64.248
breytingar
„Saga Vestmannaeyja II./ III. Atvinnuvegir, 3. hluti, framhald 2“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Saga Vestmannaeyja II./ III. Atvinnuvegir, 3. hluti, framhald 2 (skoða efni)
Útgáfa síðunnar 22. apríl 2012 kl. 21:08
, 22. apríl 2012ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 4: | Lína 4: | ||
<big><center>'''Útgerð landmanna'''.</center> | <big><center>'''Útgerð landmanna'''.</center> | ||
<br> | <br> | ||
Landskip voru skipin af meginlandinu kölluð hér. Hefir orðið snemma verið notað, sést m.a. í umboðsreikningum frá 16. öld. Sjávarútvegurinn í Vestmannaeyjum útheimti jafnan mikinn mannafla af landi á eyjaskipin, svo hundruðum skipti. 2—3 hundruð manna munu hafa sótt hingað á blómaárum útgerðarinnar fyrrum af landi, mest úr Rangárvallasýslu. Útversmenn úr Skaftafellssýslu hafa verið hér lengstum, og einnig lengra að, jafnvel af Norðurlandi. Á aflaárunum á síðari hluta 17. aldar og undir lok 16. aldarinnar og jafnvel á 15. öld mun tala vermanna að líkindum hafa náð fyrrgetinni tölu. Á árunum 1840—1847 er talan um hálft þriðja hundrað.⁵⁹) Landmönnum var skipað niður í skiprúm á dögum konungsverzlunarinnar og síðar á einokunartímunum á innstæðubátana, eftir því sem þörfin var fyrir, og gerðar ferðir til lands eftir sjómönnum. Seinna, er skipastóllinn komst á hendur eyjamanna sjálfra á 19. öld, róa nokkrir landmenn á vegum eyjamanna á flestum skipum. Sókn vermanna hingað af landi hefir haldizt óslitið um aldaraðir og helzt enn þann dag í dag, og á seinni tímum meiri en áður. Bændur á landi, þ.e. úr nærsveitunum, hafa frá fornu rekið útgerð hér á eigin skipum árlega á vertíð, og hélzt við, þar til fram um aldamótin síðustu. Skálholtsstóll mun hafa haft hér útveg fyrrum lengi í tíð hinna katólsku biskupa. Af minnisgreinum Gissurar biskups Einarssonar sést og, að þá hafði stóllinn enn nokkra útgerð í eyjunum. Staðirnir á Breiðabólsstað og í Odda, og að líkindum fleiri, gerðu stundum út skip hér. 1504 er getið fiskeignar Breiðabólsstaðarkirkju hér, er mun hafa verið aflað á eigin útvegi. Útgerðarrekstur hér höfðu höfðingjar og valdsmenn á landi. Þannig átti [[Vigfús Erlendsson|Vigfús hirðstjóri og sýslumaður Erlendsson]] á Hlíðarenda einn teinæring og gamlan áttæring hálfan árið 1521, sama árið og hann lézt. Vigfús hafði og skip við Fjallasand og Eyjasand.⁶⁰) [[Páll | Landskip voru skipin af meginlandinu kölluð hér. Hefir orðið snemma verið notað, sést m.a. í umboðsreikningum frá 16. öld. Sjávarútvegurinn í Vestmannaeyjum útheimti jafnan mikinn mannafla af landi á eyjaskipin, svo hundruðum skipti. 2—3 hundruð manna munu hafa sótt hingað á blómaárum útgerðarinnar fyrrum af landi, mest úr Rangárvallasýslu. Útversmenn úr Skaftafellssýslu hafa verið hér lengstum, og einnig lengra að, jafnvel af Norðurlandi. Á aflaárunum á síðari hluta 17. aldar og undir lok 16. aldarinnar og jafnvel á 15. öld mun tala vermanna að líkindum hafa náð fyrrgetinni tölu. Á árunum 1840—1847 er talan um hálft þriðja hundrað.