„Sólveig Pálsdóttir“: Munur á milli breytinga

Árið 1843 lýkur Sólveig náminu og kemur heim til að taka við ljósmæðrarstarfinu, aðeins 22 ára að aldri. Þar biðu hennar mörg vandamál því [[Ginklofi|Ginklofinn]] var mikill á þessum tíma. En árið 1874 kom læknirinn [[Peter Anton Schleisner] til Vestmannaeyja með það markmið að útrýma Ginklofanum. Var þá stofnað fæðingarheimili og með hjálp Sólveigar tókst á fáum árum að næstum útrýma sjúkdómnum. Schleisner fór aftur til Danmerkur árið 1848 og var þá [[Landlyst|fæðingarstofan]] flutt á heimili Sólveigar, en hún hafði gifst þremur árum áður honum Matthíasi Markússyni, trésmið. Þegar Schleisner var farinn varð læknistlaust um tíma í Vestmannaeyjum og sá þá Sólveig um læknisþjónustu í Vestmannaeyjum. Það var svo árið 1867 að Sólveig var sett ljósmóðir í Reykjavík og hún gengdi því alveg til dauðadags.