jónsson'''<br>
'''Sverrir Þór Jónsson'''<br>
'''f. 5. júlí 1948 - d. 11. maí 1969'''<br>
'''f. 5. júlí 1948 - d. 11. maí 1969'''<br>
Hann var fæddur í Vestmannaeyjum 5. júlí 1948, sonur hjónanna Stefaníu Stefánsdóttur og Jóns Þórðarsonar Boðaslóð 22 hér í bæ.
Hann var fæddur í Vestmannaeyjum 5. júlí 1948, sonur hjónanna Stefaníu Stefánsdóttur og Jóns Þórðarsonar Boðaslóð 22 hér í bæ.<br>
Sverrir ólst upp í glöðum systkinahópi og var næstelztur 6 systkina. Hann stundaði nám í verknámsdeild Gagnfræðaskólans hér. Þessi myndarlegi piltur er mér minnisstæður, og sýndi hann mikinn áhuga á þeim námsgreinum, sem að sjómennsku lúta, siglingafræði og verklegri sjóvinnu. Skömmu eftir að Sverrir lauk Gagnfræðaprófi fór hann í úrvalsskiprúm á m/b Gjafar og varð fljótlega dugnaðarsjómaður.
Sverrir ólst upp í glöðum systkinahópi og var næstelztur 6 systkina. Hann stundaði nám í verknámsdeild Gagnfræðaskólans hér. Þessi myndarlegi piltur er mér minnisstæður, og sýndi hann mikinn áhuga á þeim námsgreinum, sem að sjómennsku lúta, siglingafræði og verklegri sjóvinnu. Skömmu eftir að Sverrir lauk Gagnfræðaprófi fór hann í úrvalsskiprúm á m/b Gjafar og varð fljótlega dugnaðarsjómaður.<br>
Sverrir var hneigður fyrir vélar og hafði lært nokkuð í bifvélavirkjun.
Sverrir var hneigður fyrir vélar og hafði lært nokkuð í bifvélavirkjun.<br>
Um hann ritar Sigurgeir Kristjánsson: „Sverrir var nágranni minn, og hlaut ég að fylgjast með honum á þroskaskeiðinu, og það leyndi sér ekki, að hér fór mannsefni. Hann var orðinn hár vexti og rammur að afli eins og hann átti kyn cil. Lundin var ör og viðkvæm og greinilegt að hjartað var gott, sem undir sló. Hann var reglu-samur, verklaginn og vinnusamur, rausnarlegur
Um hann ritar Sigurgeir Kristjánsson: „Sverrir var nágranni minn, og hlaut ég að fylgjast með honum á þroskaskeiðinu, og það leyndi sér ekki, að hér fór mannsefni. Hann var orðinn hár vexti og rammur að afli eins og hann átti kyn til. Lundin var ör og viðkvæm og greinilegt að hjartað var gott, sem undir sló. Hann var reglusamur, verklaginn og vinnusamur, rausnarlegur og hjálpsamur við systkini sín og foreldra. Það var bjart í kringum Sverri, hvar sem hann fór, og mátti vænta nokkurra átaka af hans hálfu, er hann kæmist á manndómsár.“
Sverrir Þór varð fyrir slysi á bifhjóli og andaðist af völdum þess á sjúkrahúsi í Reykjavík 11. maí 1969.
og hjálpsamur við systkini sín og foreldra. Það var bjart í kringum Sverri, hvar sem hann fór, og mátti vænta nokkurra átaka af hans hálfu, er hann kæmist á manndómsár."
'''G. Á. E.'''<br>
Sverrir Þór varð fyrir slysi á bifhjóli og and-aðist af völdum þess á sjúkrahúsi í Reykjavík 11. maí 1969.
G. Á. E.
 
 
Guðmundur Guðjónsson, Prestbúsum
f. 28. janúar 1911 - d. 18. des. 1969


GUÐMUNDUR var fæddur að Oddstöðum 28. janúar 1911 og ólst þar upp í glöðum og stór-um systkinahópi.
Eins og þá var títt, varð Guðmundur að fara að hjálpa til og vandist ungur þeim avinnuhátt-um, sem hér höfðu tíðkazt um aldaraðir. Hann hjálpaði til í búi föður síns, eftir því sem hon-um óx fiskur um hiygg, og sex ára gamall fór hann fyrst með föður síniun í Elliðaey og þang-að lá leiðin næstum á hverju sumri eftir það, að fáum undanteknum, er hann var við síld-veiðar fyrir Norðurlandi. Varð Guðmundur lipur og góður veiðimaður.
Ungur byrjaði Guðmundur sjómennsku og var í góðum skiprúmum, með miklum fiski-mönnum, svo sem Arna Þórarinssyni á es. Ven-usi, Guðjónj Tómassyni á mb. Fylki, Jóni Magn-ússyni á mb. Stíganda og frænda sínum, Guð-mundi Vigfússyni, á mb. Voninni.
Um 1940 kennir Guðmundur vanheilsu og hættir sjómennsku, en ræðst að þurrkhúsinu, þar sem hann vann fyrst sem vélstjóri, en tók við verkstjórninni, eftir að Herjólfur bróðir hans féll frá, árið 1951.
Guðmundur var hér yfirfiskimatsmaður í 3 ár, en varð að segja því starfi lausu árið 1968 sök-iim heilsubrests. Hann varð bráðkvaddur 18. des. 1969. Guðmundur var sérlega skemmtilegur og