⁵⁹) Landmönnum var skipað niður í skiprúm á dögum konungsverzlunarinnar og síðar á einokunartímunum á innstæðubátana, eftir því sem þörfin var fyrir, og gerðar ferðir til lands eftir sjómönnum. Seinna, er skipastóllinn komst á hendur eyjamanna sjálfra á 19. öld, róa nokkrir landmenn á vegum eyjamanna á flestum skipum. Sókn vermanna hingað af landi hefir haldizt óslitið um aldaraðir og helzt enn þann dag í dag, og á seinni tímum meiri en áður. Bændur á landi, þ.e. úr nærsveitunum, hafa frá fornu rekið útgerð hér á eigin skipum árlega á vertíð, og hélzt við, þar til fram um aldamótin síðustu. Skálholtsstóll mun hafa haft hér útveg fyrrum lengi í tíð hinna katólsku biskupa. Af minnisgreinum Gissurar biskups Einarssonar sést og, að þá hafði stóllinn enn nokkra útgerð í eyjunum. Staðirnir á Breiðabólsstað og í Odda, og að líkindum fleiri, gerðu stundum út skip hér. 1504 er getið fiskeignar Breiðabólsstaðarkirkju hér, er mun hafa verið aflað á eigin útvegi. Útgerðarrekstur hér höfðu höfðingjar og valdsmenn á landi. Þannig átti [[Vigfús Erlendsson|Vigfús hirðstjóri og sýslumaður Erlendsson]] á Hlíðarenda einn teinæring og gamlan áttæring hálfan árið 1521, sama árið og hann lézt. Vigfús hafði og skip við Fjallasand og Eyjasand.⁶⁰) [[Páll Vigfússon lögmaður|Páll lögmaður]] á Hlíðarenda, sonur Vigfúsar Erlendssonar, hafði og útgerðarrekstur hér á eigin skipum.<br> | ||
Á síðasta hluta 16. aldar var tala landskipa, eins og sést á umboðsreikningum frá þeim tímum, venjulegast 3—4 tein- og áttæringar.⁶¹) Svipað þessu mun hafa verið um útveg landmanna á 17. öldinni. Á tímabilinu kringum [[Tyrkjaránið]] stóðu landmenn betur að vígi en eyjabúar, er misstu skip sín. En landmenn hafa alltaf farið með sín skip til lands að endaðri vertíð. Útgerðarrekstur landmanna á einokunartímunum var oft allmikill. Samkvæmt skrám frá 18. öld gengu héðan 5 landskip á vertíð 1726, 1748 11 skip og 1756 5 skip, öll úr Austur-Landeyjum. Þá gekk ekkert skip þar fyrir Söndum. Árið 1761 gengu 8 skip af landi. Undir lok aldarinnar var þessi útgerð mjög lítil, enda var þá útgerðin í eyjunum þá um tíma, eins og áður segir, næstum komin í auðn. Upp úr aldamótunum eykst útgerðin smám saman aftur. 1827 var 9 skipum af landi haldið úti í eyjunum og 1829 átta skipum, er á voru 112 manns, aðallega úr Landeyjum og Fljótshlíð. Á þessum árum var minni sókn vermanna undan Eyjafjöllum til eyja.⁶²) 1832 gengu aðeins 3 stórskip af landi. 1855 voru landskipin hér 12, og svipað þessu oft síðan.⁶³) Vermenn höfðu leiðarbréf frá sýslumanni um að þeir væru frjálsir ferða sinna og óhindraðir að lögum. Fyrr á tímum annaðist umboðsmaður flutning útróðrarmanna af landi til eyjanna.<br> | Á síðasta hluta 16. aldar var tala landskipa, eins og sést á umboðsreikningum frá þeim tímum, venjulegast 3—4 tein- og áttæringar.⁶¹) Svipað þessu mun hafa verið um útveg landmanna á 17. öldinni. Á tímabilinu kringum [[Tyrkjaránið]] stóðu landmenn betur að vígi en eyjabúar, er misstu skip sín. En landmenn hafa alltaf farið með sín skip til lands að endaðri vertíð. Útgerðarrekstur landmanna á einokunartímunum var oft allmikill. Samkvæmt skrám frá 18. öld gengu héðan 5 landskip á vertíð 1726, 1748 11 skip og 1756 5 skip, öll úr Austur-Landeyjum. Þá gekk ekkert skip þar fyrir Söndum. Árið 1761 gengu 8 skip af landi. Undir lok aldarinnar var þessi útgerð mjög lítil, enda var þá útgerðin í eyjunum þá um tíma, eins og áður segir, næstum komin í auðn. Upp úr aldamótunum eykst útgerðin smám saman aftur. 