„Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Útilegan mikla“: Munur á milli breytinga

Veðurhæðin hélzt hin sama alla nóttina og gekk með snjóhryðjum. Sátu menn undir árum og héldu skipunum í nokkurri fjarlægð frá berginu, á litlu svæði, og mundi þau hafa brotið hvert á öðru, ef ekki hefði verið tunglsljós milli hryðjanna. Brimið var svo mikið, að það gekk yfir Haganefið ofan í bótina. Var þessi nótt skelfileg fyrir alla, bæði á sjó og landi. Vissu menn ekki, hvort öll skipin hefði náð í landvar, og tvísýnt var, hvort menn mundi lifa af vosbúð útilegunnar og matarleysið. Var þá ekki venja að menn hefðu mat með sér á sjó í Vestmannaeyjum, og hélzt það enn lengi. <br>

Um nóttina yfirgaf skipshöfnin á smáferjunni Ægi bátinn og fór í eitt stórskipanna, en bátnum var sleppt. Varði hann sig ekki fyrir áföllum.  

Daginn eftir, 26. febrúar, slotaði veðrinu nokkuð, er leið á daginn og snérist til suðvestanáttar, en frost var þá orðið fimm stig á Selsíusmæli. Undir miðdegi fór Brynjólfur Halldórsson á Áróru með þurran fatnað, mat og drykk handa útilegumönnunum. Voru frá hverju heimili búnir út bögglar með mat og fatnaði, og voru þeir merktir hverjum  manni.  Einnig  voru sendar matvörur frá verzlununum og nokkuð af brennivíni. Hafði Brynjólfur einvalalið um borð. Valdi hann úr skipshöfnum þeim, sem landi höfðu náð, eða ekki verið á sjó. Þegar hann hafði komið öllu til skila, snéri hann heim aftur, því að landfallið var að byrja. Allmörg skipanna fóru samtímis Áróru heimleiðis, en þó munu Najaden og Neptúnus hafa legið kyrr. Sex þeirra náðu landi undir miðnætti og voru að berja allan daginn, svo var veðrið enn mikið. En þrjú, Blíður, Mýrdælingur og Langvinnur, urðu að snúa við austur fyrir Bjarnarey aftur. Höfðu þau tekið stefnu of norðarlega, svo að landfallið, sem var geysimikið, bar þau norður í strenginn norðan við Heimaey, og drógu þau ekki, þegar komið var úr misvindinu. Snéru þau þá undan og sigldu með snepli af seglinu austur úr sundinu milli Elliðaeyjar og  Bjarnareyjar.  <br>

Skammt  frá Bjarnarey er boðinn [[Breki]]. Dýpi á honum er ekki nema um sjö faðmar. Féll hann í austur í þetta skipti, og man Hannes ekki til að það hafi komið fyrir nema einu sinni síðan. Kemur það ekki fyrir nema í óskaplegum aftökum. Fast upp við [[Brekaflá]], norðan á Bjarnarey, var miklu dýpra, og var venjulega farið ar, ef brim var í sjóinn og Breki uppi. Þar sigldu öll skipin og fór Jón lóðs á Blíð síðastur. Mýrdælingur og Langvinnur sluppu heilu og höldnu austur fyrir eyna, en brotið af Breka náði Blíð og hvolfdi hann umsvifalaust. Drukknaði Jón lóðs þar og öll skipshöfn hans, sem var þrettán manns. Voru það þessir menn: <br>