léttlyndur félagi á sjó og landi, söngvinn og hrókur alls fagnaðar í frænda- og vinahópi.
'''Guðmundur Guðjónsson, Presthúsum'''<br>
'''f. 28. janúar 1911 - d. 18. des. 1969'''<br>
Guðmundur var fæddur að Oddstöðum 28. janúar 1911 og ólst þar upp í glöðum og stórum systkinahópi.<br>
Eins og þá var títt, varð Guðmundur að fara að hjálpa til og vandist ungur þeim avinnuháttum, sem hér höfðu tíðkazt um aldaraðir. Hann hjálpaði til í búi föður síns, eftir því sem honum óx fiskur um hrygg, og sex ára gamall fór hann fyrst með föður sínun í Elliðaey og þangað lá leiðin næstum á hverju sumri eftir það, að fáum undanteknum, er hann var við síldveiðar fyrir Norðurlandi. Varð Guðmundur lipur og góður veiðimaður.<br>
Ungur byrjaði Guðmundur sjómennsku og var í góðum skiprúmum, með miklum fiskimönnum, svo sem Árna Þórarinssyni á es. Venusi, Guðjóni Tómassyni á mb. Fylki, Jóni Magnússyni á mb. Stíganda og frænda sínum, Guðmundi Vigfússyni, á mb. Voninni.<br>
Um 1940 kennir Guðmundur vanheilsu og hættir sjómennsku, en ræðst að þurrkhúsinu, þar sem hann vann fyrst sem vélstjóri, en tók við verkstjórninni, eftir að Herjólfur bróðir hans féll frá, árið 1951.<br>
Guðmundur var hér yfirfiskimatsmaður í 3 ár, en varð að segja því starfi lausu árið 1968 sökum heilsubrests. Hann varð bráðkvaddur 18. des. 1969. Guðmundur var sérlega skemmtilegur og léttlyndur félagi á sjó og landi, söngvinn og hrókur alls fagnaðar í frænda- og vinahópi.
Hann var kvæntur Jórunni Guðjónsdóttur frá Kirkjubæ, og eignuðust þau 5 börn.
Hann var kvæntur Jórunni Guðjónsdóttur frá Kirkjubæ, og eignuðust þau 5 börn.
E. G.
'''E. G.'''<br>




Jón Jónasson frá Múla, Hásteinsvegi 33 f. 8. ágúst 1895 - d. 23. apríl 1970
'''Jón Jónasson frá Múla,'''<br> Hásteinsvegi 33 '''<br>'''f. 8. ágúst 1895 - d. 23. apríl 1970'''<br>
 
Jón var fæddur að Berjanesi undir Eyjafjöllum 8. ágúst 1895.<br>
JÓN VAR fæddur að Berjanesi undir Eyjafjöll-um 8. ágúst 1895.
Upp úr aldamótunum 1900 fluttist hann hingað til Eyja með foreldrum sínum, sem byggðu stuttu síðar húsið Múla, sem Jón var kenndur við til æviloka.<br>
Upp úr aldamórunum 1900 flutrist hann hingað til Eyja með foreldrum sínum, sem byggðu stuttu síðar húsið Múla, sem Jón var kenndur við til æviloka.
Ungur byrjaði Jón að vinna við útgerð föður síns, sem átti sjöttapart í mb. Hrólfi VE 125. Fyrst sem beitudrengur, síðar háseti og fljótlega vélamaður. Það starf hafði hann á ýmsum bátum, þar til hann hætti á sjónum um 1930.<br>
Ungur byrjaði Jón að vinna við útgerð föður síns, sem átti sjöttapart í mb. Hrólfi VE 125. Fyrst sem beitudrengur, síðar háseti og fljótlega vélamaður. Það starf hafði hann á ýmsum bát-um, þar til hann hætti á sjónum um 1930.
Jón tók hið minna fiskiskipstjórapróf árið 1922, með fyrstu einkunn.<br>
Jón tók hið minna fiskiskipstjórapróf árið 1922, með fyrstu einkunn.
Árið 1925 eignaðist Jón fjórðapart í 12 tonna bát, sem hét Garðar VE 243, en var alltaf kallaður Múla-Garðar, til aðgreiningar frá samnefndum báti. Í Múla-Garðari átti Jón í 6 ár, eða þar til báturinn strandaði á Þykkvabæjarfjöru.<br>
Árið 1925 eignaðist Jón fjórðapart í 12 tonna
Eftir að Jón hætti sjómennsku vann hann við fiskaðgerð á vetrum, en saltfiskmati vor og sumar. Mörg ár var Jón fastur starfsmaður hjá Vinnslustöðinni og þar vann hann fullan vinnudag sinn síðasta ævidag.<br>
Á sínum yngri árum var Jón góður íþróttamaður, ágætur glímu- og knatnpyrnumaður, og í sundnámi var hann þrjú sumur, en þá var kennt sund í Botninum, eða í Höfninni, eins og nú er sagt. Hann var einn af elztu félögum íþróttafélagsins Þórs.<br>
 
Jón var kvæntur Önnu Einarsdóttur, og eignuðust þau fjóra syni, einn þeirra dó í bernsku; eru tveir þeirra, Jónas og Einar vel þekktir bílstjórar í okkar bæ, en Kal er skipstjóri á íslenzku flutningaskipi.<br>
Jón frá Múla var traustur og vandaður maður til orða og verka.<br>
Hann andaðist 23. apríl 1970.<br>
'''E. G.'''<br>


bát, sem hét Garðar VE 243, en var alltaf kall-aður Múla-Garðar, til aðgreiningar frá sam-nefndum báti. í Múla-Garðari átti Jón í 6 ár, eða þar til báturinn strandaði á Þykkvabæjar-fjöru.
Eftir að Jcn hætti sjómennsku vann hann við fiskaðgerð á vetrum, en saltfiskmati vor og sum-ar. Mörg ár var Jón fastur starfsmaður hjá Vinnslustöðinni og þar vann hann fullan vinnu-dag sinn síðasta ævidag.
A sínum yngri árum var Jón góður íþrótta-maður, ágætur glímu- og knatnpyrnumaður, og í scndnámi var hann þrjú sumir, en þá var kennt sund í Botninum, eða í Höfninni, eins og nú er sagt. Hann var einn af elztu félögum íþ: óttafélagsins Þórs.
Jón var kvæntur Onnu Einarsdóttur, og eign-uðust þau fjóra syni, e'nn þeirra dó í bernsku; eru tveir þeirra, Jónas cg Einar vel þekktir bíl-stjórar í okkar bæ, en Kal er skipstjóri á ís-Ienzku flutningaskipi.
Jón frá Múla var traustur og vandaður maður til orða og verka.
Hann andaðist 23. apríl 1970.
E. G.
Ölafj/r G. V estmann, Boðaslóð 3 t. 25. des. 1906 - d. 15. apríl 1970


