„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1966/ Á fiskimarkaði í Bretlandi“: Munur á milli breytinga

Eftir að fiskkaupmenn hafa skoðað og metið fiskinn, koma þeir saman á smáskrifstofu, sem hvert fyrirtæki hefur á markaðnum og ræða þar væntanleg fiskkaup, verð og magn. Kl. 7:30 heyrast köll mikil — uppboðið er hafið — og hraða menn sér á eftir uppboðshaldaranum, hlaupa jafnvel á  stömpunum.<br>

Fannst mér ótrúleg leikni þeirra að stikla á þeim. Ég reyndi þetta einu sinni og þóttist góður að sleppa óbrotinn úr þeirri ferð. Allir eru á leðurklossum með trésólum og veljárnaðir. Sögðu þeir mér að slíkur fótabúnaður reyndist bezt á hálum gólfum og ekki síður á stömpunum.<br>

[[Mynd:Landað úr togara.png|300px|thumb|Landað úr togara.]]

Hjá stærri fyrirtækjum annast margir menn kaupin, einn kaupir stórþorsk, annar smáan.<br>

þriðji ýsu o. s. frv., síðan koma hjálparmenn. 2—3 með hverjum kaupmanni. Starf hjálparmanna er að telja „kittin“, sem keypt hafa verið og merkja þau viðkomandi fyrirtæki. Fjöldi þessara rnanna skiptir hundruðum með öllu fylgdarliði. Uppboðshaldarinn byrjar á einhverri hámarkstölu, og heldur síðan niður á við og þylur hann þetta með slíkum hraða, að illmögulegt er fyrir útlending að skilja orðaflauminn.<br>