1827 var 9 skipum af landi haldið úti í eyjunum og 1829 átta skipum, er á voru 112 manns, aðallega úr Landeyjum og Fljótshlíð. Á þessum árum var minni sókn vermanna undan Eyjafjöllum til eyja.⁶²) 1832 gengu aðeins 3 stórskip af landi. 1855 voru landskipin hér 12, og svipað þessu oft síðan.⁶³) Vermenn höfðu leiðarbréf frá sýslumanni um að þeir væru frjálsir ferða sinna og óhindraðir að lögum. Fyrr á tímum annaðist umboðsmaður flutning útróðrarmanna af landi til eyjanna.<br> | ||
Venja var á síðari tímum, að landskipin kæmu út til eyja nokkru eftir byrjun vertíðar, stundum eigi fyrr en í miðgóu. Haustmenn af landi voru fengnir til haustróðra. Voru haustróðrar áður stundaðir fram eftir skammdeginu og fram að vertíð. Haustmenn voru allir teknir á konungsskipin, sjá kærumál eyjamanna frá 1583, og hver útróðrarmaður, er í eyjarnar kom, og fengu bændur eigi að halda þeim mönnum, er þeir höfðu vistað til sín að róa á sínum útvegi. Haustmenn og aðrir vermenn voru skyldir til að róa þar, sem þeim var af umboðsmanni niðurskipað, enda lét umboðsmaður sækja þá og mötur þeirra og föng, en þeir, sem fóru út í forboði, skyldu sæta sektum eða greiða öfundarbót eða fullrétti, sbr. [[Hvítingar|Hvítingadóm]] [[Kláus Eyjólfsson|Kláusar Eyjólfssonar]] frá 1635. Svo var hart eftir gengið, að höfuðsmaður skyldi sjálfur útvega sjómenn á útveg konungs í Vestmannaeyjum, ef nægilega margir fengust ekki til eyja úr nærhéruðunum á landi. Líkt hefir gilt á einokunartímunum, að allir haustmenn og aðrir útróðrarmenn af landi, er eigi töldust til skipshafna landskipanna, hafa verið teknir á innstæðubátana, og eyjamenn eigi haft þeirra not fyrr en fullskipað var á útvegi kaupmanna. Það er eiginlega fyrst á 19. öldinni, að veruleg breyting verður hér á.<br> | Venja var á síðari tímum, að landskipin kæmu út til eyja nokkru eftir byrjun vertíðar, stundum eigi fyrr en í miðgóu. Haustmenn af landi voru fengnir til haustróðra. Voru haustróðrar áður stundaðir fram eftir skammdeginu og fram að vertíð. Haustmenn voru allir teknir á konungsskipin, sjá kærumál eyjamanna frá 1583, og hver útróðrarmaður, er í eyjarnar kom, og fengu bændur eigi að halda þeim mönnum, er þeir höfðu vistað til sín að róa á sínum útvegi. Haustmenn og aðrir vermenn voru skyldir til að róa þar, sem þeim var af umboðsmanni niðurskipað, enda lét umboðsmaður sækja þá og mötur þeirra og föng, en þeir, sem fóru út í forboði, skyldu sæta sektum eða greiða öfundarbót eða fullrétti, sbr. [[Hvítingar|Hvítingadóm]] [[Kláus Eyjólfsson|Kláusar Eyjólfssonar]] frá 1635. Svo var hart eftir gengið, að höfuðsmaður skyldi sjálfur útvega sjómenn á útveg konungs í Vestmannaeyjum, ef nægilega margir fengust ekki til eyja úr nærhéruðunum á landi. Líkt hefir gilt á einokunartímunum, að allir haustmenn og aðrir útróðrarmenn af landi, er eigi töldust til skipshafna landskipanna, hafa verið teknir á innstæðubátana, og eyjamenn eigi haft þeirra not fyrr en fullskipað var á útvegi kaupmanna. Það er eiginlega fyrst á 19. öldinni, að veruleg breyting verður hér á.<br> | ||