HANN var fæddur í Vestmannaeyjum 25. des. 1906 og ólst hér upp í Háagarði til 12 ára ald-t:rs. Ólafur flyzt þá að Vallnatúni undir Eyja-íjöllum og er þar um 10 ár, en flyzt þá afmr til Eyja og byrjar að róa á mb Happasæl, með Eyj-clfi í Lauga dal. Síðan ræðst Ólafur á mb ísleif Ve 63 til Arsæls á Fögrubrekku. A mb. ísleifi er Ólafur meira en helming sinnar sjómannsævi, eða rúm 20 ár, með sjö formönnum, lengst með Andrési Einarssyni, níu vertíðir. Ólafur var einnig lengi með E'nari Runólfssyni, fyrst á Isleifi og seinna á mb. Hilmi (nú Faxi) og var á þeim bát nokkur ár.
'''Ólafur G. Vestmann, Boðaslóð 3''' <br>'''f. 25. des. 1906 - d. 15. apríl 1970'''<br>
Ólafur var síðan á ýmsum bátum, ýmist há-seti eða matsveinn, eftir að hætt var við bita-kassana og farið að matbúa á sjónum. Nokkur sumur var Ólafur kokkur á Eyjabátum, sem stunduðu síldveiðar fyrir Norðurlandi.
Hann var fæddur í Vestmannaeyjum 25. des. 1906 og ólst hér upp í Háagarði til 12 ára aldurs. Ólafur flyzt þá að Vallnatúni undir Eyjafjöllum og er þar um 10 ár, en flyzt þá aftur til Eyja og byrjar að róa á mb Happasæl, með Eyjólfi í Lauga dal. Síðan ræðst Ólafur á mb Ísleif Ve 63 til Ársæls á Fögrubrekku. Á mb. Ísleifi er Ólafur meira en helming sinnar sjómannsævi, eða rúm 20 ár, með sjö formönnum, lengst með Andrési Einarssyni, níu vertíðir. Ólafur var einnig lengi með Enari Runólfssyni, fyrst á Ísleifi og seinna á mb. Hilmi (nú Faxi) og var á þeim bát nokkur ár.<br>
Þá má geta þess, að Ólafur var fyrsti maður, sem varð áhorfandi að neðansjávar eldgosinu, er skapaði Surtsey. Var hann þá háseti á mb. Isleifi II Ve 36 og stóð baujuvaktina cg andæfði við
Ólafur var síðan á ýmsum bátum, ýmist háseti eða matsveinn, eftir að hætt var við bitakassana og farið að matbúa á sjónum. Nokkur sumur var Ólafur kokkur á Eyjabátum, sem stunduðu síldveiðar fyrir Norðurlandi.<br>
Þá má geta þess, að Ólafur var fyrsti maður, sem varð áhorfandi að neðansjávar eldgosinu, er skapaði Surtsey. Var hann þá háseti á mb. Ísleifi II Ve 36 og stóð baujuvaktina cg andæfði við endabaujuna skammt þar frá, sem gosið kom upp, og vildu því margir láta eyna heita Ólafsey, en aðrir Kokksey, til minningar um þennan atburð.<br>
endabaujuna skammt þar frá, sem gosið kom upp, og vildu því margir láta eyna heita Ólafs-ey, en aðrir Kokksey, til minningar um þenn-an atburð.
Ólafur hætti sjómennsku haustið 1967. Á síðustu sjómannsárum sínum var hann heiðraður nokkra sjómannadaga sem elzti starfandi háseti Eyjaflotans.<br>
Ólafur hætti sjómennsku haustið 1967. A síð-ustu sjómannsárum sínum var hann heiðraður nokkra sjómannadaga sem elzti starfandi há:eti Eyjaflotans.
Ólafur vann alla ævi hörðum höndum. Hann var þrekmikill dugnaðarmaður, á meðan heilsan leyfði, en síðustu árin gekk hann ekki heill til skógar.<br>
Ólafur vann alla ævi hörðum höndum. Hann var þrekmikill dugniðarmaður, á meðan heilsan leyfði, en síðustu árin gekk hann ekki heill til skógar.
Ólafur varð bráðkvaddur á heimili sínu, að morgni 15. apríl s. l., er hann var að fara til vinnu sinnar.<br>
Ólafur va-ð bráðkvaddur á heimili sínu, að morgni 15. apríl s. 1., er hann var að fara til vinnu sinnar.
Hann var kvæntur Þorbjörgu Guðmundsdóttur, og eignuðust þau 6 börn, þar af 4 syni, sem allir eru hér dugnaðarsjómenn, en dóttur Þorbjargar gekk Ólafur í föðurstað.
Hann var kvæntur Þcrbjörgu Guðmundsdótt-ur, og eignuðust þau 6 börn, þar af 4 syni, sem allir eru hér dugnaðarsjómenn, en dóttur Þor-bjargar gekk Olafur í föðurstað.
'''E. G.'''<br>
E. G.




Jón Gíslason, Armóti
'''Jón Gíslason, Ármóti'''<br>
f. 4. jan. 1888 - d. 20. febrúar L970
'''f. 4. jan. 1888 - d. 20. febrúar L970'''<br>
Jón var fæddur að Uppsölum í Vestmannaeyjum 4. janúar 1888.<br>
Jón var einn af elztu útgerðarmönnum Eyjanna, er hann andaðist. Hann mun fyrst hafa eignazt part í mótorbátnum Höfrungi VE 138 árið 1910 og var bátseigandi allt fram til ársins 1965.<br>
Jón vann ætíð við útgerð sína, fyrstu árin sem beitumaður, síðar við fiskaðgerð, og síðustu árin vann hann að veiðarfærum eingöngu, aðallega þorskanetum.<br>
Það var sama hvaða störf Jón vann, snyrtilegri umgengni hans var við brugðið.<br>
Jón var nokkur ár pakkhúsmaður hjá kaupfélaginu Fram og vann þau störf, sem öll önnur, af trúmennsku og skyldurækni.<br>
Jón Gíslason átti hér langan starfsdag, því að yfir áttrætt vann hann fullan vinnudag. Hann var einn úr hópi þeirra manna, sem lögðu undirstöðuna að uppbyggingu þessa bæjar. Slíkra manna er gott að minnast.<br>
Jón var kvæntur Þórunni Markúsdóttur, en missti hana eftir stutta sambúð. Þau eignuðust tvo syni, Markús og Þórarin, sem eru hér vel þekktir sómamenn.<br>
Jón lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja eftir stutta legu 20. febrúar 1970.<br>
'''E. G.'''<br>


