„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1963/ Saga sem endar vel“: Munur á milli breytinga

<big><big><center>Saga sem enda vel</center></big></big><br>

   

Þegar þú sérð slík skip á hafinu, dettur þér í hug löngu liðin ár — eða kannski að skipið hafi verið yfirgefið endur fyrir löngu, en síðan rekið stjórnlaust um heimshöfin. Eða hvað . . . það rýkur úr háum skorsteininum og skipið siglir í ákveðna átt, og þarna eru menn um borð. Og þú ferð kannski að brjóta heilann um, hvers konar menn þeir séu — þeir eru sannarlega á eftir tímanum.<br>

Skipið er gamall biksvartur flutningadallur. Skrokkurinn er ryðskellóttur og rauðir menjublettir á bógnum. Stjórnpallurinn hefur ákveðna reisn og lítil vængskýli, sitt á hvoru borði. Strompurinn er einnig svartur — kannski með mjóa rauða rönd um kring, kannski er mynd af skeifu eða bara hvítmálaðir stafir — og það er allt og sumt.<br>

— Þið hafið átt strangan dag. Það veit hamingjan að ég hef líka reynt sitt af hverju um ævina.<br>

Já, sagði stýrimaðurinn og beygði sig yfir sjókortið.<br>

{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}