| Lína 26: | Lína 26: | ||
Snúum svo til austurs aftur: [[Þríhamradjúp]], [[Þórarinshraun]], [[Bessi]] og [[Grunnbessi]], [[Holan]], [[Flókamið]], landsuður af Bjarnarey, [[Ólafshola]], [[Mannklakkur heimri]], [[Réttarklakkur]], miðað við [[Réttardrangar|Réttardranga]] í Bjarnarey, [[Djúpamið]] í landsuður af [[Elliðaeyjartangar|Elliðaeyjartöngum]], [[Elliðaeyjarhraun]], svo kemur [[Drangamið]], [[Eystri-Mannklakkur]] austur af Bjarnarey, þar næst [[Rófa]] austur af Elliðaey. Þetta allt, sem hér er talið, eru almenn nærmið, en Rófa þó eigi eiginlegt nærmið, því að hún er langt austur af Elliðaey. | Snúum svo til austurs aftur: [[Þríhamradjúp]], [[Þórarinshraun]], [[Bessi]] og [[Grunnbessi]], [[Holan]], [[Flókamið]], landsuður af Bjarnarey, [[Ólafshola]], [[Mannklakkur heimri]], [[Réttarklakkur]], miðað við [[Réttardrangar|Réttardranga]] í Bjarnarey, [[Djúpamið]] í landsuður af [[Elliðaeyjartangar|Elliðaeyjartöngum]], [[Elliðaeyjarhraun]], svo kemur [[Drangamið]], [[Eystri-Mannklakkur]] austur af Bjarnarey, þar næst [[Rófa]] austur af Elliðaey. Þetta allt, sem hér er talið, eru almenn nærmið, en Rófa þó eigi eiginlegt nærmið, því að hún er langt austur af Elliðaey. | ||
[[Mynd:Saga Vestm. I., 104ca.jpg|300px|thumb|''[[Lárus Jónsson|Lárus hreppstjóri Jónsson]] á [[Búastaðir|Búastöðum]], (d. 1895), og kona hans [[Kristín Gísladóttir á Búastöðum|Kristín Gísladóttir]], (d. 1921).]]'' | [[Mynd:Saga Vestm. I., 104ca.jpg|300px|thumb|''[[Lárus Jónsson|Lárus hreppstjóri Jónsson]] á [[Búastaðir|Búastöðum]], (d. 1895), og kona hans [[Kristín Gísladóttir á Búastöðum|Kristín Gísladóttir]], (d. 1921).]]'' | ||
Höldum vestur: Komum vestur á [[Danskahraun]], þá [[Kúksklakkur]], landnorður af Elliðaey, | Höldum vestur: Komum vestur á [[Danskahraun]], þá [[Kúksklakkur]], landnorður af Elliðaey, nýtt mið, [[Kirkjumið]] vestur af Elliðaey, [[Ingimundarklakkur]] í útsuður af Danskahrauni, [[Herjólfsklakkur]], [[Presthúsaklakkur]]. Nú farið austur á við aftur: [[Innleira]], [[Jónsmið]], [[Álfseyjarklakkur]], [[Langabergsklakkur]], [[Skíthaugsmið]], í [[Innflói|Innflóa]] landnorður af [[Lögmannssæti]] [[Gjábakkamið]], [[Sæfjallsklakkur]] nær Elliðaey. Þessi í flóanum og eru nærmið. Vestan við eyjar og norðan: [[Miðflói]], þegar yddir á Litlhöfða út fyrir Flúðartanga, [[Innsta Flúð]], [[Sandagrunn]] inn af, [[Faxaklakkur]], [[Brandsflúð]], [[Þorleifsmið]], [[Þorsteinsklakkur]], [[Hreiðarshraun]], [[Bjarnahraun]], [[Breki]], [[Hænuklakkur]], [[Álfseyjarrif]]. [[Breiðavík]] fyrir vestan Álfsey, [[Austustu Svið]], [[Vestustu Svið]] og [[Miðsvið]], [[Einarsklakkur]], [[Hundaskersklakkur]], [[Olguklakkur]] (ber nafn af þilskipinu Olga, er selt var úr eyjum), [[Grásteinsleira]] (lúðu- og þorskamið), [[Brandskjálkur]], [[Suðureyjarrif]]. Hér með talin nærmið og hringmið kringum eyjarnar. [[Súlnasker]] syðst í hringferðinni, og helzt eigi farið lengra almennt á róðrarbátum, en allengstu leiðir á þeim suður fyrir [[Geirfuglasker]]. [[Ledd]] er t.d. heila danska mílu austur af Hellutá. Heitir réttu nafni [[Katrínarledd]].