JÓN var fæddur að Uppsölum í Vestmannaeyj-um 4. janúar 1888.
Jón var einn af elztu útgerðarmönnum Eyj-anna, er hann andaðist. Hann mun fyrst hafa eignazt pait í mótorbátnum Höfrungi VE 138 árið 1910 og var bátseigandi allt fram til ársins 1965.
Jón vann ætíð við útgerð sína, fyrstu árin sem beitumaður, síðar við fiskaðgerð, og síðttsai árin vann hann að ve ðarfæmnum eingöngu, að-allega þorskanetum.
Það var sama hvaða störf Jón vann, snyrtileg.i umgengni hans var við brugðið.
Jón var nokkur ár pakkhúsmaður hjá kaup-félaginti Fram og vann þau störf, sem öll önn-ur, af trúmennsku og skyldurækni.


Jón Gíslason átti hér langan starfsdag, því að yfir áttiætt vann hann fullan vinnudag. Hann var einn úr hópi þeirra manna, sem lögðu undir-stöðuna að uppbygg'ngu þessa bæjar. Slíkra manna er gott að minnast.
'''Tryggvi Kristinsson, Miðhúsum''' <br>'''f. 21. marz 19.28 - d. 26. nóv. 1969'''<br>
Jón var kvæntur Þórunni Markiisdóttur, en missti hana eftir stutta sambíið. Þau eignuðust tvo syni, Markiis og Þórarin, sem eru hér vel þekktir sómamenn.
Hann var fæddur í Hólmgarði í Vestmannaeyjum 21. marz 1928 og ólst þar upp hjá foreldrum sínum og síðan á Miðhúsum, eftir að þau hjón keyptu það hús, og í föðarhúsum var hann alla sína ævi.<br>
Jón lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja eftir stutta legu 20. febniar 1970.
Tryggvi fór ungur á sjóinn, og þar vann hann sitt ævistarf. Um tvitugsaldur fór Tryggvi á vélstjóranámskeið hér, og upp frá því var hann oftast vélstjóri. Lengst var hann á mb. Freyju Ve. 260. Þá var Tryggvi formaður í nokkur ár á mb. Báru Ve 85, sem hann átti ásamt bróður sínum og fleirum. Tryggvi var góður vélstjóri og sjómaður, eins og margir af hans ættmönnum.<br>
E. G.
Tryggvi drukknaði í Vestmannaeyjahöfn 26. nóv. 1969.<br>
Tryggvi Kristinsson, Nliðhúsum i. 21. marz 19.28 - d. 26. nóv. 1969


HANN var fæddur í Hólmgarði í Vestmanna-eyjum 21. marz 1928 og ólst þar upp hjá for-eldrum sínum og síðan á Miðhúsum, eftir að þau hjón keyptu það hús, og í föðarhúsum var hann alla sína ævi.
Tryggvi fór ungur á sjóinn, og þar vann hann sitt ævistarf. Um tvitugsaldur fór Tryggvi á vél-stjóranámskeið hér, og upp frá því var hann oft-ast vélstjóri. Lengst var hann á mb. Freyju


Ve. 260. Þá var Tryggvi formaður í nokkur ár á mb. Báru Ve 85, sem hann átti ásamt bróður sínum og fleirum. Tryggvi var góður vélstjóri og sjómaður, eins og margir af hans ættmönn-um.
'''Jón Í. Stefánsson, Mandal'''<br>
Tryggvi drukknaði í Vestmannaeyjahöfn 26. nóv. 1969.
'''f. 12. maí 1904 - d. 6. júní 1969'''<br>
um og uppeldisbróður, Þórarni Guðmundssyni á Jaðri.
Jón var fæddur að Ási í Vestmannaeyjum, 12 maí 1904, og voru foreldrar hans, Stefán Gíslason frá Hlíðarhúsi og kona hans, Sigríður Jónsdóttir frá Mandal.<br>Jón ólst upp  hjá afa sínum og ömmu í Mandal og þar átti hann heima alla sína ævi. Hann fór ungur á sjóinn með Jóni, afa sínum, á vor- og sumarbátnum hans, sem hét Nói, Seytján ára gamall reri Jón með Gústav bróður sínum á mb. Gústav, sem faðir þeirra og afi áttu. Eftir það var hann nokkrar vertíðir með frænda sínum og uppeldisbróður, Þórarni Guðmundssyni á Jaðri.<br>
Um 1930 léc Jón smíða handa sér trillubát, sem hann nefndi Nóa (heitir nú Hlýri) og var formaður á honum. Arið 1936 byrjaði Jón for-mennsku á mb. Mýrdælingi og eftir það var hann með eftirtalda báta: Olgu, Gullfoss, Gunn-ar Hámundarson, Stakkárfoss, Óskar, Viggó, Hjálpara, Skuld, Leif, Gylfa og Vin. Hann var góður og aðgætinn formaður, en hætti sjó-menmku sökum vanheilsu 1955.
Um 1930 lét Jón smíða handa sér trillubát, sem hann nefndi Nóa (heitir nú Hlýri) og var formaður á honum. Árið 1936 byrjaði Jón formennsku á mb. Mýrdælingi og eftir það var hann með eftirtalda báta: Olgu, Gullfoss, Gunnar Hámundarson, Stakkárfoss, Óskar, Viggó, Hjálpara, Skuld, Leif, Gylfa og Vin. Hann var góður og aðgætinn formaður, en hætti sjómennsku sökum vanheilsu 1955.<br>
Á yngri árum stundaði Jón lundaveiðar og lá þá við í úteyjum. Hann var mjög leikinn og lip-ur veiðimaður, eins og sumir bræðra hans og faðir þeirra, sem var hér á sinni tíð orðlagður lundaveiði- og fjallamaður. Eitt sumar, er Jón lá við í Álsey, veiddi hann á einum degi rúm-ar 8 kippur (800) í Landnorðurstaðnum, sem þótti þá afburða mikið og var umtalað.
Á yngri árum stundaði Jón lundaveiðar og lá þá við í úteyjum. Hann var mjög leikinn og lipur veiðimaður, eins og sumir bræðra hans og faðir þeirra, sem var hér á sinni tíð orðlagður lundaveiði- og fjallamaður. Eitt sumar, er Jón lá við í Álsey, veiddi hann á einum degi rúmar 8 kippur (800) í andnorðurstaðnum, sem þótti þá afburða mikið og var umtalað.<br>
Jón var kvæntur Bergþóru Jóhannsdóttur, og eignuðust þau 4 börn.
Jón var kvæntur Bergþóru Jóhannsdóttur, og eignuðust þau 4 börn.
Jón í Mandal var góður drengur og sannur Vestmannaeyingur. - Hann andaðist að heimili sínu 6. júní 1969.
Jón í Mandal var góður drengur og sannur Vestmannaeyingur. - Hann andaðist að heimili sínu 6. júní 1969.<br>
E. G.
'''E. G.'''<br>
   
   


'''Óskar Kárason, Sunnuhóli''' <br>'''f. 9. ágúst 1905 - tl. 3. maí 1970'''<br>
Hann var fæddur að Vestur-Holtum undir Eyjafjöllum 9. ágúst 1905, en fluttist 7 ára gamall til Eyja með foreldrum sínum.<br>
Óskar fór að róa með föður sínum aðeins 13 ára gamall. Var það á árabát sumarið 1918 austur á Langanesi.<br>
Óskar missti föður sinn, er hann var um tvítugsaldur. Tók hann þá að sér forystu heimilisins út á við og varð aðalstoð Þórunnar móður sinnar við að ala upp sinn stóra systkinahóp, en hann var elztur bræðra sinna.<br>
Árið 1924 tók Óskar hið minna fiskiskipstjórapróf og varð eftir það stýrimaður á stórum bátum, svo sem Höfrungi III Ve 138, sem móðir hans átti þriðjapart í, mb. Heimaey Ve 7 o. fl. bátum. Óskar stundaði einnig togarasjómennsku um tíma, en vertíðina 1929 varð hann formaður á mb. Ásdísi Ve 144, sem var tæp 14 tonn að stærð. Fórst honum formennskan vel úr hendi, en hætti sjómennsku að aflokinni þeirri vertíð og hóf nám í múraraiðn, sem hann varð meistari í. Hann varð byggingarfulltrúi Vestmannaeyjabæjar og gegndi því starfi full 30 ár.<br>
Á yngri árum stundaði Óskar lundaveiðar og lá við í Elliðaey, sem bújörð foreldra hans, Presthús, áttu nytjar í. Hann var ágætur veiðimaður og skemmtilegur félagi.<br>
Óskar var góður hagyrðingur, orti hann tvennar formannavísur, um alla starfandi Vestmannaeyjaformenn, og geymast þar með báta-og mannanöfn þær vertíðir.<br>
Hann var kvæntur Önnu Jesdóttur, og eignuðust þau 3 börn.<br>
Óskar lézt að heimili sínu 3. maí 1970.<br>


Jón í. Stefánsson, Mandal f. 12. maí 1904 - d. 6. júní 1969


JÓN VAR fæddur að Ási í Vestmannaeyjum, 12. maí 1904, og voru foreldrar hans, Stefán Gísla-son frá Hlíðarhúsi og kona hans, Sigríður Jóns-dóttir frá Mandal.
'''Kristinn Jónsson, Mosfelli''' <br>'''f. 26. maí 1899 - d. B.júní 1969'''<br>
Jón ólst upp hjá afa sínum og ömmu í Man-dal, og þar átti hann heima alla sína ævi. Hann fór ungur á sjóinn með Jóni, afa sínum, á vor-og sumarbátnum hans, sem hét Nói. Seytján ára gamall reri Jón með Gústav bróður sínum á mb. Gústav, sem faðir þeirra og afi áttu. Eftir það var hann nokkrar vertíðir með frænda sín-
Hann var fæddur 26. maí 1899 á Guðnastöðum í Landeyjum, en fluttist ungur hingað til Eyja með foreldrum sínum.<br>
Um fermingaraldur byrjaði Kristinn að beita á útvegi föður síns, á mb Blíðu Ve 119, sem faðir hans átti þá sjötta part í. Innan við tvítugt byrjaði Kristinn að róa hér á vetrarvertíðum á áraskipi. Var það á áttæringnum Örk, sem var þá nýsmíðuð, með færeysku lagi. Formaður á Örkinni var Kristinn Ástgeirsson frá Litlabæ. Á Örkinni reri Kristinn þær þrjár verarvertíðir, sem hún var gerð út til fiskiveiða.<br>
Eftir það var Kristinn á útvegi föður síns, sem átti þá fimmtapart í mb Skógafossi Ve 236, og á þeim bát var hann fram yfir 1930, en síðan á ýmsum bátum, oftast beitumaður, en reri á netavertíðum.<br>
Stuttu eftir 1940 hætti Kristinn sjómennsku og sneri sér að öðrum störfum.<br>
Hann var fjölhæfur og afkastamikill verkmaður og féll sjaldan verk úr hendi, meðan heilsa leyfði. Síðustu æviárin bar hann út póst Vestmannaeyinga. Hann kvæntist Jónu Guðlaugsdóttur og áttu þau tvö börn.<br>
Kristinn andaðist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 13. júní 1969.<br>




Óskar Kárason, Sunnuhóli f. 9. ágúst 1905 - tl. 3. maí 1970
'''Matthías Finnbogason, Litluhólum''' <br>'''f. 25. apríl 1882 - d. 9. júní 1969'''<br>
 