⁶⁷) Á Ledd var eigi farið nema í völdu veðri. [[Leddarforir]] voru hákarlamið inn af eða til útnorðurs af Ledd. [[Holtsgrunn]] fram af Holti, [[Sandagrunn]] hér nær. Þegar vélbátar komu til sögunnar var sótt landnorður af Geirfuglaskeri, 2—3 tíma ferð.⁶⁸) Á seinni árum var mest róið á vesturleiðir, vestur fyrir [[Einidrangur|Einidrang]] og [[Eyjólfsklöpp]], NV og N af Einidrang um eins klukkutíma siglingu, en að Einidrang er þriggja tíma ferð.⁶⁹)<br> | ||
'''Sigling'''. Hákarlaskip leggst í landsuður af Jökulsá. Vestanveður og rekur fyrir vindi og drífur fyrir akkeri útsuður af Pétursey. Skipið er á 80 faðma dýpi. Sigldur innbógur, hálfan slag undir land, þar til komið var á 8—10 faðma dýpi. Þá tekinn útbógur aftur og haldið áfram langt í suðaustur af Súlnaskeri, síðan tekinn innbógur á Bjarnarey, svo aftur útbógur í suðvestur og náð [[Sigurðar-Ranka|Sigurðar-Rönku]] á [[Urðir|Urðum]], aftur siglt inn og náð rétt suður af [[Klettsnef]]i og þaðan tekinn landróður. Var oft erfiður barningur í vestanrokum inn Víkina, en hér ómögulegt að koma við seglum. Ef dróst á árar og nóg slagrúm var í sjó, var reynt á segl, en þreytandi kvöl var það sjómönnum að liggja logndauðir, byrlausir í rúmsjó. Full segl höfð uppi í litlum vindi. Austur var mikill, þegar verið var undir seglum. Segl voru minni meðan siglt var spritsiglingu, mun stærri eftir að lokortusigling var tekin upp. Siglt í austanlandnyrðingsroki lengst sunnan úr sjó, langt í útsuður af Geirfuglaskeri, siglt með tvírifuðu. Fyrst siglt í landsuður, næsta vindi, til þess að ná slag, bóg, og þá siglt sama slaginn frá því, skammt fyrir austan Geirfuglasker og farið fyrir innan Álfsey og alveg inn undir Sand, Útlandeyjar. Þaðan beygt og tekinn næsta vindi nýr bógur til suðurs og náð undir Álfsey, þaðan siglt aftur undir Sand og náð austur fyrir Krossfjörur, þá beygt á ný og tekinn með útfalli nýr bógur í suðaustur og náð [[Stafsnes|Stafnnesi]] við [[Dalfjall]]. Þá aftur tekinn bógur undir Sand og þaðan loks náð [[Eiði]]nu. Þannig siglt allan daginn, og skipverjar dasaðir eftir margar andvöku- og útilegunætur í hákarlatúr, og vildu þá fyrir hvern mun ná austur fyrir Klett og inn á Höfn, í stað þess að lenda á Eiðinu og þurfa að setja skipið yfir Eiðið. Slakan tekin af togunum, hlétog og kultog, og seglin borin um og snúið. Siglt austur og náð [[Skellir|Skelli]], þá tekinn svolítill bógur og náð inn á Vík. Þaðan landróðurinn í land. Klettróðurinn svokallaður suðaustur gegnum [[Faxasund]] þótti allþungfær móti straumi og drangurinn [[Latur]] lengi að færast aftur fyrir skipið, þar af drangsnafnið. Haldið áfram heim með Kletti og fyrir [[Vámúlaskora|Vámúlaskoru]].