Þó að Matthías Finnbogason væri hér ekki sjómaður, kom hann svo mikið við sögu vélbátanna á fyrstu árum þeirra hér í Eyjum, að mynd hans og fáorð minning má gjarnan geymast í Sjómannadagsblaðinu.<br>
HANN var fæddur að Vestur-Holtum undir Eyjafjöllum 9. ágúst 1905, en fluttist 7 ára gamall til Eyja með foreldrum sínum.
Á fyrstu árum þessarar aldar fluttist Matthías hingað til Eyja austan úr Mýrdal, þar sem hann var fæddur og uppalinn.<br
Óskar fór að róa með föður sínum íiðeins 13 ára gamall. Var það á árabát sumarið 1918 austur á Langanesi.
Matthías stofnsetti hér fyrstur manna járnsmíðaverkstæði. Það var árið 1907, en veturinn áður hafði Matthías unnið í vélaverksmiðjunni Dan í Danmörku, til að kynna sér mótorvélar. Til að byrja með var Matthías með verkstæðið til húsa í gamla barnaskólanum (nú Dvergasteini við Heimagötu), en flutti það í kjallara íbúðarhúss sín; að Jaðri, er hann hafði lokið smíði þess um áramótin 1908-09.<br>
Óskar missti föður sinn, er hann var um tví-tugsaldur. Tók hann þá að sér forystu heimilis-ins út á við og varð aðalstcð Þórunnar móður sinnar við að ala upp sinn stóra systkinahóp, en hann var elzair bræðra sinna.
Þau smíðaáhöld, sem Matthías varð að notast við, mundu nú þykja lélegur tækjakostur, en hann var listasmiður, hugvitssamur og handlaginn og gat því oftast gert við þær mótorbilanir, sem urðu hér á þeim árum.<br>
Árlð 1924 tók Óskar hið minna fiskiskip-stjórapióf og varð eftir það stýrimaður á stórum bátum, svo sem Höfrungi III Ve 138, sem móðir hans átti þriðjapart í, mb. Heimaey Ve 7 o. fl. bátum. Óskar stundaði einnig togarasjómennsku um tíma, en vertíðina 1929 varð hann formað-ur á mb. Ásdísi Ve 144, sem var tæp 14 tonn að stærð. Fórst honum formennskan vcl úr hendi, en hætti sjómennsku að aflokinni þeirri vertíð og hóf nám í múiaraiðn, sem hann varð meistari í. Hann varð byggingarfiilltrúi Vest-mannaeyjabæjar og gegndi því starfi full 30 ár.
Þegar byrjað var á byggingu hafnargarðanna 1914, var reist smiðja í sambandi við þær framkvæmdir. Var hún staðsett á Skansinum. Veitti Matthías smiðjunni forstöðu og vann öll árin að þeirri járnsmíði, sem þar þurfti til.<br>
Á yngri árum stundaði Óskar lundaveiðar og lá við í Elliðaey, sem bújörð foreldra hans, Presthús, áttu nytjar í. Hann var ágætur veiði-maður og skemmtilegur félagi.
Matthías var hér mörg ár vélaeftirlitsmaður Skipaskoðunar ríkisins og Bátaábyrgðarfélags Vestmannaeyja.<br>
óskar var góður hagyrðingur, orci hann tvennar formannavísur, um alla scarfandi Vesc-mannaeyjaformenn, og geymasc þar með báca-og mannanöfn þær veicíðir.
Á 50 ára afmæli Vestmannaeyjabæjar síðastliðið sumar, voru til sýnis, í iðnaðarmannadeildinni, nokkrir smíðisgripir Matthíasar. Þar á meðal líkan af skipsgufuvél, hin mesta völundarsmíði, sem allir dáðust að og bar handbragði hans fagurt vitni.<br>
Hann var kvæncur Onnu Jesdóttur, og eign-uðusc þau 3 börn.
Matthías var kvæntur Sigríði Þorsteinsdóttur frá Vilborgarstöðum, og eignuðust þau 8 börn.<br>
Óskar lézc að heimili sínu 3. maí 1970.
'''E. G.'''<br>
 
Kristinn Jónsson, Mosfelli f. 26. maí 1899 - d. B.júní 1969
 
HANN va; fæddur 26. maí 1899 á Guðnascöð-um í Landeyjum, en fluttisc ungur hingað til Eyja með íoreldrum sínum.
Um fe.. ^ngaraldur byrjaði Kriscinn að beita á útvegi föOL: síns, á mb Blíðu Ve 119, sem faðir hans átti þá sjötta parc í. Innan við cví-
   
   
tugt byrjaði Kristinn að róa hér á vetrarvertíð-um á áraskipi. Var það á áttæringnum Örk, sem var þá nýsmíðuo, með færeysku lagi. Formaður á Örkinní var Krist'nn Ásrgei sson frá Litlabæ. Á Örk'.nni reri Kristinn þær þrjár verarvertíðir, sem^hún var gerð út til fiskiveiða.
Eftir það va: Krist'nn á úrvegi föður síns, sem átti þá fimmtapart í mb Skógafossi Ve 236, og á þeim bát var hann fram yfir 1930, en síðan á ýmsum bátum, cftast beitumaður, en reri á netavertíðum.
Stuttu eftir 1940 hætti Kristinn sjómennku og sneri sér að öðrum störfum.
Hann var fjölhæfur og afkastam kill ve k-maður og féll sjaldan verk úr hendi, meðan heilsa leyfði. Síðustu æviárin bar hann út póst Vestmannaeyinga. Hann kvæntist Jónu Guð-laugsdóttur og áttu þau rvc börn.
Kristinn andaðist í Sjúkrahiisi Vestmanna-eyja 13. júní 1969.




Matthías Finnbogason, Litluhólum f. 25. apríl 1882 - d. 9. júní 1969
'''Ágúst Jónsson, Varmahlíð''' <br>'''f. 5. ágúst 1891 - d. 1. des. 1969'''<br>
Ágúst var fæddur 5. ágúst 1891 í Vestur-Landeyjum.<br>
Agúst kom hingað fyrst til vertíðarstarfa 1906 og reri þá vertíð á tíæringnum Hauki hjá Magnúsi á Landamótum.<br>
Eftir það stundaði Ágúst sjóinn hér á vetrarvertíðum og til Vestmannaeyja fluttist hann alkominn árið 1910. Ágúst reri hér á ýmsum bátum, svo sem Elliða og mb. Víkingi, hjá Gísla á Arnarhóli, hálfbróður sínum.<br>
Árið 1920 byrjaði Agúst formennsku á mb Siggu Ve 142, sem var 5,30 tonn að stærð með S hestafla Danvél. Keypti hann bátinn af Gísla J. Johnsen og gekk sérstaklega vel að fiska á Siggu litlu. Síðan tók Ágúst við formennsku á mb. Haffrú og var með hana í eina vertíð.<br>
Árið 1925 lét Ágúst smíða ásamt öðrum nýjan bát, Auði Ve, sem var rúm 15 tonn að stærð. Átti hann fjórða part í þeim báti, en var ekki formaður á Auði nema þá einu vertíð, 1926.<br>
Hætti Ágúst þá formennsku og sjósókn að mestu og sneri sér að öðrum störfum, aðallega trésmíðum, sem hann vann við til æviloka og hafði lært ungur.<br>
Ágúst var kvæntur Pálínu Eiríksdóttur, og eignuðust þau 9 börn.
Agúst var vinsæll dugnaðarmaður. Hann andaðist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 1. des. 1969.<br>


ÞÓ AÐ Matthías Finnbogason væri hér ekki sjó-maður, kom hann svo mikið við sögu vélbát-anna á fyrstu árum þeirra hér í Eyjum, að mynd hans og fáorð minning má gjarnan geym-act í Sjómannadagsblaðinu.
Á fy.stu árum þessarar aldar fluttist Matthías hingað til Eyja austan úr Mýrdal, þar sem hann var fæddur cg uppalinn.
Marrhías stofnsetti hér fyrstur manna járn-smíðaverkstæði. Það var árið 1907, en veturinn áður hafði Matthías unnið í vélaverksmiðjunni Dan í Danmörku, til að kynna sér mótoivélar. Til að byrja með var Matthías með verkstæðið til húsa í gamla barnaskólanum (nú Dverga-steini við Heimagötu), en flutti það í kjallara


 
'''Runólfur Jóhannsson, Hilmisgótu 7''' <br>'''f. 4. október 1898 - d. 4. ágúst 1969'''<br>
íbúðarhúss sín; að Jaðri, er hann hafði lokið smíði þess um áramótin 1908-09.
Runólfur var fæddur á Gamla-Hrauni við Eyrarbakka 4. október 1898, og þar ólst hann upp.<br>
Þau smíðaáhöld, sem Matthías varð að notast við, mundu nú þykja lélegur tækjakostur, en hann var listasmiður, hugvitssamur og handlag-inn og gat því oftast rert við þær mótcrbilanir, sem urðu hér á þeim árum.
Runólfur byrjaði 15 ára gamall að róa á áraskipi í Þorlákshöfn, hjá föður sínum, sem var þar formaður 39 vetrarvertíðir.<br>
Þegar byrjað var á byggingu hafnargarðanna 1914, var reist smiðja í sambandi við þær f.am-kvæmdir. Var hún staðsett á Skaminum. Veitti Matthías smiðjunni forstöðu og vann öll árin að þeirri járnsmíði, sem þar þurfti til.
Haustið 1919 kom Runólfur fyrst til Eyja til að læra skipasmíði hjá frænda sínum, Magnúsi Jónssyni frá Gamla-Hrauni, sem þá var hér yfirsmiður við nýsmíði nokkurra báta.<br>
Matthía; var hér mörg ár vélaeftirlitsmaður Skipaskoðunar rík'sim og Bátaábyrgðarfélags Vestmannaeyja.
Fyrsti báturinn, sem Runólfur vann að smíði á, var Faxi Ve 215, og á þeim báti reri hann sína fyrstu vertíð hér, með Guðmundi á Háeyri.<br>
A 50 ára afmæli Vestmannaeyjabæjar síðast-liðið sumar, voru til sýnis, í iðnaðarmannadeild-inni, nokkrir smíðisgripi: Matthíasar. Þar á meðal líkan af skipsgufuvél, hin mesta völund-arsmíði, sem allir dáðuct að og bar handbragði hans fagurt vitni.
Runólfur byrjaði formennsku árið 1927, á mb Skjaldbreið (nú mb Faxi), sem Gísli Magnússon hafði þá vertíð á leigu og gerði út á þorskanet.<br>
Matthías var kvæntur Sigríði Þorsteinsdóttur frá Vilborgarstöðum, og eignuðust þau 8 börn.
Síðan var Runólfur með eftirralda báta: Ingólf Ve 216, Geir goða Ve 10, Erling Ve 295 og Blika Ve 143; lengst með Ingólf, sjö vertíðir.<br>
E. G.
Um 1940 hætti Runólfur að stunda sjómennsku sem aðalstarf og réðst þá yfirsmiður í Skipasmiðastöð Vestmannaeyja. Vann hann þar um 10 ár og smíðaði marga báta, sem þóttu þá mjög glæsileg skip að öllum frágangi.<br>
Á þeim árum smíðaði hann sér lítinn trillu-bát, sem hann nefndi Svan, og á honum stundaði hann sumarróðra og úteyjaferðir, er tími vannst til.<br>
 
Runólfur var mikill hagleiksmaður og smíð-aði mörg skipa- og bátalíkön, sem bera þess glöggt merki.<br>
 
Frá 1. jan. 1948 var Runólfur skipaður skipaeftirlitsmaður fyrir Vestmannaeyjar og hafði það starf til dánardægurs. Í því vandasama starfi ávann hann sér traust og virðingu, enda rækti hann starfið af festu, trúmennsku og verklegri reynslu sem skipasmiður og sjómaður.<br>
Agt'tst Jónsson, Vttrmahlið f. 5. ágúst 1891 - d. 1. des. 1969
Runólfur lét slysavarnamál mjög til sín taka og sá t. d. um viðhald björgunarbátanna og skýla þeirra á Eiðinu og Skansinum í mörg ár. Bar það sem annað, er hann vann, snyrtimennsku hans vitni.<br>
 