<br> | '''Sigling'''. Hákarlaskip leggst í landsuður af Jökulsá. Vestanveður og rekur fyrir vindi og drífur fyrir akkeri útsuður af Pétursey. Skipið er á 80 faðma dýpi. Sigldur innbógur, hálfan slag undir land, þar til komið var á 8—10 faðma dýpi. Þá tekinn útbógur aftur og haldið áfram langt í suðaustur af Súlnaskeri, síðan tekinn innbógur á Bjarnarey, svo aftur útbógur í suðvestur og náð [[Sigurðar-Ranka|Sigurðar-Rönku]] á [[Urðir|Urðum]], aftur siglt inn og náð rétt suður af [[Klettsnef]]i og þaðan tekinn landróður. Var oft erfiður barningur í vestanrokum inn Víkina, en hér ómögulegt að koma við seglum. Ef dróst á árar og nóg slagrúm var í sjó, var reynt á segl, en þreytandi kvöl var það sjómönnum að liggja logndauðir, byrlausir í rúmsjó. Full segl höfð uppi í litlum vindi. Austur var mikill, þegar verið var undir seglum. Segl voru minni meðan siglt var spritsiglingu, mun stærri eftir að lokortusigling var tekin upp. Siglt í austanlandnyrðingsroki lengst sunnan úr sjó, langt í útsuður af Geirfuglaskeri, siglt með tvírifuðu. Fyrst siglt í landsuður, næsta vindi, til þess að ná slag, bóg, og þá siglt sama slaginn frá því, skammt fyrir austan Geirfuglasker og farið fyrir innan Álfsey og alveg inn undir Sand, Útlandeyjar. Þaðan beygt og tekinn næsta vindi nýr bógur til suðurs og náð undir Álfsey, þaðan siglt aftur undir Sand og náð austur fyrir Krossfjörur, þá beygt á ný og tekinn með útfalli nýr bógur í suðaustur og náð [[Stafsnes|Stafnnesi]] við [[Dalfjall]]. Þá aftur tekinn bógur undir Sand og þaðan loks náð [[Eiði]]nu. Þannig siglt allan daginn, og skipverjar dasaðir eftir margar andvöku- og útilegunætur í hákarlatúr, og vildu þá fyrir hvern mun ná austur fyrir Klett og inn á Höfn, í stað þess að lenda á Eiðinu og þurfa að setja skipið yfir Eiðið. Slakan tekin af togunum, hlétog og kultog, og seglin borin um og snúið. Siglt austur og náð [[Skellir|Skelli]], þá tekinn svolítill bógur og náð inn á Vík. Þaðan landróðurinn í land. Klettróðurinn svokallaður suðaustur gegnum [[Faxasund]] þótti allþungfær móti straumi og drangurinn [[Latur]] lengi að færast aftur fyrir skipið, þar af drangsnafnið. Haldið áfram heim með Kletti og fyrir [[Vámúlaskora|Vámúlaskoru]].<br> | ||
Þegar sigling var úti skipaði formaður að láta nær, | Þegar sigling var úti skipaði formaður að láta nær, | ||
| Lína 90: | Lína 90: | ||
Með skipið [[Ísak (áraskip)|Ísak]]:<br> | Með skipið [[Ísak (áraskip)|Ísak]]:<br> | ||
[[Magnús Þórðarson í Sjólyst]]. — [[Þorsteinn Jónsson (Laufási)|Þorsteinn Jónsson]] í [[Laufás]]i.<br> | [[Magnús Þórðarson í Sjólyst]]. — [[Þorsteinn Jónsson (Laufási)|Þorsteinn Jónsson]] í [[Laufás]]i.<br> | ||
- Ísak var keyptur af landi. Með hann var áður Oddur Pétursson á Krossi, faðir [[Sigurður Oddsson|Sigurðar]] útgerðarmanns í [[Skuld]].-<br> | - Ísak var keyptur af landi. Með hann var áður Oddur Pétursson á Krossi, faðir [[Sigurður Oddsson|Sigurðar]] útgerðarmanns í [[Skuld]]. -<br> | ||
Með skipið [[Langvinnur (áraskip)|Langvinn]]:<br> | Með skipið [[Langvinnur (áraskip)|Langvinn]]:<br> | ||
Brynjólfur Halldórsson bóndi í Norður-Garði. — Langvinnur var hákarlaskip, sem og hin stærri skip. Var hann smíðaður í [[Langvinnslág]] milli túnanna í [[Gvendarhús]]i og [[Þorlaugargerði vestra|Vestra-Þorlaugargerði]] niður af [[Sethóll|Sethól]].<br> | Brynjólfur Halldórsson bóndi í Norður-Garði. — Langvinnur var hákarlaskip, sem og hin stærri skip. Var hann smíðaður í [[Langvinnslág]] milli túnanna í [[Gvendarhús]]i og [[Þorlaugargerði vestra|Vestra-Þorlaugargerði]] niður af [[Sethóll|Sethól]].<br> | ||