ÁGÚST var fæddur 5. ágúst 1891 í Vestur-Land-eyjum.
Agúst kom hingað fyrst til vertíðarstarfa 1906 og reri þá vertíð á tíæringnum Hauki hjá Magnúsi á Landamótum.
Eftir það stundaði Ágúst sjóinn hér á vetrar-vertíðum og til Vestmannaeyja fluttist hann al-kominn árið 1910. Agúst reri hér á ýmsum bát-um, svo sem Elliða og mb. Víkingi, hjá Gísla á Arnarhóli, hálfbróður sínum.
Árið 1920 byrjaði Agúst formennsku á mb Siggu Ve 142, sem var 5,30 tonn að stærð með S hestafla Danvél. Keypci hann bátinn af Gísla J. Johnsen og gekk sérstaklega vel að fiska á Siggu litlu. Síðan tók Ágiist við formennsku á mb. Haffrií og var með hana í eina vertíð.
Arið 1925 lét Agúst smíða ásamt öðrum nýj-an bát, Auði Ve, sem var rtim 15 tonn að stærð. Átti hann fjórða part í þeim báti, en var ekki formaður á Auði nema þá einu veitíð, 1926.
Hætti Ágúst þá fcrmennsku og sjósókn að mestu og sneri sér að cðrum störfum, aðallega trésmíð-um, sem hann vann við til æviloka og hafði lært Lingur.
Agúst var kvæntur Pálínu Eiríksdóttur, og eignuðu:t þau 9 börn.
Agúst var vinsæll dugnaðarmaður. Hann and-aðist í Sjúk ahúsi Vestmannaeyja 1. des. 1969.
 
 
R/tnúlf/ir Jóhannsson, Hilmisgótu 7 f. 4. október 1898 - d. 4. ágúst 1969
 
RUNÓLFUR var fæddur á Gamla-Hrauni við Eyrarbakka 4. október 1898, og þar ólst hann upp.
Runólfur byrjaði 15 ára gamall að róa á ára-skipi í Þorlákshöfn, hjá föður sínum, sem var þar formaður 39 vetrarvertíðir.
Haustið 1919 kcm Runólfur fyrst til Eyja til að læra skipasmíði hjá frænda sínum, Magnúsi Jónssyni frá Gamla-Hrauni, sem þá var hér yfirsmiður við nýsmíði nokkurra báta.
Fyrsti báturinn, sem Runólfur vann að smíði
á, var Faxi Ve 215, og á þeim báti reri hann sína fyrstu vertíð hér, með Guðmundi á Háeyri.
Runólfur byrjaði formennsku árið 1927, á mb Skjaldbreið (nú mb Faxi), sem Gísli Magn-ússon hafði þá vertíð á leigu og gerði út á þorskanet.
Síðan var Runólfur með eftirralda báta: Ing-ólf Ve 216, Geir goða Ve 10, Erling Ve 295 og Blika Ve 143; lengst með Ingólf, sjö vertíðir.
Um 1940 hætti Runólfur að stunda sjó-mennsku sem aðalstarf og réðst þá yfirsmiður í Skipasmiðastöð Vestmannaeyja. Vann hann þar um 10 ár og smíðaði marga báta, sem þóttu þá mjög glæsileg skip að öllum frágangi.
A þeim árum smíðaði hann sér lítinn trillu-bát, sem hann nefndi Svan, og á honum srund-aði hann sumarróðra og úteyjaferðir, er tími vannst til.
Runólfur var mikill hagleiksmaður og smíð-aði mörg skipa- og bátalíkön, sem bera þess glöggt merki.
Frá 1. jan. 1948 var Runólfur skipaður skipa-eftirlitsmaður fyrir Vestmannaeyjar og hafði það starf til dánardægurs. í því vandasama starfi ávann hann sér traust og virðingu, enda rækti hann starfið af festu, trúmennsku og verklegri reynslu sem skipasmiður og sjómaður.
Runólfur lét slysavarnamál mjög til sín taka og sá t. d. um viðhald björgunarbátanna og skýla þeirra á Eiðinu og Skansinum í mörg ár. Bar það sem annað, er hann vann, snyrtimennsku hans vitni.
Þá kom Runólfur mjög við sögu, er gúmmí-bátarnir voru teknir í notkun, bæði í afskiptum Verðanda af málinu, áður en fyrstu bátarnir komu, og er hann leysti vandann um geymslu gúmmíbáta um borð í skipum. Það var þá talið aðalvandamálið og það jafnvel torleyst að geyma bátana óskemmda. Runólfur leysti það með smíði trékistu, sem hann endurbætti svo síðar vel og hugvitsamlega.
Þá kom Runólfur mjög við sögu, er gúmmí-bátarnir voru teknir í notkun, bæði í afskiptum Verðanda af málinu, áður en fyrstu bátarnir komu, og er hann leysti vandann um geymslu gúmmíbáta um borð í skipum. Það var þá talið aðalvandamálið og það jafnvel torleyst að geyma bátana óskemmda. Runólfur leysti það með smíði trékistu, sem hann endurbætti svo síðar vel og hugvitsamlega.
Runólfur var einn af stofnendum Verðanda og starfaði mikið í því félagi. Hann var ritari félagsins í 12 ár og sat nokkur F. F. S. í. þing af félagsins hálfu. Runólfur var gerður að heið-ursfélaga Verðanda árið 1953.
Runólfur var einn af stofnendum Verðanda og starfaði mikið í því félagi. Hann var ritari félagsins í 12 ár og sat nokkur F. F. S. í. þing af félagsins hálfu. Runólfur var gerður að heið-ursfélaga Verðanda árið 1953.
Valli
3.704

breytingar

Sótt frá „http://heimaslod.is/index.php/Kerfissíða:MobileDiff/131913“

Leiðsagnarval